Terug van weg geweest: de Counting Crows
Een Koninklijk concert op een toplocatie, wie wil dat nu niet! Dit jaar werden voor het eerst Royal Park Live concerten gehouden op Paleis Soestdijk, 4 stuks, van donderdag 6 tot en met zondag 10 juli. De eerste dag Damian Rice, dan The Music of Queen. De zondag werd afgesloten met Blof. Vorig jaar waren de mannen van Counting Crows nog op Concert at the Sea, zaterdag 9 juli stonden de mannen op het podium voor Paleis Soestdijk.
Voor degene die om 18 uur aanwezig waren, was er een Picknicksessie van Ed Struijlaart, een Nederlandse singer-songwriter. De kartonnen picknickmanden stonden klaar, de picknickkleedjes werden op het gras gelegd en het Duitse bier vloeide welig. Het werd daarna drukker, de Brit-poppers van Moke namen het Koninklijke stokje over. Zij speelden veel nummers van hun laatste album ‘The Time has Come’, waaronder het gelijknamig nummer ‘The Time has Come’, en ‘Let it burn’. Maar oudere en bekendere nummers mochten ook niet ontbreken: ‘Here comes the Summer’ en ‘Last Chance’.
Een mooie opbouw naar de headliner van deze mooie avond: Counting Crows.
Ook voor de Counting Crows was het vakantie. Voorman Adam Duritz vertelde over de weken (?) die de band hiervoor vertoefde in een huisje in Frankrijk. De hoeveelheden alcohol die daarbij genuttigd waren, deden geen wonderen voor het geheugen van de zanger, zei hij. Sommige nummers waren dan ook ‘ambitiously wordy’ voor zijn huidige staat. Maar dat mocht de pret niet drukken. ‘Af en toe een papiertje erbij en anders verzin ik gewoon nieuwe woorden’. Eigenlijk mogen we het Duritz ook niet kwalijk nemen dat hij niet alle teksten even goed meer herinnert, alcohol of geen alcohol. De Counting Crows draaien intussen ook al weer 25 jaar mee.
Dat was te merken aan het publiek. De Counting Crows op Paleis Soestdijk was zo waar bijna een familie-uitje. Kinderen sprongen over het gras, de picknickkleedjes lagen gespreid en de Crows zelf deden hun best om het jubileum-gevoel erin te houden.
Goeddeels alle grote hits kwamen voorbij. De band opende met een stemmig fragment van Bill Withers ‘Lean on me’. Daarna was het al snel de beurt aan ‘Mr Jones’, ‘Colorblind’, ‘Big Yellow Taxi’ (in een alternatieve uitvoering), ‘A Long December’, ‘Omaha’: het werd een feest der herkenning. Op het gras, naast het podium, werd al snel gedanst. De bar en de foodtrucks stonden er bijna een beetje verloren bij, zo zeer hielden de Counting Crows iedereen in hun greep. En dat terwijl het begin toch een beetje stroef was. Misschien lag het aan de vakantie-kater (‘We mochten blij zijn dat er een soundcheck was’, aldus een grappende Duritz). Gelukkig pakten de Crows de draad al snel op en mag dit een goed concert genoemd worden.
Bij het verlaten van het terrein werden we uitgezwaaid door de Koninklijke familie (Koning Alexander, de Prinsessen Beatrix en Margriet, en Pieter van Vollenhoven) met de vraag of we volgend jaar terugkomen: dat gaan we zeker doen!
Foto’s (C) Armelle van Helden
