Dan Patlansky – Introvertigo

De Zuid Afrikaan Dan Patlansky is in eigen land al jaren lang razend populair. De laatste paar jaar verovert hij ook Europa. In het najaar van 2015 was Dan supportact voor de Europese tour van Joe Satriani. Dan werd de afgelopen jaren voor diverse Awards genomineerd. Zo ook voor: Male Artist of the Year – Blues & Soul Magazine. Deze Award sleepte hij december j.l. in de wacht. Onlangs verscheen zijn nieuwe album ‘Introvertigo’.

De titel van dit nummer is al aan het begin duidelijk als Dan met een rauwe uithaal ‘RUN’ roept. Zijn stem is iets vervormd. Er is een lichte “ruis” toegevoegd. Hierdoor valt het minder goed op dat het geluid van de linker naar rechterbox overloopt. Een groot deel van dit nummer is vrij ruw gezongen en de ruis past er op zich wel bij. Wel verliest het nummer een deel van de pure, heldere sound. De rauwe stem van Dan is bijna zijn handelmerk. Dit is in balans met de manier waarop de muziek geschreven en gespeeld is. Het geluid van ‘Poor old John’ is puurder dan bij het voorgaande nummer. Het orgel mengt zich op de achtergrond mooi met het gitaarwerk. Door het opzwepende ritme is stilzitten nauwelijks mogelijk. De opbouw is niet al te ingewikkeld. Ook nu weer goede verdeling van de muziek tussen de boxen.

‘Loosen up the grip’ heeft rustige, meeslepende start. Muziek en tekst raken me vrijwel direct. Vooral de woorden:

“Your shirts hiding hurt” 

zorgen er voor dat de tekst alle aandacht heeft. Terecht, want nummer vertelt over de pijn van een vervelende jeugd. Met als gevolg dat de grip op het leven afbrokkelt. Het instrumentale stuk is wat te kort om de intensiteit te vergroten. Door het staccato drum tempo van ‘Heartbeat’ heb je in eerste instantie minder aandacht voor de tekst. De zin “Living off the concrete” zet je aan tot luisteren. Dan blijkt dat dit nummer over een dakloze man gaat. De wending naar meer volume voel je aan komen. Dit stuk met meer volume is korter dan verwacht en het staccato tempo is weer terug. Het staccato ritme is goed gekozen vanwege de titel. Het instrumentale stuk had wel langer mogen duren. Op het eind sterft het nummer mooi weg.

‘Still wanna be your man’ heeft een laid back start. De stem van Dan heeft een hele andere sound nu hij zacht zingt. Een aantal tonen op het orgel zijn heerlijk stroperig langzaam gespeeld. Tempo en volume gaan langzaam om hoog. Na een decrescendo geeft zacht gespeeld stuk extra dimensie. Er volgen meer van dit soort wendingen. Inclusief een gaaf, lekker lang instrumentaal stuk. Dit nummer heeft een hele mooie structuur. Boeiend van begin tot en met het eind.

Er zijn diverse onderwerpen in de teksten te vinden. Ze gaan wel degelijk ergens over. Door het hoge tempo is niet alles goed te verstaan. Na een paar keer luisteren en meelezen in het tekstboekje krijg je meer grip op de inhoud van de teksten. Een aantal nummers is vrij eenvoudig van opbouw. Andere hebben meer afwisseling. De nummers onderling verschillen genoeg. Eind mei trad Dan op in De Bosuil. De enorme energie die hij liet zien èn voelen miste ik een beetje op de cd. Toch nodigt ‘Introvertigo’ zeer zeker uit om de volumeknop wat verder open te draaien.

(7,5/10, Eigen beheer)

1. Run 3:07
2. Queen Puree 4:09
3. Poor Old John 2:48
4. Sonova Faith 4:06
5. Loosen Up The Grip 3:48
6. Heartbeat 2:44
7. Stop The Messin’ 3:04
8. Bet On Me 2:59
9. Still Wanna Be Your Man 5:12
10. Western Decay 3:53