Uncle Harry – Radio Roadtown

Afgelopen maand vond de release party van Uncle Harry met hun debuutalbum ‘Radio Roadtown’ plaats in De Bosuil, Weert. Een ‘thuiswedstrijd’ voor deze bluesrock band. Doordat deze drie mannen hier een flinke dosis psychedelische en stoner invloeden aan toevoegen, creëren ze een eigen sound. Grommende of gillende Hammond, donderende drums en een ruw klinkende gitaar zorgen voor een rauw geluid. Als tegenpool spelen ze vriendelijkere melodieën en matigen ze tempo en volume van zang en muziek regelmatig.

Het geluid geeft de muziek en zang van ‘Back Around’ een rauwe sound. Dit past in het totaalplaatje. Het zal voor sommige net te dik aangezet zijn. Vooral in de lage tonen voel je de trillingen, ook al heb je volume niet eens enorm ver open. Verrassende decrescendo. Even blijven volume en tempo wat lager. Als ze weer terug zijn naar meer volume scheurt Erik van Otterdijk er met zijn Hammond lekker doorheen. Het tempo ligt hoog maar blijft versnellen. Na een super snel stukje, eindigt deze track plotseling.

‘Across The Indian Temple Of Love’ start met laidback gitaarspel en lang aanhoudende orgeltonen die lichtjes variëren. Dit heeft een vriendelijk karakter. De stem van gitarist Bram van der Schans sluit daar bij goed aan. Het geluid is nu minder rauw. De verdeling van de muziek over de boxen valt beter op, waardoor het lichtere orgelspel mooi naar voren komt. Als vanzelf beweeg ik mee met de flow van het ritme. Er zijn diverse wisselingen in volume en ritme. Lichtere, hogere tonen wisselen af met de iets donkere en zware sound van de lage tonen. Goed gevarieerd drumwerk van Raf Senden. Zo laat hij bijvoorbeeld een mooie combinatie horen van staccato drumwerk en licht bespeelde cimbalen. Bram krijgt de ruimte om prima gitaarspel te laten horen. Door de goede opbouw blijft ook deze track tot en met het einde boeiend.

Met ‘Ride With The Devil’ is de rauwe sound terug. Sommige stukken van het instrumentale stuk klinken met koptelefoon net niet lekker in mijn oren. Zonder koptelefoon is dit minder storend. Even denk ik dat de track afgelopen is. Maar na een korte rust gaat het nog even verder. Het onverwachte einde is gaaf. Het tempo van ‘Triple Treat’ is met vlagen mega hoog. De tempowisselingen en ook de rusten zijn goed gespeeld. De trillingen van de lage tonen zijn net iets te veel om het volume nog verder open te draaien, terwijl ik dat het liefste wel gedaan had. Want wat is ook dit weer een lekkere track! Je hoort een duidelijke ruis tijdens de orgel solo in ‘Interlude’. Dit lijkt een bewuste toevoeging. Het past wel bij het sfeertje, toch vind ik het zonde. Ik denk dat het er een rust is, en wacht op meer. Maar het is afgelopen. De betekenis van ‘Interlude’ is instrumentaal tussenstuk. Dit tussenstukje duurt nog geen 50 seconden.

Zelden maak vergelijkingen met andere bands. Deze keer doe ik dat wel. In de rustige gezongen en gespeelde gedeelten doet Uncle Harry mij soms aan StoneRider denken. De rauwer stukken hebben wat weg van DeWolff. Toch hebben deze drie mannen hun eigen stijl. De zware, lage delen op ‘Radio Roadtown’ klinken soms te rauw. Zolang je het volume niet al te hard zet is dit niet echt storend. Bijna alle tracks zijn goed tot zeer goed opgebouwd. Hiermee laten ze horen dat ze behoorlijk wat in hun mars hebben. Live gespeeld komt dit alles zeker goed tot zijn recht.

Uncle Harry heeft hun debuutalbum in eigen beheer uitgebracht. Via de band website is er zelfs een vinyl versie verkrijgbaar. De oplage hiervan is beperkt.

(76/100, Eigen Beheer)

Tracklist:
1. The Living End 03:59
2. Back Around 05:10
3. Across The Indian Temple Of Love 07:22
4. Strawberry Jam 03:23
5. Ride With The Devil 04:28
6. Triple Threat 03:41
7. Burn Me Down 03:05
8. Get On 03:15
9. Interlude 00:47
10. MCHL 04:40