Eerste dag Into the Grave groot succes

Voor het eerst sinds zijn bestaan is metalfestival Into The Grave, dat wederom gehouden word op het Oldehoofsterkerkhof, een tweedaags festival. De ware metalfan heeft dit festival inmiddels in het hart gesloten wat ook blijkt uit het feit dat ondanks het zeer druk gevulde metal weekend (Alcatraz en andere festivals ) veel bezoekers de weg naar Friesland wisten te vinden. Tevens hat Into the Grave er voor het eerst een metal camping bij met alle gemakken voorzien voor diegene die daar verblijven.

Organisator Paul van Berlo, die meerdere festivals organiseert, kan terecht trots zijn op een zo snel in populariteit toenemend evenement. Dit komt mede door de veelzijdigheid van de bands die aanwezig zijn, zodat er voor ieder wat wils is. Met namen als Gruesome, Vektor, Airbourne en afsluiter Slayer op de vrijdag en zaterdag Tribulation, Unearth, Black Dahlia Murder Carcass, Exodus en afsluiter Kreator in de programmering kun je best spreken van topacts voor een wel heel vriendelijke prijs.

Gruesome

Doordat het festival later openging dan aangekondigd en door de in deze tijden noodzakelijke extra controles hebben veel bezoekers het eerste optreden van deze dag, namelijk Gruesome, alleen gehoord en niet gezien helaas. Gruesome bracht in 2015 met ‘Savage Land’ een niet te versmaden album uit dat 0% originaliteit, maar 100% vermaak bood. Op dat album sloegen gitarist/vocalist Matt Harvey (Exhumed) en enkele (ex-)leden van bands als Possessed en Malevolent Creation de handen ineen om een ode te brengen aan de eerste drie cd’s van Death, met naar eigen zeggen als doel “de plaat maken die tussen Leprosy (1988) en Spiritual Healing (1990) uit had kunnen komen”. En daar zijn ze zeer goed in geslaagd, zo blijkt ook live! Voor elke liefhebber van Death en death metal van de oude stijl in het algemeen is dit optreden één groot feest. Dat elke riff en zanglijn van nummers als ‘Closed Casket’ en ‘Hideous’ wel te herleiden is tot een Death-nummer, maakt dan niet uit. Met ‘Born Dead’ en een pesterig stukje ‘Pull The Plug’ wordt het grote voorbeeld ook nog klakkeloos gecoverd. Of je het nou ziet als plagiaat of als een gepast eerbetoon, live is dit niet te versmaden.

Vektor

In de vorm van het Amerikaanse Vektor heeft Into the grave een band binnengehaald die nog niet vaak in Europa te zien is geweest. Jonge thrashbands met een eigen geluid, die niet slechts terug grijpen op de gloriedagen van het genre zijn met groot gemak op één hand te tellen, maar Vektor is er één van. Het muzikale vakmanschap spat eraf bij gitaristen David DiSanto en Erik Nelson. Drummer Blake Anderson is een zeer enthousiaste drummer die als het kon het liefst in de pit zou willen springen. Muzikaal is de band nog het meest met de technische thrash van het Zwitserse Coroner te vergelijken, maar Vektor heeft vooral een heel herkenbare stijl en bovendien ongebreidelde, jeugdige energie. Jammer dat door de wind het geluidhalverweg het terrein vervaagt, want dit optreden was zeer de moeite waard.

Scar Symmetry

Het is aan Scar Symmetry, dat eerder samen met Epica en Eluveitie door Europa toerde, om het festival te vervolgen. De progressieve deathmetalband bracht vorig jaar het prima album ‘The Singularity Phase 1 – Neohumanity’ uit en is momenteel bezig aan het tweede deel van de triologie, dat volgend jaar verschijnt. Komende week duiken de Zweden de studio in, maar treden dus eerst nog op in Leeuwarden. De set bevat een mooie mix tussen oud en nieuw materiaal, waarbij alle zes full-lengths aan bod komen. Het geluid staat in het begin nog niet geweldig afgesteld (en er zijn piepende geluiden), maar gedurende het optreden komt daar verbetering in. Zodoende horen we de backing vocals beter en komen het technische spel en de gitaarleads en -solo’s van Benjamin Ellis en met name Per Nilsson steeds beter uit de verf, zoals blijkt uit de goede uitvoering van Neohuman. Andere hoogtepunten zijn ‘The Anomaly’, ‘Mind Machine’ en ‘Morphogenesis’. Er zijn steeds meer mensen die blijven kijken naar de verrichtingen van Scar Symmetry, waaronder de goede vocale prestaties van het duo Lars Palmqvist (clean) en Roberth Karlsson (grunts). Er is dan ook terecht steeds meer bijval van de toeschouwers, mede door de actieve podiumpresentatie van met name Lars.

Amaranthe

Amaranthe is de volgende band die aan de beurt is het publiek te entertainen. De bandleden komen onder aankondiging van een vrouwelijke futuristische stem als nummer het podium op. Van de maar liefst drie vocalisten moet Jake E. Lundberg het aanvankelijk wat ontgelden in de mix. Het is vooral Elize Ryd die het meest in de spotlights staat mede dankzij de fraaie outfit die vooral de mannelijke bezoekers duidelijk kan bekoren. Ondanks de niet ideale geluidsbalans van de vocalen (met uitzondering van het fraaie duet ‘True’) is het optreden van begin tot eind een goede show. Moderne melodische metaltracks als ‘Hunger’, ‘1,000,000 Lightyears’ en ‘The Nexus’ worden enthousiast ontvangen door de fans. De energieke Zweden, die in oktober met het nieuwe album ‘Maximalism’ komen spreken hun dank aan eind dan ook uit aan hun fans voor hun komst en voor hun enthousiasme.

Airbourne

Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, maakt Airbourne namelijk oerdegelijke rock ‘n roll met AC/DC als hoofdingrediënt. De Aussies geven altijd honderd procent tijdens hun optredens en ook vandaag is dat niet minder. Het is vooral zanger en gitarist Joel O’ Keeffe die er tussenuit springt. Hij rent en vliegt over het podium en deelt diverse blikken bier uit aan publiek als ze doen wat ie vraagt bijvoorbeeld dat iedereen moet gaan springen en speelt een deel op iemand zijn nek. Qua materiaal wordt er een ‘best-of setlist’ gepresenteerd, met materiaal van alle drie albums en mogen ‘Live It Up’ en ‘Running Wild’ het feestje tot een goed einde brengen. Geweldig energiek optreden van deze entertainers dat zeer goed ontvangen werd door de enthousiaste toeschouwers die graag meer had willen hebben. Een geweldige opwarmer voor de hoofdact Slayer.

Slayer

“SSSSSLLLLLLAAAAYYYYEEEEERRRRR” hoor je al de hele dag op camping en festival terrein. Dat schept bij elke metal liefhebber enthousiasme en voorpret. Nadat het publiek goed opgewarmd is door het optreden van airbourne en podium omgebouwd is in typische slayer style begint het optreden van slayer met intro ‘Delusions of savour’ gevolgd door het nummer ‘Repentless’,  wat een knallend begin opleverd met moshpit, crowd surfers en enthousiast meezingend publiek. Uiteraard wordt er menig gaaf nummer gespeeld, met naast de geijkte klassiekers zoals ‘South of heaven’, ‘Raining blood’ en afsluiter ‘Angel of Death’ als opvallende keuzes ‘Dead Skin Mask’ van ‘Seasons In The Abyss’ (1990) en ‘Fight Till Death’ van debuut ‘Show No Mercy’ (1983). Ook de andere bijdrage van het vorig jaar verschenen ‘Repentless’, ‘You against You’ past prima. Het geheel wordt met enthousiasme gebracht en vooral strak spel. Er vallen weinig stiltes tussen de nummers, waardoor het optreden echt aanslaat. Domper op het laatst is het geluid op mijn positie aan de linkerzijde van het podium, waar het gitaarwerk van Kerry King niet te horen is. Echter mag dat de pret niet drukken en is het gewoon een heerlijk optreden van de heren. Vaak hoor je dat Slayer op automatische piloot optreden afwerkt, maar duidelijk is dat ze op Into the Grave vol ervoor gaan en supers optreden afleveren met mooi dankwoord na het laatste nummer. Niets af te dingen op hun klassiekersstatus, want die is volledig en onbetwistbaar terecht. Een heerlijke en juiste afsluiter van deze eerste dag!!!!!

Foto’s (C) Kick Verhaegen