Myrkur – Mareridt

Zoals wel vaker binnen de grote boze mannenwereld krijgt een vrouw een hoop shit over zich heen als ze enigzins succesvol begint te worden. Als de dame in kwestie ook nog eens een knappe verschijning is dan is helemaal het hek van de dam. Zo ook bij de in Denemarken afkomstige Amalie Bruun, beter bekend onder haar artiestennaam Myrkur. De puristen binnen de black metal zijn vanaf het begin van haar carrière (2013) onophoudelijk bezig deze dame te bashen, tot het kinderachtige aan toe. Hetgeen er ook voor heeft gezorgd dat er een enome aandacht werd gegenereerd voor Myrkur. Waar haters zijn, zijn ook liefhebbers, dus in zeker zin hebben de puristen toch mooi bijgedragen aan het ongekende succes van mevrouw Bruun.

Dan de muziek, want dat is waar het toch eigenlijk allemaal om moet gaan. In 2015 kwam haar eerste volledig album uit, simpel “M” genaamd. Tussen door zijn we bezig gehouden met een live album en wat singles, maar nu is er dan eindelijk een volwaardig opvolger van het debuutalbum: ‘Mareridt’. Het ingrediënt is nagenoeg hetzelfde gebleven: hemelse klanken, zweverige folk aangevuld met traditionele black metal. Het klinkt nu allemaal wel een stuk professioneler dan op het debuut album. Er is duidelijk meer butget in deze plaat gestoken. En dat is deels wel jammer want het soms wat knullige en simpele musiceren op het eerste album had ook wel haar charmes en paste zeker goed bij de black metal invloeden. Uiteraard is dit een kwestie van smaak. Je kunt ook zeggen dat de nieuwe plaat qua klank / productie veel mooier en uitgebalanceerder is en daar valt ook wel wat voor te zeggen.

Het album begint net als “ M” met een hemels koor alleen is er nu een heel nummer aan gewijd. Je moet dit eens met een koptelefoon beluisteren want het is werkelijk prachtig. Het daarop volgende ‘Maneblot’ laat meteen horen waartoe Myrkur allemaal in staat is. Het nummer opent met het hardste stuk van de plaat, furieuze black metal met een snelle polka en krijsende vocalen. Vervolgens wordt er gebruik gemaakt van een vrouwenkoor en komt er ook nog een folk stuk voorbij. Kortom alles wat Mykur te bieden heeft. Samen met de al eerder uitgekomen single ‘Ulvinde’ is dit nummer toch wel de blauwdruk voor de stijl van Myrkur. Er zit net als op de vorige plaat erg veel afwisseling op het album. Het nummer ‘The Serpent’ is bijvoorbeeld meer een metal / new wave achtige song waar het nummer ‘Crown’ weer meer een ambient achtige sfeer nummer is, die raakvlakken heeft met Clanned, Chelsea Wolfe en soms zelfs Kate Bush. Over Chelsea Wolfe gesproken. Deze dame komt ook nog langs in misschien wel de mooiste track van het album ‘Funeral’. Met ‘Kaetteren’ komt er ook nog een prachtige folksong de revue gepasseerd. De enige misser is de afsluiter ‘Bornehjem’; de zwaar irritante kinder sample, die waarschijnlijk heel kwaadaardig bedoelt is, komt totaal niet over. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dit nummer nogmaals opzet. Een vreemde afsluiter van een verder zo goed uitgedachte plaat.

Myrkur weet op dit nieuwe album op hele knappe wijze veel verschillende stijlen te mengen. Het gaat van Goddelijk sfeervol naar demonisch hard, van folk naar metal naar ambient en weer keihard terug. Ondanks al deze afwisselingen blijf je toch in een bepaalde donkere sfeer en dat is knap. Je kunt haar als purist blijven verketteren, maar om haar kwaliteiten als componist kan je gewoon niet heen. Dit is echt een hele goede plaat geworden door een van de weinige vrouwen die op zeer geloofwaardige wijze zowel betoverend als angstaanjagend kan klinken.

(90/100, Relapse Records)

Tracklist:
1. Mareridt 03:24
2. Måneblôt 03:33
3. The Serpent 04:04
4. Crown 04:56
5. Elleskudt 04:22
6. De tre piker 03:12
7. Funeral 03:00
8. Ulvinde 04:24
9. Gladiatrix 02:51
10. Kætteren 02:11
11. Børnehjem 02:22