Psychedelic Witchcraft – The Vision

Het uit Italië afkomstige Psychedelic Witchcraft is begonnen als éénmans (-vrouws)formatie in maart 2015 en is ondertussen uitgegroeid tot een vierkoppige band, die muziek maakt die nog het volledigst te omschrijven is als occulte-retro-psych-blues-doom-rock.

Oprichtster Virginia Monti neemt de zang voor haar rekening en schrijft, samen met bassist Riccardo Giuffr, de nummers. Gitarist Jacopo Fallai en drummer Mirko Buia maken de nummers af door er hun eigen invulling aan toe te voegen.

De band is geïnspireerd door jaren zeventig bands als Black Sabbath, Led Zeppelin, Coven, Fleetwood Mac en Jefferson Airplane, maar staat met één voet in het heden en heeft daardoor toch een heel eigen geluid.

In juli 2015 is de EP ‘Black Magic Man’ uitgebracht, in verschillende versies/heruitgaven, waarvan er één een cover van het nummer ‘The Dark Lord’ (1969) bevat, van een oude band van Lemmy Kilmister: Sam Gopal. In oktober 2015 verscheen de single ‘Set Me Free’, met daarop ook ‘Wicked Dream’. En op 29 april a.s. komt hun debuut-cd ‘The Vision’ uit.

De nummers op het album zijn in één week geschreven en opgenomen in twee en een halve dag. De opnames zijn naderhand niet bijgewerkt op de computer, waardoor het geluid puur en niet gepolijst klinkt. De zang is gelaagd en lekker aanwezig, met af en toe een rauw randje.
Dit album is het eerste deel van wat een vierdelige reeks moet gaan worden, bestaande uit de vier elementen: Aarde, Lucht, Vuur en Water. ‘The Vision’ stelt het element vuur voor, dat staat voor energie, passie en een sterke wil. De teksten zijn heel verhalend en gaan vooral over persoonlijke ervaringen, vertaald door middel van occulte metaforen, maar ook zitten er horror-elementen in.

‘A Creature’ is het eerste nummer en het bezorgt mij op de één of andere manier meteen al kippenvel. Het is een melodieus nummer, dat lekker in het gehoor ligt en melodieuze, een beetje “bluesy”, gitaarsolootjes bevat. Het daaropvolgende ‘Witches Arise’ is een erg “catchy” nummer dat in je hoofd blijft zitten. Al moet ik zeggen dat hij er bij mij ook zeer regelmatig weer uit komt: heerlijk nummer om (mee) te zingen! Het nummer is goed opgebouwd, technisch niet heel ingewikkeld, maar klinkt daardoor juist erg lekker. Het is een heel afwisselend nummer qua riffs en speeltechnieken. De tweestemmige gitaaraccentjes zijn erg fijn!

Kun je je nog herinneren hoe het klonk wanneer je een nummer van een cd een stukje door- of terugspoelde? Het nummer ‘Wicked Ways’ begint met zo’n stukje van datzelfde nummer. Verder bevat dit nummer hele leuke creatieve gitaardetails, waarvan twee keer een loopje, van een aantal maten, dat bestaat uit trills, de eerste keer in toonhoogte oplopend, de tweede keer aflopend.
Twee nummers die het voor mij iets minder doen zijn ‘The Night’ en ‘The Only One That Knows’. ‘The Night’ is iets te modern naar mijn smaak. Het doet me sterk denken aan Veruca Salt. Dat kan ik zo nu en dan best waarderen, maar ik vind het er op deze plaat niet tussen passen. Ook zingt Virginia in dit nummer met een overdreven Amerikaanse ‘R’, die op de rest van het album niet terug te horen is. Ik vind dit vrij storend. ‘The Only One That Knows’ is een ballad en dus niet bepaald energiek, wat het volgens het vuur element wel zou moeten zijn, maar het wordt absuluut wél met passie gespeeld, wat toch ook weer een kenmerk is van het element vuur. Ook dit nummer klinkt een stuk moderner en de manier van zingen vind ik soms op dat van Intwine lijken, waar ik niet bepaald gecharmeerd van ben.

Dan volgen er toch weer twee lekkere rocknummers, waarvan ‘War’ toch echt wel het vermelden waard is. Het begin lijkt een beetje op ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin. Dit is, denk ik, wel het stevigste nummer op de plaat. Aan het eind is er een versneld stuk, waar je compleet in meegezogen wordt. ‘Magic Hour Blues’ sluit de plaat af. Het is een lekker, loom blues(rock)nummer, waarin de gitaar heerlijk zijn gang kan gaan met tokkeltjes, loopjes en solo’s. Je kunt dit nummer zien als een introductie van het volgende album, die het element lucht moet gaan vertegenwoordigen. Het zal een wat persoonlijkere/intiemere plaat worden met meer “bluesy” sounds, maar ook stevigere nummers.

Ondanks de twee niet zo in de smaak vallende nummers vind ik ‘The Vision’, al met al, een erg fijne plaat. Dat heeft de hoeveelheid kippenvel, die ik tijdens het beluisteren ervan kreeg, wel bewezen. Ik ben ook heel benieuwd naar hoe de volgende albums vorm gaan krijgen, passend bij de overige elementen. Leuk idee. Al hoop ik wel dat ze qua stijl niet teveel van elkaar zullen verschillen.

(8,5/10, Soulseller Records)

Tracklist:
1. A Creature
2. Witches Arise
3. Demon Liar
4. Wicked Ways
5. The Night
6. The Only One That Knows
7. War
8. Different
9. Magic Hour Blues