Een blaffende conversatie met BARK

Op zondag 17 december stond BARK als support van Channel Zero in de Utrechtse Db’s en kregen wij van RockMuZine ruimschoots de tijd om de heren van de nieuwe Antwerpse band te bevragen. Na de show schoof de voltallige band aan en werd de band gevraagd naar de oorsprong, het heden en toekomst van de band. Met Martin Furia, Rui de Selva, Ron Bruynseels en de broers Ward en Jorn Van der Straeten was het even gezellig als chaotisch tijdens het vraaggesprek.

Het ontstaan van BARK

BARK is ontstaan in 2014 en in Nederland werd verrast gereageerd op de debuutplaat ‘Voice Of Dog’, de vraag is dan ook hoe de band is ontstaan. “De band is ontstaan tijdens een jam sessie van onze vorige band, de zanger was opgestapt en de bassist was ergens anders.”, aldus Martin. Met Martin, Rui en Ward werden tijdens  die oefensessie opnames gemaakt en zo ontstonden er uiteindelijk zeven afgewerkte nummers. Behalve de zeven nummers werd ook meteen de naam gekozen: “De nummers waren goed, we werden dronken  en bedachten meteen de naam BARK”, bekent Rui. De eerste bassist die werd benadert had geen oren naar een nieuwe band waarna Jorn werd benaderd: “Wil je bas spelen in de band met je broer?” Jorn heeft met Ward jaren lang gejamed in de garage thuis en BARK was de uitgelezen mogelijkheid om samen wat te doen, Jorn was enthousiast en accepteerde, nu nog een zanger. De zanger werd gevonden in  Ron Bruynseels, een lang gekoesterde wens van Martin: “Wanneer ik een Belgische band zou beginnen dan moet Ron de zanger zijn, de zanger moest echt blaffen en er kwam eigenlijk maar een naam op maar de kans was klein,  Ron is een legende, toch belde we hem en stuurde hem een demo.” Ron was enthousiast over de naam BARK en de band was rond. Het concept werd uitgewerkt: “Bark, the voice of a dog, een heerser die meer beest is dan mens, iemand die niets geeft om moraal maar gewoon blaft.” Zanger Ron is volgens de rest van de band erg belangrijk: “Wij zorgen voor het tapijt, zeg maar de rode loper, voor hem om te excelleren en uit te blinken.”

Bidi

Martin kende Bidi omdat hij het geluid deed bij Bliksem. Jorn: “We hebben Bidi meerdere keren gevraagd wanneer hij onze booker zou worden.” Bark deed een show en moest op om drie in de middag en in het publiek stond Bidi. Martin: “He kijk, Bidi is aan het headbangen en na de show praten we samen en gingen naar zijn huis.” Bidi had gevoel en vroeg: “Mannen, jullie hebben kinderen, hoe ver willen jullie met BARK gaan?” De band was unaniem en ze zeiden die avond dat ze zover wilden gaan als dat mogelijk is. Martin: “We waren super enthousiast want Bidi heeft oog voor wat er gebeurt en zijn support betekende veel voor ons en de band begon zixh te ontwikkelen. We werkten met Tue Madsen, de producer van o.a. Sick Of It All en Meshuggah. We stuurden de demo op en Tue was enthousiast en wilde het doen, toen we zijn prijs vroegen hadden we precies genoeg voor twee nummers, we hadden dertien nummers. Tue ging uiteindelijk akkoord.” Daarna ging het snel met BARK, de mix werd opgestuurd en bij het luisteren had de band zelf iets van “Zijn wij dit? Hebben wij dit gedaan?”  Zodoende had Bidi een groot aandeel in BARK, gaf de band het zelfvertrouwen door de steun en haalde de band uit de underground door ze op grotere podia weg te zetten. De passie van Bidi was overweldigend en hij kom uren over muziek praten zonder dat je ook maar een woord hoefde te zeggen. Martin verteld een hilarische anekdote die de passie van Bidi goed omschrijft: “Ik deed het geluid voor Vanderbuyst en Bidi was aan het praten met zanger Jochem Jonkman terwijl Jochem sliep, toen ik Bidi zei dat Jochem sliep zij hij: dat maakt mij niet uit, ik wil gewoon praten.”

Like Humans Do

“Het optreden op Graspop was voor ons het keerpunt”, zegt Martin, “ik werkte met veel bands en wat me opviel is dat de bands, ongeacht het aantal toeschouwers steeds hetzelfde deden”. Martin kwam terug bij de band en zei: “Wanneer wij een show doen moeten we meer brengen dan de nummers, we moeten entertainment brengen. Dat is wat we deden op Graspop, we speelden 30 minuten in een tent voor 8000 bezoekers en brachten entertainment. Graspop was het keerpunt. De band ontstond bij toeval, het gebeurde gewoon en na 1 jaar stonden we op Graspop en dachten, misschien moeten we dit wel serieus nemen.” Het nieuwe album ‘Like Humans Do’ wordt goed ontvangen met overwegend goede recensies. De band heeft met het album een verhaal te vertellen en de teksten gaan over persoonlijke issues, een persoonlijke revolutie. Wanneer je achter de metafoor in de teksten kijkt kom je bij het echte verhaal: “Take your mask out and be yourself, no bullshit.” De teksten worden geschreven door een ieder in de band, en in het nummer gepast door Ron. Situaties worden aangedragen en in teksten vermaakt. Er is een zekere mate van democratie in de band, iedereen heeft zijn input en dat wordt gerespecteerd maar het het belangrijkste is dat wat uiteindelijk uit de speakers knalt. Martin: “We hebben de beste zanger van de wereld en wat voor ons belangrijk is, is dat je ieder woord begrijpt dat uit Ron zijn strot komt, De boodschap is belangrijk voor ons.” BARK is een familie en geen bandlid kan zich voorstellen om in een andere line up te spelen, Martin wijst naar de 4 bandleden; “Dit is BARK, twee broers, twee latino’s en Ron.”, vult Rui aan.

De toekomstplannen

Wanneer je als band na 1 jaar op Graspop staat schept dat verwachtingen, de band is trots op de kansen die ze hebben gekregen en gaat de verantwoordelijkheid niet uit de weg. De kansen zijn tof maar nu moeten we ook leveren. “We zijn waarschijnlijk de slechts georganiseerde band maar  geven alles op het podium, de nacht voor Graspop dronken we een paar biertjes en na een paar biertjes verlies je de tijd. Uiteindelijk werd het 6 uur en de security mensen op het podium vroegen zich af: wat? jullie?” Terug naar de toekomst, Martin verteld over het toekomstige album en dat de teksten voor dit album positiever moeten zijn, de rest van de band dient nog wel overtuigd te worden, vooral Jorn is het niet helemaal eens. Een Zuid Amerikaanse tour behoort tot de mogelijkheden hoewel niemand van BARK heeft gehoord in Martin’s thuisland Argentinië. “BARK is niet een band die mensen trekt en muzikaal is de band lastig in hokje te plaatsen, te metal voor hardcore en dat soort uitspraken. We zijn een metal band maar wat is metal en wie speelt er tegenwoordig metal? Wij spelen muziek dat niet in het hokje black metal of heavy metal past, muziek dat van alles wat heeft. We spraken ook met het grootste label en hoewel we veel support krijgen van uit de Benelux wil men graag zien dat we andere landen veroveren.” De grootste wens van de mannen is op tour te gaan met Entombed en Pro-Pain, bands die goed passen bij Bark en goede publiekstrekkers om Bark onder de aandacht te brengen van een groter publiek.

Gaande weg het interview vroegen de bandleden van Bark zich af wat er van dit interview moest komen, Martin had zefs het idee dat hij de interviewer was. De gezelligheid en de chaos met de vijf enthousiaste en uitbundige heren zorgde in ieder geval voor een titel boven het interview: ‘BARK: the voice of the dog barks’