Dag 2: Een imponerend afscheid van Twisted Sister op Alcatraz

De tweede dag van het Alcatraz festival staat in het teken van iconen. Een hoofdbestanddeel is weggelegd voor bands uit het thrash metal genre met Flotsam & Jetsam, Exodus, Soulfly en de Duitse grootmeesters Kreator maar ook Dez Fafara met zijn Devildriver komt Alcatraz verblijden met een bezoek. En wat te denken van andere “oudjes” als Lita Ford, de power metal machine van Avantasia en het afscheid van Twisted Sister. Een dag om naar uit te kijken en simpelweg van te genieten.

Op deze zondagmorgen wordt in alle vroegte het festival terrein betreden door een redelijke menigte, velen hebben nog een katerige kop van de geweldige zaterdag. De temperatuur is goed maar van het vrolijke zonnetje dat gisteren aanwezig was, is nog geen enkel spoor. Maar van die van katers en de zoektocht naar de zon is iedereen snel genezen wanneer de eerste tonen van Flotsam and Jetsam’s ‘Seventh Seal’ uit de speakers knallen. En met knallen bedoel ik ook KNALLEN!
Deze melodieuze speed-/thrash metalband uit Arizona heeft de taak als opener erg letterlijk genomen… “wakker schudden die handel”. Ik kan wel gaan herhalen wat al jaren geschreven en gezegd wordt over Flotsam and Jetsam. Dat het de band is waar Metallica bassist Jason Newsted wegkaapte en dat de band het spoor een beetje bijster geweest is in de nineties, maar dat doet de band na zoveel jaar eigenlijk een beetje onrecht aan. Het recentelijk uitgebrachte, titelloze twaalfde album is weer een plaat van vertrouwd hoog niveau en op het podium stelt de band de laatste jaren nooit teleur. Het geluid is hard, zuiver en de band, onder aanvoering van zanger Eric Knutson, speelt een uitgekiende set met jaren tachtig krakers als ‘Dreams of Death’, ‘No Place for Disgrace’, ‘Hammerhead’ en ‘Desecrator’ afgewisseld met slechts één jaren negentig nummer en een drietal nieuwe nummers, de eerst (kleine) circle pit van de dag is een feit ….
WE ZIJN BEGONNEN!

Na Flotsam and Jetsam is het de beurt aan de Bay Area thrashers van Exodus. Exodus geeft vol gas met zanger Steve “Zetro” Souza als absolute frontman. Met het titelnummer van de laatste langspeler wordt de trend gezet ‘Blood In, Blood Out’. De mannen spelen zoals dat hoort op een festival een old school set met nummers van de debuutplaat als: ‘Bonded By Blood’ en ‘A Lesson in Violence’ en ‘The Toxic Waltz’ van de langspeler ‘Fabulous Disaster’. Steve “Zetro” Souza heeft het naar zijn zin en draagt ‘War Is My Shepherd’ op aan de overleden cultheld Lemmy Kilmister. Het publiek wordt vermaakt, een goede moshpit en de crowdsurfers zijn volop aan de gang. Exodus trekt de voortreffelijke start van Flotsam and Jetsam moeiteloos door!

Even hielden de fans van het Californische “groove monster” Devil Driver hun adem in. Zanger Dez Fafara sloot zich in 2011 weer aan bij zijn nu-metal maatjes van Coal Chamber en ging met die formatie in 2014 en 2015 uitgebreid op tournee. Tot overmaat van ramp raakte hij ook nog eens drie van de vijf Devil Driver leden kwijt in die periode. Maar Dez zou Dez niet zijn om genadeloos terug te slaan met zijn grote passie genaamd Devil Driver. Coal Chamber staat momenteel weer voor onbepaalde tijd op non-actief en met nieuwe strijdmakkers blikte hij het geweldige album ‘Trust No One’ in. Agressief als altijd maar ook vaak glimlachend probeert Dez het Alcatraz publiek aan zijn zijde te krijgen, voor het grootste deel lukt dat. Devil Driver draait inmiddels al vijftien jaar mee en klassiekers als o.a. ‘End of the Line’, ‘Not All Who Wander are Lost’, ‘I Could Care Less’ en het machtige ‘Clouds over California’ worden goed opgenomen door het publiek en uiteraard worden Dez z’n inspanningen beloond met een “Wall of Death” maar het valt niet mee om de stroom crowdsurfers die voorganger Exodus veroorzaakte op gang te houden. De nieuwe bezetting van Devil Driver speelde slechts twee nummers die zij als collectief hebben opgenomen, maar Dez beloofde mij plechtig om het ‘Trust No One’ album volgend jaar door de strotten van de Europese metal fans te komen duwen.

Het leuke van een festival als Alcatraz is dat er genoeg variatie is. Van de stevige death en thrash metal gaan we naar wat meer souplesse met Korpiklaani. Dit zestal uit het Finse Lahti combineert een aanstekelijk mix van folk muziek met stevige metal. Vrolijke tonen door het gebruik van viool en accordion, swingende teksten in nummers als ‘Beer Beer’ en ‘Vodka’. Korpiklaani maakt er een waar feest van en de crowdsurfers geven de beveiliging bergen lichamen om op te vangen en af te voeren. Korpiklaani is een vermakelijk onderbreking.

Lita Ford hebben we al een tijdje niet meer mogen aanschouwen op de Europese podia maar zoals ze zelf meldt middels een Elton John cover: ‘The Bitch Is Back’. Dat de inmiddels 58 jarige Lita nog van wanten weet blijkt uit de show. Natuurlijk is hier plaats voor de gescoorde hitjes als ‘Close My Eyes Forever’, het duet met Ozzy, waarbij opvalt dat de gitarist van dienst de vocalen uitstekend waarneemt en ‘Kiss Me Deadly’. Het stevig rockende ‘Can’t Catch Me’ wordt opgedragen aan Lemmy Kilmister en ook de poprock song ‘Cherry Bomb’ van The Runaways ontbreken niet. De (pop)rock van Lita Ford wordt niet door een ieder op waarde geschat, de bezoekers laten het over zich heen komen en waar de een geniet van deze hardrock diva drinkt de ander een biertje of neemt de kans om wat te eten. Leuk om Lita na al die jaren weer eens live te mogen aanschouwen.

Eten is er voldoende, aanbod is gevarieerd en de inzet van de vele vrijwilligers is geweldig. Van pizza tot friet of een vegetarische hap, aan alles is gedacht. Ook de tappunten zijn goed bemand en men behoeft niet in lange rijen te wachten maar wordt onmiddellijk bedient.

Van Lita Ford gaan we naar Children Of Bodom. Deze Finnen hebben maar een doel voor ogen en dat is Alcatraz wakker te schudden! Met nummers als ‘Silent Night, Bodom Night’ en ‘Follow the Reaper’ lukt dat aardig. De Alcatraz bezoekers zijn weer volop bezig het wereldrecord crowdsurfen aan te vallen, daarnaast ontstaat tijdens de Children Of Bodom show de grootste “wall of death” van de dag. Lekkere nummers als ‘Everytime I Die’ en ‘Hate Me’ met melodieuze gitaarsolo’s en keyboard noten zorgen voor een lekker metal sfeertje.

‘We Sold our Souls to Metal’ knalt het uit de P.A., en die songtitel klopt…dat geldt niet alleen voor de duizenden toeschouwers maar zeker voor Max Cavalera. Aan de vooravond van de ‘Return to Roots’ tour die hij samen met zijn drummende broer en tevens oud Sepultura bandmaat Igor gaat ondernemen, perst de inmiddels metal veteraan er nog even een tournee met zijn eigen kindje Soulfly uit. De band speelt vandaag niet hun beste show maar dat zullen de “inmates” op de “prison ground” van Alcatraz een worst wezen. Oude Soulfly songs (‘Jumpdafuckup’, ‘Eye for an Eye’, ‘Prophecy’, ‘Seek n Strike’), nieuwe Soulfly songs (‘We Sold our Souls to Metal’, ‘Sodomites’) maar vooral het oudere Sepultura werk ( ‘Refuse/Resist’, ‘Arise’, ‘Dead Embrionic Cells’, ‘Roots Bloody Roots’) krijgen volledige de aandacht van het publiek. Gaten in de grond van het springen, vangers te weinig voor het grote aantal crowdsurfers, niet slecht voor een band die niet in vorm is.

Een band die volgens mij altijd in vorm is, zijn onze vrienden uit Noordrijn –Westfalen. Het kan eigenlijk ook niet missen dat Kreator een super strakke set neerzet want de band is al vanaf 2012 meer bezig met optreden dan het uitbrengen van nieuw materiaal. Zelfs de set en de vuurwerk-/confetti momenten zijn op een enkel detail na nauwelijks gewijzigd sinds dat jaar. Ik kan dat als regelmatige bezoeker van Kreator concerten opvoeren als een kritisch puntje maar dat is nergens voor nodig. Kreator speelt gewoon hun lekkerste nummers en ik denk dat het Alcatraz publiek dat met mij eens is vandaag. Veel titelsongs als ‘Enemy of God’, ‘Terrible Certainty’, ‘Endless Pain’, ‘Phantom Antichrist’, ‘Pleasure to Kill’, ‘Violent Revolution’ en ‘Phobia’ komen voorbij, helaas viel tijdens ‘From Blood into Fire’ het geluid even uit, zodat het nummer opnieuw ingestart moest worden maar dat deerde Mille, zijn gevolg en het publiek niet.
Mijns inziens één van de beste shows van de dag.

Qua decor pakte Within Temption op zaterdag flink uit, vandaag is die rol overduidelijk weggelegd voor Tobias Sammet’s Avantasia. De van origine Edguy frontman heeft een complete kasteel ruïne op het Alcatraz podium laten zetten om daarbinnen zijn symfonische hardrock-/Heavy Metal opera op te voeren. Vanaf de openingssong ‘Mystery of a Blood Red Rose’ zit de sfeer er goed in en gedurende de anderhalf uur durende set (die oorspronkelijk drie uur duurt) zal die sfeer alleen nog maar toenemen. Kosten nog moeite zijn gespaard om de fans en niet-fans te vermaken. De sound van Avantasia staat als een huis, maar het show element bepaalt voor een groot deel het optreden. Vooral wanneer de één na de andere gast performance plaatsvindt. Zo komen o.a. Michael Kiske (ex-Helloween), Jorn Lande, Amanda Sommerville en Bob Cateley (Magnum) voorbij, met als finale ‘Sign of the Cross/The Seven Angels’ waarbij alle muzikanten en gastzangers aan meewerken. Een spectaculaire show, zeer zeker een goede opwarmer voor de allerlaatste show van Twisted Sister in de Benelux.

De laatste keer Twisted Sister is een feit, niet grote broer Graspop maar Alcatraz heeft het genoegen en de eer deze te mogen presenteren. Na 40 jaar Twisted Sister is het genoeg geweest voor Dee Snider en zijn kompanen. Met’What You Don’t Know’, ‘Burn in Hell’, ‘Destroyer’ en ‘I Wanna Rock’ doet Twisted Sister een greep uit de discografie van de band. Opvallend nummer is toch wel ‘The Price’, waarbij niet alleen wordt stilgestaan aan de dood van de eigen drummer A.J. Pero maar ook de andere gevallene zoals bijvoorbeeld Ronnie James Dio en Lemmy Kilmister worden geëerd. Wat te denken van de ruim tien minuten durende versie van ‘We’re Not Gonna Take It’ door een ieder, van fotopit tot VIP terras, luidkeels meegezongen. De afsluitende nummers zijn ‘Come Out and Play’, ‘Tear It Loose’ en ‘S.M.F.’ waarmee een einde komt aan een imponerend optreden van Twisted Sister, (voorlopig) het laatste en als we Dee op zijn woord mogen geloven dan zal deze stop een definitieve zijn en zullen zij niet, zoals andere collega dat eerder wel deden, toch weer de instrumenten oppakken.

Daarmee komt er een einde aan Twisted Sister en deze editie van het Alcatraz Hard Rock & Metal festival, een meer dan geslaagde editie met dank aan organisatie, fans en de vele vrijwilligers. Wat RockMuZine betreft: tot volgend jaar!

Foto’s: (C) Conny van den Heuvel & Dirk van den Heuvel
Tekst: Theo Wapenaar & Erik van Dijk