Disperse – Foreword

De Poolse progressieve metalband Disperse levert met ‘Foreword’ haar derde album af. Waar voorganger ‘Living Mirrors’ nogal vaak tegen het werk van Dream Theatre aan leunde – met het bijbehorende etaleren van een beangstigend virtuoze instrumentbeheersing – is ‘Foreword’ wat toegankelijker. Nog steeds vliegen de maatwisselingen, syncopatische accenten, razendsnelle drumfills en gitaarlicks je om de oren, maar de mannen van Disperse slagen er steeds meer in om in dienst van de muziek te spelen.

De elf nummers op Foreword geven een beeld van een band die z’n vleugels wil uitslaan en naast metal ook wereldmuziek, fusion en pop omarmt. Een loffelijk streven dat toch niet helemaal goed uitpakt, want halverwege de plaat begint de aandacht te verslappen. Voor een deel komt dit door de stem van zanger Rafael Biernacki, die te vlak is om echt te boeien. Grootste makke zijn echter de composities. Die missen een duidelijk smoel. Daarnaast bekruipt me vanaf het vijfde nummer, ‘Theter’, steeds meer het gevoel dat ik naar een plaat uit de jaren tachtig aan het luisteren ben. Dit komt met name door de typische jaren tachtig drumsound inclusief de handclaps die je in die tijd op zo ongeveer elke plaat hoorde.

Disperse noemt de Amerikaanse band Toto als grote invloed en dat hoor je inderdaad terug. Toto werd zeker in die tijd wel eens verweten nogal gladjes te zijn en geen echte bezieling te hebben. Dit verwijt geldt in grote lijnen ook voor Disperse. Het was lastig om een vinger te leggen op wat me nou precies niet aanstond bij het beluisteren van ‘Foreword’. Dus nog maar eens luisteren in de rij voor de kassa in de Jumbo, luisteren voor het slapen gaan en luisteren in de auto naar het werk. Toen viel het kwartje: ondanks het virtuoze spel en de strakke productie spreekt er een bepaalde mate van kleurloosheid uit de muziek. Sommige muzikanten kennen slechts drie akkoorden maar kunnen daar wel een kwart van het universum mee uitdrukken. Voor de mannen van Disperse geldt dit precies andersom. Ze hebben beduidend meer noten tot hun beschikking, maar hebben helaas minder te vertellen.

Toch is Foreword zeker geen slechte plaat, daarvoor ademt het teveel professionaliteit uit. Maar wat meer bezieling zou van een ‘zeker geen slechte plaat’ een ‘echt goede plaat’ gemaakt hebben. En dat heeft dus niet zo mogen zijn.

(69/100, Season of Mist)

Tracklist:
1. Stay
2. Surrender
3. Bubbles
4. Tomorrow
5. Tether
6. Sleeping Ivy
7. Does it matter how far
8. Foreword
9. Neon
10. Gabriel
11. Kites