Infinite Spectrum – Haunter Of The Dark

Het uit New York afkomstige Infinite Spectrum heeft met ‘Haunter Of The Dark’ hun 2e CD uitgebracht. Het is een conceptalbum en het verteld het horror verhaal van HP Lovecraft (1890-1937) een boek wat hij heeft uitgebracht in 1936, 1 jaar voor zijn dood.
Het verhaal speelt zich af tussen winter van 1934 en de zomer van 1935 en gelukkig klinkt de muzikale versie van dit “verhaal“ een stukje moderner.

Band

Deze 5 koppige band bestaat uit:
Will Severin (vocals), Alex raykin (Guitar), Alex Repetti (Bas), Greg Schwab (drums), Katie Pachnos (keys)

Klinkt als

Deze progrock band met vrouwelijke toetseniste hebben het verhaal weten te verpakken in acht nummers (met de Prologue en Epilogue erbij 10 nummers totaal). Ze zijn stuk voor stuk allemaal lekker melodieus met voor mij persoonlijk het nummer ‘The Calling’ als favoriet. Will Severin is een opvallend goede zanger met een erg lekkere stem die mij bij tijd en wijlen even doet denken aan Damian Wilson. e info van het platenlabel verteld ons dat er invloeden zijn terug te horen van o.a. Floyd, Rush en Yes. Die haal ik er persoonlijk geheel niet uit. Maar wel invloeden van Dream Theater, Neal Morse en Symphony X. Ik hoor zelfs invloeden van onze eigen Nederlandse Ayreon. Misschien ook wel omdat het een conceptalbum is?

Dream Theater

Wanneer je als band de stempel “Lijkt erg op en klinkt best wel als” Dream Theater krijgt schept dat erg veel verwachting en is misschien niet iets om blij van te worden. Alhoewel Dream Theater het een beetje laat liggen sinds het vertrek van Mike Portnoy moet deze band opboksen tegen bands als: Neal Morse, Spock’s Beard, The Flower Kings, Haken (is momenteel in mijn ogen de top van de progrock) en anderen progrockers.

Eendagsvlieg

Infinite Spectrum is denk ik geen blijvertje, ze zijn te gewoon tussen alle andere prog metal en prog rock bands. En als deze band niet de mogelijkheid krijgt om mee op tour te gaan met een grotere progrock band zijn we Infinite Spectrum denk ik erg snel weer vergeten. Eerlijk is eerlijk het zit prima in elkaar en klinkt goed maar de band is net wat te “gewoontjes” om echt op te vallen tussen hun grote broers en zussen in de prog wereld.

Mijn eindcijfer is dan ook niet meer dan een mager zeventje.