Blues Pills imponeert voor slechts 70 minuten

Het Amerikaans/Zweeds/Franse Blues Pills is opgericht in 2011 en bestaat uit een stel jonge gasten die in sneltempo een enorme live reputatie hebben opgebouwd. In 2013, nog voor het verschijnen van de 1ste CD, waren zij vooral in Duitsland al op veel festivals te aanschouwen. Waaronder bijv. het gerenommeerde Crossroadsfestival te Bonn, in 2015 stond men schouder aan schouder tijdens Paaspop en het Belgische Graspop. Vandaag 24 juli, vlak voor de releasedatum van het nieuwe album, ‘Love In Gold’, staat Blues Pills dan eindelijk op het podium van de Amsterdamse Melkweg.

Het geduld van het publiek in de goed gevulde Melkweg wordt vandaag toch enigszins op de proef gesteld. Achter de zware en zwarte gordijnen is de aanblik van het podium verrassend kaal en blijft deze angstvallig leeg. Vanwege file problemen bij Calais is het nog steeds wachten op de band. Bij binnenkomst wordt het podium professioneel en razendsnel opgebouwd en gaat het optreden, een klein uur later dan gepland, van start. Soundchecken? Dat heeft Blues Pills helemaal niet nodig. Als het eerste nummer, ‘High Class Woman’, uit de speakers spat is het geluid wonderbaarlijk snel op orde. De ervaring van de vele festival optredens zullen hier ongetwijfeld aan hebben bijgedragen.

Met de energieke Elin Larsson heeft Blues Pills een geweldige frontvrouw en zangeres in de gelederen. Als een vrouwelijke Mick Jagger gebruikt ze alle ruimte van het podium en zoekt steeds contact met als doel het publiek mee te nemen in de aanstekelijke 60’s/70’s (hard)rock van Blues Pills. Helaas blijkt zij hierin toch alleen te staan. Solo gitarist Dorian Sorriaux houdt zich slechts bezig met waar hij goed in is, gitaarspelen. Desondanks staan sommige van de aanwezigen gekluisterd en met open mond te kijken op welke meesterlijke wijze hij zijn snaren betoverd. Werkelijk een gigant van een gitarist!

Na het 6de nummer ‘Astraplane’ krijgen we de eerste song van het op 5 augustus nieuw te verschijnen ‘Love In Gold’ te horen. Ook het nieuwe ‘Little Boy Preacher’, ‘Elements And Things’ en ‘You Gotta Try’ mogen er zijn. De toetsen zijn een fijne aanvulling en gelukkig minder dominant dan op de nieuwe plaat. De spetterde gitaar solo’s krijgen nog steeds alle ruimte. Dorian blijft excelleren en stuwt de band muzikaal naar grote hoogte. Toch duurt het tot aan de toegift voordat de vlam echt in de pan slaat. Slechts 55 minuten nadat de eerste tonen de Melkweg werden in geslingerd stapt de band van het podium. Onacceptabel, en de schreeuw om, “we want more”, is dan ook groot. Met, het door iedereen meegezongen, ‘Somebody To Love’ van Jefferson Airplane slaat de vonk naar de zaal definitief over. Elin Larsson gaat met afsluiter ‘Devil Man’ voor de laatste maal deze avond voluit en bewijst over een zeer groot zangtalent te beschikken. Als zij de microfoon boven het publiek houdt brult iedereen, “ohhh Devilman, ohhh Devilman”. Een magistrale afsluiting van een, voor velen, waanzinnig goed concert.

Na afloop vraag ik mezelf af hoe de verdere ontwikkeling van Blues Pills zal gaan.
Waarom? Als headliner dien je de fans, die 25 euro betalen voor een kaartje, meer te bieden dan een slechts 70 minuten durend optreden. Ook al speel je rete goede muziek.

Setlist
High Class Woman
Ain’t No Change
Black Smoke
Little Sun
Bliss
Astraplane
Lady In Gold
Little Boy Preacher
No Hope Left For Me
Elements And Things
You Gotta Try

Encore
Somebody To Love
Devil Man

Blues Pills Live:
26-08-16 – Zomerparkfeest te Venlo
13-11-16 – Podium 013 te Tilburg

Foto’s (C) Marcel Wolthers