TDW (& Dreamwalkers Inc.) – The Antithetic Affiliation

TDW is de afkorting van Tom de Wit. Hij is zanger, toetsenist/gitarist en oprichter van deze symfonische progressieve metalband. Naast Tom zijn er nog drie gitaristen. De totale line up telt acht personen. Vijf van hen zijn vocalist. In 2016 kwam de EP ‘Aphrodisia’ uit. Dit was een extra release om aandacht te vragen voor ‘The Antithetic Affiliation’. Op dit dubbelalbum verwoordt Tom zijn emoties (en die van anderen). Op ‘The Idealist’ komen positieve emoties zoals geluk en euforie naar voren. De muziek is zachter en symfonisch. ‘The Cynic’ is een tegenpool, en bevat veel boosheid, frustratie en wanhoop. Dit wordt onderstreept door zwaardere en donkere muziek.

The Idealist CD 1
‘The more we remember’ start met een tedere piano solo. Tom fluistert de eerste zinnen. Er komen instrumenten bij, waaronder strijkers. Even later komt er metal naar boven. De verschillende vocalen vormen een mooie blend. De balans tussen de strak gespeelde metal en de strijkers is super. In deel drie hoor je voor het eerst een flinke dosis woede. Door het onvoorstelbare hoge tempo waarmee de woorden om je oren geslingerd worden is niet alles te verstaan, daarom lees ik mee in het tekstboekje. De chaos van het leven is duidelijk weergegeven in muziek en zang. Het contrast tussen de lichte details en de zware delen is geniaal. Een tedere pianosolo vormt de wending naar deel vier. Een rustiger deel; maar even indrukwekkend. In deel vijf komen stukjes van tekst en muziek uit voorgaande delen terug. Gaaf, strak gespeeld drumwerk. Waarna deze sublieme track langzaam wegsterft.

Ook ‘Athem’ heeft een fantastische structuur. Volop wisselingen van tempo en volume. Weer is er perfect contrast tussen de zware muziek en lichte strijkers. Je hoort niet alleen de woede in de kleur van de stem, maar er klinkt ook hoop. Tijdens een instrumentaal stuk is er geweldig ‘gitaargeweld’, fantastisch en meeslepend gespeeld. Tot slot is er een wending naar een vriendelijke, kalme sfeer.

The Cynic CD 2
‘Monolith – The Descent’ start in dezelfde lijn als waar ‘Monolith-The Ascent’, de laatste track van CD1 eindigde. De tekst is hetzelfde, maar in omgekeerde volgorde. Bij de eerste luisterbeurt herken je in ‘The Descent’ al dingen uit ‘The Ascent’. Deze twee versies zijn tegenpolen van elkaar. ‘Dirge’ raakte mij al op de promo cd. Nu ben ik vanaf het begin geraakt. Het rustige drum intro heeft de cadans van een langzame mars, van iemand die uitgeblust rondslentert. Deze nieuwe uitvoering van ‘Dirge’ is verfijnd. Resultaat: ik ben diep ontroerd.

Vrij snelle opbouw van volume in ‘Lest we forget’. Hier klinken angst en wanhoop. Na enkele demonisch ‘gesproken’ woorden volgt het lichtere deel twee. Er zijn volop mooie details toegevoegd, bijvoorbeeld door de toetsen. Er wordt snel gespeeld in het donkere deel drie. De snelle, hoge tonen van de strijkers vormen mooi contrast met de metal. De frustratie, vooral in de zang, keert terug. Ik korte tijd komen er veel woorden op je af. De uitdrukking ‘een muur van snaren’ is hier te min. Een ‘dijk van snaren’ is hier beter op zijn plaats. Prachtige overgang naar een rustigere deel vier. De rustige stukken worden afgewisseld met zware deeltjes, die slechts enkele seconden duren. Kippenvel tijdens de emotioneel gezongen woorden:
“Where do I start to heal and rebuild my world”
Er zijn blazers toegevoegd, onverwacht, maar gaaf. Ongemerkt nemen tempo en volume toe. In deel vijf klinkt er opnieuw ongekende boosheid. Deze groeit uit tot totale chaos en wanorde, maar het past perfect in het geheel. Na de kreet
“I AM FREE”
ebt deze chaos weg. Woorden van vertouwen komen er voor in de plaats. Super opbouw naar het einde van de cd, al had het rustige deel een fractie langer mogen duren. Wat een indrukwekkend album!

De namen van de acht man tellende line-up, en van de twaalf gastmuzikanten heb ik onder de tracklist vermeld. Zij hebben met zijn allen een topalbum gemaakt. Twintig muzikanten, het klinkt veel en dat is het ook. Maar de balans is altijd bewaard gebleven. Door de hoeveelheid transities en contrasten binnen muziek en zang komt er heel wat op je af. Er zijn veel kleine details toegevoegd, waardoor je steeds nieuwe dingen hoort. Door dit alles duurt het een tijd voordat het album een beetje kent. Emoties zoals woede en frustratie komen duidelijk naar voren in zang en muziek. Alles is in volledige harmonie met elkaar. Er zijn enorm veel laagjes over elkaar. In de rustigere delen zijn deze laagjes wat subtieler. De ene keer luister ik liever met koptelefoon. Een andere keer dendert TDW op ‘stand –burenoverlast’ door de huiskamer. Bij de eerste keer luisteren is dit al een zeer goed album. En dat wordt alleen maar beter en beter na een aantal keer luisteren. Dit is een grandioos album. Voor mij (tot nu toe) het beste album van 2017!

Dvd Progpower 2016
Tijdens de introductie vertelt Tom waarom het geluid van de DVD alles behalve goed is. De vibe tijdens het concert was echter gewèldig. Daarom heeft Tom besloten om de DVD er als bonus bij te doen. Wat je ziet is het ruwe materiaal. Je moet even door het mindere geluid heen luisteren. Zang en muziek komen minder goed tot hun recht. Ze stonden niet op het hoofdpodium, maar bij de kleine kapel bij kasteel de Berckt. Het podium was klein, daarom is het optreden minder dynamisch dan anders. Toch voel je de intense manier waarop deze band performt. Je ziet diverse gave interacties van Tom met het publiek, óók tussen de nummers door. Zijn warme persoonlijkheid is goed te zien. Hij lijkt het publiek te beschouwen als zijn vrienden. Ondanks het mindere geluid en het kleine podium merk je aan alles dat TDW & Dreamwalkers Inc. op het podium thuis hoort!

Tijdens mijn interview met Tom vuurde ik heel wat vragen op hem af, over het ontstaan van dit album, over de live band en nog veel meer. Tom gaf uitgebreid antwoord. Het interview kun je hier lezen.

(97/100, Layered Reality Productions)

Tracklist:

The Idealist CD 1

1 The more we remember – 22.39
2 Athem – 6.38
3 Lovesong 4.39
4 Monolith-The Ascent – 7.20

The Cynic CD 2

1 Monolith – The Descent – 7.20
2 Aphrodisia 8.21
3 Dirge – 4.41
4 Lest we forget 23.16

Line-up TDW (& Dreamwalkers Inc.):

Tom de Wit – zang, synthesizers, gitaren,
Lennert Kemper – gitaren zang
Vincent Reuling – synthesizers, zang
Hanna van Gorcum – violen, zang
Norbert Veenbrink – gitaren
Joey Klerkx – gitaren, zang
Peter den Bakker – bas
Kenneth Martens – drum

Gastmuzikanten:
Cailyn Erlandsson – Leadzang in Dirge
Radina Dimcheva – Leadzang in Aphrodisia & The More We Remember
Martine Mussies – Cello in Dirge & Aphrodisia
Dave Mola – Gitaar solo’s in Aphrodisia
Sophie Zaaijer – Violen in Anthem
Sascha Blach – Demonische stem in Lest We Forget
Tommy Talamanca – Gitaar solo’s in Lest We Forget
Mendel bij de Leij – Gitaar solo’s in Lest We Forget
Frank Schiphorst – Gitaar solo’s Lest We Forget
Thomas Cochrane – Tromt en trombone Lest We Forget
Nienke van der Kamp – Hobo in Lest We Forget & The More We Remember
Bob Wijtsma – Gitaar solo’s The More We Remember