Blues Pills en KADAVAR: een onverwachte “Match made in heaven”

Zo op het eerste oog is het een vreemde combinatie: de loodzware riffs van de seventies rockers KADAVAR en de soulvolle bluesrock van Blues Pills. Zelf het publiek is verschillend: vesten vol studs en Motörhead- en Slayer logo’s bij KADAVAR en in Blues Pills shirts gehulde meisjes en hipsterbaarden bij Blues Pills. Toch ontstaat er op de een of andere manier een chemie. Waardoor het een prachtige avond wordt in 013. Maar laten we niet te ver op de zaken vooruit lopen.

Stray Train

Het Sloveense Stray Train mag tijdens de tour van Blues Pills en KADAVAR het spits afbijten en het publiek opwarmen voor het geweld dat gaat komen. Een mooie kans voor het in 2015 opgerichte vijftal. Een kans die de band dan ook met beide handen aangrijpt. Stray Train kleunt er vol in met haar no-nonsense bluesrock. De beide gitaristen treden nadrukkelijk op de voorgrond met gierende riffs en afwisselende solo’s. De zanger van de band neemt resoluut de rol van frontman op zich. Niet alleen zingt hij met een lekker hoog, een tikkie rauw stemgeluid, hij zoekt ook contact met het publiek. De band speelt fris van de lever en heeft een vrolijke zelfrelativering getuige de albumtitel ‘Just ‘cause you got the monkey off your back doesn’t mean the circus has left town’. Stray Train weet het publiek in 013 prima op te warmen af te meten aan de vele schuddende hoofden.

KADAVAR

Het Berlijnse KADAVAR is van een ander kaliber, de band heeft zich de duistere maar warme rock ’n roll van seventies grootheden als Black Sabbath, Pentagram en Hawkwind toegeëigend en dient deze op, overgoten met een saus van eigentijdse psychedelica. De show van KADAVAR wordt voortgejaagd door loodzware riffs en de rake klappen van oermens Christoph “Tiger” Bartelt maar altijd schuilt er onder al dat geweld ergens een fraaie melodie of een ingenieuze break waardoor het nooit log wordt. Een mooi voorbeeld is ‘Black Sun’ waarin gierende riffs van Christoph “Lupus” Lindemann afgewisseld worden met het bijna lieflijk gezongen “Oh Darling I never go back there, caus’ all is covered in black!” waarna de riffs weer losbarsten.

In ‘Forgotten Past’ klinkt KADAVAR zo vol en vet dat je bijna zou vergeten dat er slechts 3 man op het podium staat. ‘Forgotten Past’ heeft zo’n zorgvuldige opbouw en staat bol van de ritmewisselingen waardoor je het bijna progmetal zou kunnen noemen. Prachtig! Maar het hoogtepunt van de show is toch wel het moment als het verstilde intro van ‘Thousand Miles Away From Home’ weg wordt geblazen door de massieve riffs uit Tiger’s gitaar en Simon “Dragon” Bouteloup’s bas. De band sluit een uitstekende show af met een ziedende uitvoering van ‘Helter Skelter’ van the Beatles. KADAVAR live is niet alleen vette hardrock, maar ook haar seventies look en de lange manen en baarden van de band. Samen met een heftig headbangend publiek voel je bijna een flashback naar de seventies.

Blues Pills

Blues Pills werd in de VS bekokstoofd door de Zweedse halfbroers Zach Anderson en Cory Berry, in Iowa troffen ze hun landgenote Elin Larsson waarmee de Blues Pills geboren was. Met hun drieën namen ze een tweetal demos op die ze op Youtube plaatsten. Tijdens hun eerste tour in Europa ontmoette het trio in Frankrijk de toen 16-jarige gitaarvirtuoos Dorian Sorriaux waarmee de band compleet was. Met het verschijnen van haar eerste album ‘Blues Pills’ in 2014 nam de faam van de band snel toe en Blues Pills werd een geliefde act op bijna alle festivals in Europa.

Stralend middelpunt van Blues Pills is zangeres Elin. Vrolijk rondspringend en contact makend met het publiek in haar zwarte pakje en haar wapperende blonde lokken, zijn alle ogen op haar gericht. Maar Elin is niet de zangeres van de Blues Pills om haar uiterlijk of maniertjes, ze kan serieus goed zingen! Of het nu de gloedvolle soul van ‘Lady in Gold’ is of het hardrockende ‘Black Smoke’, Elin weet de juiste snaar te raken. Blues Pills is een steengoeie rockband die in dienst van frontvrouw Elin speelt.  Gitarist Dorian is het stille genie van de band, bijna verontschuldigend legt hij de ene na de andere geniale solo over zijn eigen inventieve gitaarriffs.

Live een groot succes

Live worden vooral de soulvolle nummers van ‘Lady in Gold’ veel harder en rauwer gespeeld als dat ze op plaat staan en dat misstaat de nummers zeker niet: ‘Lady in Gold’ en ‘Little Boy Preacher’ klinken opeens als soulvolle hardrock. Maar het zijn toch de langzaam opbouwende nummers zoals ‘Black Smoke’ maar vooral het prachtig gloedvolle ‘Little Sun’ waarin de stem van Elin samen met de gitaar van Dorian gloriëren. Het meest soulvol klinkt Blues Pills vanavond in het intens groovende ‘You Gotta Try’.

Elin memoreert dat Blues Pills in 2013 ook in 013 is geweest op het Roadburn festival. De onverwoestbare klassieker ‘High Class Woman’ hebben ze toen zeker ook gespeeld. In 2016 krijgt ‘High Class Woman’ een uitvoering met een lange jam, afgemaakt met een vuige gitaarsolo. De reguliere set eindigt met het knallende ‘Devil Man’ dat massaal wordt meegezongen. Tijdens de toegift op een nog donker podium neemt Elin plaats achter de piano om solo het prachtige, verstilde ‘I Felt a Change’ te vertolken. Waarna het gas er nog even flink opgaat met ‘Rejection’ en het prachtig opgebouwde ‘Gone So Long’

Tenslotte

Wat op voorhand een rare combinatie leek blijkt een “Match made in heaven”.  De meisjes in Blues Pills shirts staan vrolijk te headbangen op de grommende riffs van KADAVAR en de stoere mannen in Motörhead shirts hangen ademloos aan Elin’s lippen als ze een verstild liedje zingt. Muzikaal zijn er veel verschillen aan te wijzen tussen KADAVAR en Blues Pills, maar een passie voor echte, heartfelt rock ’n roll verbindt beide bands en verbroedert ook hun fans.

Foto’s (c) Conny van den Heuvel