Avatar – Hunter Gatherer

Frans Neelen | 15 August 2020 | CD | No Comments

Sinds het in 2012 uitgebrachte ‘Black Waltz’ Avatar stevig op de metalen kaart heeft gezet gaat het hard met deze band, die als geen ander middels slimme marketingzetten en dito superieure live concerten de aandacht op zich weet te vestigen zonder zichzelf te verloochenen. Wie nog niet onder de indruk mocht zijn van de diverse muzikale potpourri en theatrale shows heeft zeker wat gemist op live gebied. Zelf ben ik sinds het fenomenale ‘Hail the Apocalypse’ eveneens zwaar onder de indruk. De megavette groove doorspekt met melodie, cleane zang en venijnige deathgrunt en de veelal hilarische clips zorgen ervoor dat het welhaast voor iedereen wel iets te bieden heeft. Voorganger ‘Avatar Country’ was wel heel melodieus van opzet maar het geniale concept daaromtrent katapulteerde de band meteen naar headliner status, iets wat zondermeer werd waargemaakt.

Gelukkig nog steeds in dezelfde bezetting komt de band nu maar meteen met een superstevige tegenhanger. Nee, de band zoekt niet naar de meest gemakkelijke weg maar verpulverd meteen alles en iedereen met opener ‘Silence in the Age of Apes’. Bruut, agressief, flitsend gitaarwerk, beukende drums en vette grunts met toch weer die aanstekelijkheid. Een heerlijk vette opener die meteen duidelijk maakt dat het op deze plaat er een stuk zwartgalliger en gemener aan toe gaat. Vergelijkingen met ‘Hail the Apocalypse’ doemen al meteen op. ‘Colossus’ is een stuk minder fel maar ook stukken zwaarder. Een toekomstige live favoriet door het fantastische middenstuk. Dat Slipknot zanger Corey Taylor een fraai deuntje kan fluiten horen we in ‘A Secret Door’. Het nummer zal zich snel ontpoppen tot een favoriet mede door het superieure drumwerk van John Alfredsson en de veelvoud aan wisselingen tussen melodie en harde stukken. Ook de veelzijdige vocalen van Johannes Eckerström komen hier goed tot hun recht.

Ja er valt zeer veel en divers te genieten op dit album. ‘God of Sick Dreams’, ‘Scream Until you Wake’ en ‘When all but Force has Failed’ zijn supergave death metal overheersende beukers terwijl ‘Child’ het welhaast perfecte voorbeeld is van een opzwepende track waarin melodie en deathmetal gesmeed wordt tot een geniaal geheel. Met ‘Gun’ hebben we dan zelfs nog een echte ballad waarop Eckerström echter niet helemaal overtuigd terwijl het afsluitende ‘Wormhole’ zich heel stiekem als een psychedelische worm in je hersenpan nestelt en zich daar voorlopig heerlijk thuis voelt.

Avatar neemt zeker een risico door na een melodieus album dat door iedereen werd omarmt keihard terug naar haar roots terug te keren. Het massieve geluid draagt zeker bij aan dit uitermate genietbare album. De afwisseling tussen death/melodie/cleane zang/grunts voorzien van een onweerstaanbare groove beheerst de band als geen ander en dat wordt met dit album wederom bevestigd. De toekomst van Avatar is ook hiermee gewaarborgd en alleen maar verder verstevigd. Het is te hopen dat we heel snel deze band weer live mogen aanschouwen en kunnen genieten van het merendeel van deze nummers die vast wel hun plaats in de setlist zullen veroveren. Chapeau heren! (90/100)(Century Media)