Succesvolle avond met Uli Jon Roth in Baroeg
Ulrich Roth maakte ooit furore als gitarist van de Duitse Scorpions. Hij verving in 1973 de jonge Michael Schenker en speelde een aantal jaren in de Duitse band. Uit die periode stammen de albums ‘Fly To the Rainbow’, ‘In Trance’, ‘Virgin Killer’ en ‘Taken by Force’. Halverwege de jaren zeventig kwamen er een aantal befaamde dubbel live albums uit in navolging van Deep Purple’s ‘Made in Japan’. Zo waren daar ‘On Stage’ (Rainbow), ‘Strangers in the Night’ (UFO), ‘Live and Dangerous’ (Thin Lizzy) en ‘Double Live Gonzo’ (Ted Nugent). De Scorpions bleven niet achter. Met hun befaamde live album ‘Tokyo Tapes’ braken de Duitse hardrockers op die manier door.
Het was ook meteen het laatste album waarop Roth deel uitmaakte van de Scorpions. De band speelde destijds onvervalste hardrock. Roth vond de stijl te beperkt en wilde zich verder ontwikkelen. De Scorpions braken later wereldwijd door met een veel commerciëlere stijl. Uli is echter altijd min of meer trouw gebleven aan de oude hardrockstijl. Hij bracht wel een veel meer experimentele geluid voort met aandacht voor neoklassiek. Hij noemt het zelf “Hendrix-meets-classical”.
Na de Scorpions begon hij zijn eigen band Electric Sun waarmee hij drie albums uitbracht. Hij ontwierp ook zijn eigen instrument, de “Sky Guitar”. Na een Amerikaanse tour in 1985 die een flink financieel verlies opleverde trok hij de stekker uit Electric Sun en trok zich terug in de luwte omdat hij zich niet meer thuis voelde in de muziek business. Hij ging zich vooral bezig houden met het componeren van symfonieën. Zou vele jaren later zelfs met orkesten door Europa trekken. Op deze manier kreeg hij uiteindelijk weer een platencontract aangeboden. Hij bracht als Uli Jon Roth een aantal albums met vooral melodische symfonische rock uit.
In 2013 nam Uli het dubbelalbum “Scorpions Revisited” op. Zoals de naam al verklapt gaat het hier om een verzameling van nummers uit zijn Scorpions tijd die hij opnieuw heeft opgenomen. Eindelijk leverde het weer wat meer succes voor Uli op. In 2014 deed hij de “40th Anniversary – Scorpions Revisited Tour”. Nu doet hij dat nog eens over maar dan onder de naam “Tokyo Tapes Revisited World Tour”, die vorig jaar al begon. Het mag duidelijk zijn dat herr Roth voor de dag komt met de beste nummers van zijn periode met de Duitse succesband.
Voordat de gitaarvirtuoos in het Rotterdamse Baroeg op het podium verschijnt krijgt het publiek eerst AC/DC UK. Deze Engelse tribute band wordt beschouwd als één van de beste imitators van hun grote voorbeeld, de Australische mega act AC/DC. Ze zorgen ervoor in het uurtje speeltijd dat ze gegund is dat de temperaturen al flink stijgen in een goed gevulde Baroeg.
Uli Jon Roth stapt daarna met zijn band het podium op om nogmaals een reis door de nummers van “Tokyo Tapes” te maken. Roth valt meteen op met zijn in het oog springende Sky gitaar. De inmiddels 62 jarige Roth is een begenadigd gitarist. Niet voor niets wordt hij door velen bewonderd en gitaristen als Eddie van Halen, Yngwie Malmsteen, Steve Vai en Joe Satriani noemen hem steevast als één van hun inspiratiebronnen. De gitaarvirtuoos is het onbetwiste middelpunt op het podium. Zijn bandleden spelen gedegen hun partijen maar staan duidelijk op de achtergrond. Zanger/gitarist Niklas Turmann weet het vocale gedeelte van de Scorpions nummers zeer verdienstelijk te vertolken, maar haalt het net niet bij de originele zang van Klaus Meine.
Het publiek krijgt in een inmiddels bloedhete Baroeg een groot aantal mooie Scorpions successen uit vervlogen tijden te horen. Met nummers als ‘All Night Long’, ‘Longing for Fire’, ‘We’ll Burn the Sky’, ‘Pictured Life’, ‘Catch Your Train’ en ‘Dark Lady’ weten Uli en zijn band het publiek uitstekend te vermaken. De oude meester speelt vlekkeloos en ziet tevreden met een glimlach op zijn gezicht dat het publiek smult van zijn optreden.
Aan het eind van de avond moet natuurlijk ook nog wat van Jimi Hendrix worden gespeeld. Met Bob Dylan’s ‘All Along the Watchtower’ dat vooral in de versie van Jimi Hendrix bekend werd, en een lange versie van ‘Little Wing’ wordt een succesvolle avond op gepaste wijze afgesloten.
Foto’s (C) Frans van Arkel
