Napier’s Bones – Hell and high water

Veel kleiner kan een band niet zijn. Napier’s Bones bestaat uit slechts twee personen. Dit zijn multi-instrumentalist / songwriter Gordon Midgley en zanger Nathan Jon Tillett. ‘Hell and high water’ is een DIY (= Do It Yourself) album. Niet alleen zang, muziek, en productie, maar ook het artwork is van eigen hand (door Nathan). De cd zelf heeft het uiterlijk van een LP. Bij de songlist staat vermeld  Side 1 en Side 2. Ik ben benieuwd of dit terug te horen is.

Instrumentaal intro van ‘An air of mystery’ waarin opvallend drumwerk klinkt. Ook het contrast tussen de bas groove en de hoge keyboard tonen vallen positief op. De geluidskwaliteit is niet perfect. Toch is het goed te horen dat alles mooi verdeeld is in de boxen. Nathan zingt met licht vibrato in zijn stem. Een interessante wending naar een rustiger gedeelte volgt. Details komen terug waardoor het duidelijk is dat het nog steeds hetzelfde nummer is. De opbouw van het nummer is vrij complex. Jammer dat het einde is weg gedraaid.

Ook ‘Broadcasting Live’ is complex van opbouw. Het nummer is boeiend en apart tegelijk. Side 1 vertelt een verhaal, een belevenis die bijna acterend en vrij dramatisch gezongen wordt. Het verhaal en de zwaardere muziek laten zich moeilijk in woorden vangen. Dit moet je eigenlijk zelf luisteren. Dat kan via bandcamp.

In ‘No return?’ zijn sommige tonen van de keyboards net iets te hoog om aangenaam te klinken. Het instrumentale stuk is aangenaam lang. Koorzang wordt als instrument ingezet. Helaas is de geluidskwaliteit niet overal perfect. In het akoestische stuk is het Gordon die de zang voor zijn rekening neemt. Tijdens een minimalistisch stukje is het geluid goed. De structuur van ‘No return’ is gecompliceerd, en de rusten er in zijn super!

Je hoort vogels tjilpen en water kabbelen in ‘Mallerstang Morning’. De geluidskwaliteit is beter, helderder. Dit is in feite side 2 van de “LP”. De muziek is duidelijk anders: vrolijker en luchtiger.

‘No room at the Inn’ begint met het geluid van een krakende deur. Aan het geroezemoes van stemmen te horen speelt dit zich af in een café. Een minstreel begint te zingen en gitaar te spelen. Al snel volgt een discussie. Hij wordt verjaagd omdat hij een vreemde is. Tijdens een vrij dramatisch stuk klinkt vechtlust en verdriet in Nathan’s stem. Plotseling is er een wending naar een minimalistisch gedeelte. Een paar droevige aanslagen op de piano. De bas klinkt laag en somber. Heel even lijken er een paar tonen uit een viool te komen. Deze klinken jammerend.
Dit alles vormt samen met de tekst één geheel en geeft duidelijk de eenzaamheid weer. Je rolt van de ene wending in de andere, want ineens is het weer vrolijkheid. Hij is welkom bij arme boeren. Dit mooie nummer duurt 13 minuten en sterft dan langzaam weg.

Zachte klanken op een akoestische gitaar aan de start van ‘Awake in Yoredale’. De backing vocals (door Gordon) zijn mooi toegevoegd. Delen uit ‘Mallerstang Morning’ keren terug. Je hoort het fluiten van vogels en van een mens. Het is duidelijk het einde van de cd. Deze 54 minuten zijn voorbij gevlogen.

Als de geluidskwaliteit perfect zou zijn, was dit bijna een topalbum. Het einde van alle nummers is weg gedraaid of sterft weg. Een gecomponeerd einde was welkom geweest. Gun jezelf de tijd om je in ‘Hell and high water’ te verdiepen en om intens te luisteren. Niet het meest toegankelijke album. Wel een heel mooi en complex album. Als je de download wilt kopen kan dat via bandcamp en ‘name your price’.

(7,5/10, Eigen beheer)