Amaranthe – Maximalism

Met ‘Maximalism’ komt deze zeskoppige band uit Zweden alweer met hun vierde album. Wat direct opvalt is dat het moeilijk is een genre aan de band te verbinden. Dit komt door hun vele invloeden die variëren van deathmetal tot popmuziek. Van de zes muziekanten binnen Amaranthe zijn het er drie die enkel bezig zijn met zang en ook dat is redelijk uniek. Het album valt dan ook als bijzonder te omschrijven.

Er wordt geopend met ‘Maximize’. Het intro heeft invloeden die bijna onder techno verstaan kunnen worden. Met de zwaarder klinkende gitaren er doorheen is dit een lekkere opening. Zangeres Elize Ryd klinkt zuiver en de samenzang met gruntende Hendrik Wilhemsson is tof.
Het volgende ‘Boomerang’ klinkt helaas te veel als popmuziek. Ook de tekst is te simpel en kan door de gemiddelde fan van popmuziek misschien nog gewaardeerd worden. Wederom maakt het grunten van Hendrik Wilhemsson indruk, maar dat is wel het enige positieve aan dit nummer.

Ook het rustige nummer ‘That Song’ heeft teveel popinvloeden voor de metal fan. Het werk op de toetsen bestaat helaas uit niet meer dan wat simpele akkoorden, echter komt zangeres Elize Ryd wel mooi naar voren. Bij ‘On The Rocks’ wordt het dan eindelijk wat meer interessant voor de metalfan. Het nummer opent met bijna “Rammstein” achtige riffs. De zang is ook wat rauwer, en met name het grunten is zeker vet. Ook geeft gitarist Olof Morck nog een leuke solo. De Metal fan wordt tevens beloont in ‘Fury’. Het nummer begint met techno en gothic invloeden, maar wordt al snel versterkt door de blastende drums van Morten Sorensen. Wederom heeft zanger Hendrik Wilhemsson een positieve hoofdrol.

In ‘Break Down & Cry’ neemt zanger Jake Lundberg een grotere rol op zich. In de voorgaande nummers had hij nog geen indruk gemaakt, en helaas doet hij dit weer niet. De samenzang is dan weer wel goed. Ook het gitaarwerk lijkt wat meer op de voorgrond en is goed, hierdoor is het nummer meer een rockplaat. Het album wordt afgerond met de ballad ‘Endlessly’. Het nummer kent mooie gitaarsolo’s en is in balans door de inbreng van strijkers. Ook zangers Elize Ryd laat nog een keer haar veelzijdigheid horen. Het is een goede afsluiter voor een redelijk album.

Het oudere werk van Amaranthe had iets meer ballen, het Album ‘The Nexus’ (2013) had bijvoorbeeld meer invloeden van death- en powermetal. ‘Maximalism’ heeft te veel pop invloeden om door de echte metal fan gewaardeerd te worden. Hoewel zanger Hendrik Wilhemsson echt een positieve invloed heeft op deze plaat. Het album zal goed vallen bij jong publiek. Waarop ook tekstueel de focus op lijkt te liggen. De band zal hopelijk in de toekomst de popmuziek wat meer loslaten en de metal kant blijven verkennen, want daar ligt toch echt potentie.

(6/10, Spinefarm Records)

Tracklist:
• Maximize
• Boomerang
• That Song
• 21
• On The Rocks
• Limitless
• Fury
• Faster
• Break Down & Cry
• Supersonic
• Fireball
• Endlessly