Mostly Autumn – Sight of Day

De prog rockband Mostly Autumn bestaat sinds de jaren 90. Inmiddels hebben ze meer dan 20 albums uitgebracht. ‘Sight of Day’ is hun nieuwste album.

De titeltrack bijt het spits af. De meerdere laagjes piano kunnen gespeeld zijn door twee paar handen. Angela Gordon en Iain Jennings zijn allebei toetsenist. Snelle en licht gespeelde noten worden vermengd met langzamere, zwaardere aanslagen. Olivia Sparnenn- Josh zingt bijna solo. Haar onvoorstelbare heldere stem komt perfect tot zijn recht. Er volgt een wending naar poppy sound, waar rock aan toegevoegd wordt. Later komt de zang van Bryan Josh erbij. De stemmen van Olivia en Bryan vormen een bijzondere blend. De drums, bespeeld door Alex Cromarty, lopen mooi heen en weer tussen de boxen. Dan is er twijfel: eindigt dit nummer? Of is het een wending? Het blijkt een super wending naar een minimalistisch stuk te zijn. Hierin zijn enkele pianotonen te horen. Het prachtige gitaarspel van Chris Johnson, en/of Bryan had nog mooier uitgekomen als de drums een fractie zachter hadden geklonken. Een overgang naar akoestisch gitaar. Ik zit met een smile van oor tot oor te luisteren. Voor ik het weet is de poppy stijl er weer. Hoe krijgt Mostly Autumn het voor elkaar om deze stijlen in één nummer te stoppen  en toch eenheid te bewaren? Wat een gave, heerlijk lange openingstrack van zo’n 14,30 minuten!

Door de ongecompliceerde structuur blijft ‘Once round the sun’ in je hoofd kleven. Live gespeeld zullen de fans zeker uit volle borst mee zingen, daar nodigt de tekst echt voor uit. De zang is prachtig helder in ‘Changing lives’. Het kan bijna niet anders of het is Chris die nu zingt. De tekst is woord voor woord te verstaan. Ook als tempo en ritme in muziek een beetje omhoog gaan. Tijdens de samenzang vormen de stemmen bijna één geheel. De overgang naar iets meer rock verloopt bijna onopgemerkt. Het ‘Ohohoh’ klinkt eerst op de achtergrond en komt later duidelijker naar voren. Dit geeft live een warme interactie met de fans. De meezingende fans zijn daadwerkelijk te horen. Dit is opgenomen tijdens live concerten.

Piano en strijkers zorgen voor een ontroerend begin van ‘Rain down’. Olivia zingt teder en langzaam. Het langzame drumtempo en subtiel fluitspel sluiten er goed bij aan. Een aantal keer achter elkaar klinkt  ‘Rain down’ met mooie lang aanhoudende tonen in de zang. Goede opbouw naar wat meer tempo en volume. De woorden ‘Rain down’ worden hier net te veel herhaald In plaats van een gecomponeerd einde, heeft Mostly Autumn er voor gekozen om met een fade out te eindigen. De stem van Bryan wordt in het begin alleen begeleid door piano. Het tempo en melodie van ‘Forever and beyond’ zijn teder. Er worden meer instrumenten toegevoegd. Bovendien komt de zang van Olivia erbij. Tempo en volume nemen langzaam iets toe. De vriendelijke sfeer blijft. De woorden “The three is us will grow” hebben natuurlijk met de zwangerschap van Olivia te maken. De drums sterven op het einde mooi weg.

Een groot compliment voor de voortreffelijke stemmen van Olivia, Bryan, Chris en Angela. Andy Smith gebruikt zijn bas voornamelijk als ritme instrument. Dit mengt zich perfect met de laagjes prachtig gitaarwerk, en de klanken die onder diverse toetsinstrumenten vandaan komen. In enkele tracks aangevuld met strijkers en/of fluiten. Zonder in herhaling te vallen hebben ze vastgehouden aan hun eigen Mostly Autumn sound. Zodoende is ook dit weer een verrassend en zeer goed album geworden. Tijdens hun tour, treedt Mostly Autumn in april twee keer in Nederland op. Dat beloven mooie shows te worden.

(90/100, Eigen beheer)

Tracklist:

Sight of day
Once round the sun
The man without a name
Hammerdown
Changing lives
Only the brave
Native spirit
Tomorrow dies
Raindown
Forever and beyond