Marcela Bovio – Unprecedented
Marcela Bovio is vooral bekend geworden als de zangers/violiste van Stream of Passion. Ze heeft een geweldige, klassiek geschoolde power stem. Onlangs kwam ‘Unprecedented’ uit, haar debuut solo CD. Hiermee stelt ze zich kwetsbaar op. Want dit is zó anders dan wat we van haar gewend zijn.
In ‘Hay amores’ hoor je slechts een enkele, somber gespeelde noot door The Dudok String Quartet. Dit strijkerkwartet vormt samen met Marcela’s stem, ingezet als instrument, een melancholisch geheel. Na een wending naar een wat vrolijkere sound, met hogere en lichtere tonen, blijkt dit een Spaanstalig nummer te zijn. Je hoort Marcela een paar keer naar adem happen. Dit is een ingetogen nummer, toch hoor je de passie van Marcela. De basis is klassiek, maar duidelijk anders dan “gewoon” klassiek.
In mijn interview heb ik al vermeld waar het Spaans talige nummer ‘Dime’ over gaat. Door de ingewikkelde, onverwachte structuur is dit een nummer wat moet groeien. De verrassende accenten en extra geluiden maken dit nummer extra boeiend. ‘The cartographers’ komt een beetje zwaarmoedig over. Geen wonder, de tekst heeft een diepere betekenis en gaat over de gekke verhalen die men rond geloof/religie verzint. Men laat zich soms leiden door religie om dingen te doen die voor niemand goed zijn. Je hoort de grimmigheid in Marcela’s stem, vooral in de zinnen:
“Don’t you believe them
Their work is based on lies”
Hierna volgen nog een aantal zinnen, waarin een verbeten klank ligt. Met een paar lichter gespeelde tonen eindigt dit nummer vrij onverwacht, maar mooi.
In ‘Powerless’ zingt Marcela :
“As I stumble and moan in my cage of flesh and bone..”
Dit is een persoonlijk verhaal. Soms heeft ze het gevoel dat de dagen/jaren voorbij vliegen. Ze wil iets achterlaten in deze wereld voordat ze weg gaat. Ze is bang dat ze zichzelf in de weg staat om dit te kunnen realiseren. De melodie van dit nummer blijft je na één keer luisteren grotendeels bij. Op het laatst zijn er meerdere stemmen in het geheel gemixt, mooie toevoeging!
’Stars’ heeft niet alleen de meest klassieke start van de strijkers tot nu toe. Ook de zang is klassiek. Hier is het overduidelijk dat Marcela klassiek geschoold is. Of je er van houdt of niet, dat mag je natuurlijk zelf beslissen. Feit is dat deze dame een indrukwekkend hoog bereik heeft. Diep respect van mijn kant. ‘The One’ sluit hier goed op aan. Ook dit laatste nummer is wat klassieker. Wel met één groot verschil: Marcela zingt op een gegeven moment met zo veel power en passie dat ze op de grens zit van wel of niet te veel gas geven. Waardoor sommigen een enkele zin als iets te schreeuwerig kunnen ervaren.
Gun je de tijd om dit album te beluisteren. Eventueel met het tekstboekje in je hand. In een aantal nummers worden veel zinnen in delen “gehakt”. Dit maakt de verstaanbaarheid wat moeilijker. De zang is in volledige harmonie met de muziek. Alleen Marcela’s stem en de strijkers, een mooie combinatie. Ik kan me voorstellen dat ‘Unprecedented’ voor sommige fans van Marcela even wennen is. Je hoort veel melancholie, maar met behoud van passie. De diverse emoties hoor je terug in Marcela’s veelzijdige stem. Dit album laat zich niet zo makkelijk “labelen”. De basis is klassiek, maar de uitvoering is alles behalve behoudend. Eerder vernieuwend, “out of the box”. Verrassend dus en vooral gedurfd. Marcela heeft lef getoond, dit heeft goed uitgepakt. Ik ben reuze benieuwd wat ze in de toekomst nog meer in petto heeft voor ons.
(8,5/10, Eigen beheer)
