Franck Carducci – Tearing the tour apart

Van kinds af aan is Franck Carducci met muziek bezig. Langzaam maar zeker ontstond zijn passie voor (complexe) prog rock. Hij is dol op de combinatie van rock met atmosferische en/of psychedelische elementen. Zijn tweede album ‘Torn apart’ werd ook goed ontvangen. Zijn live shows worden, mede door de visuele aspecten, altijd gewaardeerd. Om al zijn fans, wereldwijd, mee te kunnen laten genieten brengt Franck een live DVD/CD uit. Behalve zanger/componist is hij een multi-instrumentalist. Tijdens ‘Tearing the tour apart’ speelt hij alleen maar bas, en de 12 snarige-gitaar. Allereerst laat ik mijn oren het werk doen en begin met de CD.

Door het juichen bij aanvang is het duidelijk dat het om een live CD gaat, en dat mag natuurlijk! De geluidskwaliteit is goed en de muziek is mooi verdeeld over de boxen. Aan het strak gespeelde intro herken je ‘Torn apart’. Christophe Obadia speelt de gitaarsolo. Als alle instrumenten weer meedoen, begint Franck te zingen, wat heeft hij een mooie live stem. Bovendien is hij zeer goed te verstaan. Soms laat Jimmy Pallagrosi zijn cimbalen zachtjes rinkelen, op andere momenten bespeelt hij zijn drums met dynamiek. De wendingen in tempo en volume zijn zeer goed gespeeld. In een rockende deel komt het orgel van toetsenist Olivier Castan op de voorgrond. Prima afgewisseld door de gitaristen Mathieu Spaeter en Christophe. Wat een geweldige opening!

Tijdens het intro van ‘Artificial Paradises’ zijn het vooral de toetsen die de aandacht opeisen. Dit vormt een goede match met de zang van Mary Reynaud Franck. Het gitaarwerk van Mathieu is subliem. Franck laat het publiek meezingen. Dit klinkt niet bepaald zuiver. Het verhoogt wel de sfeer van deze live cd. Een kwartier lang magen we genieten ‘Artificial Paradises’. Voor een paar nummers vertelt Franck kort iets over het nummer dat komen gaat. Bijvoorbeeld voor het heerlijk rockende ‘Mr Hyde & Dr. Jekyll’. Weer valt de goede opbouw op. De wendingen in volume en tempo worden perfect uitgevoerd. Zowel instrumentaal als vocaal. De geluidskwaliteit is en blijft uitstekend. Voor deze live versie wordt alles uit de kast gehaald. Je voelt dat de sfeer in de zaal geweldig is.

Zang plus de atmosferische en psychedelische tonen die onder de toetsen en dunne snaren vandaan komen vullen elkaar perfect aan in ‘Artificial love’. De didgeridoo (door Christophe) complementeert dit. Mary beweegt de rainstick, heel subtiel, een paar keer. Dit is in perfecte harmonie met de cimbalen. Het geheel is rustig, mysterieus en experimenteel.

Franck speelt een aantal nummers van zijn debuutalbum ‘Oddity‘, bijvoorbeeld ‘Achilles’. De start is instrumentaal. Na een wending klinkt er pianospel en de zang van Franck. Beetje bij beetje wordt dit door meerdere instrumenten aangevuld. Weer valt de verdeling over de boxen op een positieve manier op, waardoor ook de bas grooves van Franck goed tot zijn recht komen. Van een knap staaltje up-tempo gaat het over naar een rustiger deel. De mooie kleur van Franck’s stem wordt hier benadrukt. Vrij snelle, maar gave opbouw naar een mooie brok, bombastische rock.

De melodie van ‘The Last Oddity’ heeft aanvankelijk een aantal herhalingen, hierdoor kabbelt het eerste deel rustig voort. Jimmy laat zijn drumstokken nog met rust. De zang, afwisselend door Franck en Mary sluit naadloos op de melodie aan. In een instrumentaal stuk wordt de rock langzaam opgebouwd. De kabbelende herhalingen in de melodie hebben plaats gemaakt voor meer opzwepende herhalingen, waarbij het ritme een prominente rol heeft. Dit is deels doorspekt met elektronische klanken van de toetsen. Afgelost met fantastisch gitaarspel van zowel van Mathieu als van Christophe.

Voor ‘Alice’s Eerie Dream’ vertelt Franck er iets over. Voor wie vaak naar de cd luistert, zou dit een beetje kunnen gaan vervelen. Het nummer zelf past in de lijn van wat eerder gespeeld is. Ook hier verrassende wendingen, waarbij alles in balans is. Heerlijk lang nummer om van te genieten. Met een opzwepend instrumentaal stuk doen ze daar nog een schepje boven op.
Alles is tot in de perfectie uitgevoerd.

DVD.
Het beeld is donker maar het licht fitst aan en uit op de maat van de snaren en drums. Dit past perfect met het strakke intro van ‘Torn apart’. De close ups zijn goed, zodat duidelijk te zien is dat Franck zijn kenmerkende (oog)make-up draagt. Meestal wordt op het juiste moment de juiste muzikant in beeld gebracht. De beweeglijkheid van de muzikanten maakt het filmen niet makkelijk. Zodoende is de camera af en toe de muzikant(en) heel even kwijt. De vibe en het plezier komen duidelijk over. Ook de emotie, passie is en de interactie tussen de bandleden onderling is te zien. De maskers die zo kenmerkend zijn voor het albumcover van ‘Torn apart’ worden een aantal keer in beeld gebracht.

De sfeer uit ‘Artificial love’ wordt op het podium visueel onderstreept. Christophe en Mary halen in het donker op mystieke wijze hun didgeridoo /rainmaker te voorschijn. Hun manier van spelen en bewegen is licht theatraal. Behalve de fysieke, zijn er meerdere visuele aspecten te zien . Zo wordt er tijdens ‘A brief tale of time’ animatie getoond. Geïnspireerd op het artwork van het album ‘Torn apart’. ‘Alice’s Eerie Dream’ wordt op een stijlvolle manier gestalte gegeven. Op het laatst halen Franck Carducci en team nog even alles uit de kast. Franck Carducci staat al lang op mijn wensenlijst om live te zien. En na deze DVD is deze wens alleen maar groter geworden.

(90/100, Eigen beheer)