Fractal Mirror – Close To Vapour

Fractal Mirror is een internationale prog rockband (Nederland en Amerika). Eerder brachten ze hun albums in eigen beheer uit. Maar voor hun vierde album, ‘Close to Vapour’ sloten ze een deal met het label ‘Bad Elephant Music’.

Met de zang heeft Fractal Mirror een eigen, herkenbaar geluid. De openingstrack heeft meer poppy sound dan hun vorige albums. Een wending doorbreekt dit ritme. De meerdere vocalen klinken goed bij elkaar. Het geheel is goed verdeeld over de koptelefoon. Het uptempo vervolg is beetje voorspelbaar. Hoewel het klein gespeelde gedeelte niet geheel onverwacht komt, zorgt het wel voor een mooi einde.

‘Book’ heeft een liefelijk intro. In dit teder gezongen deel komt de zang prima tot zijn recht. De laagjes in zang en muziek zijn in harmonie. Dit kabbelt een tijdje lekker rustig voort. Het tempo wordt voor korte tijd opgevoerd, waarna het geluid van strijkers erbij komt. Vervolgens komt het zoete van het eerste stuk (deels) terug. Het intro van ‘White sounds’ pakt meteen mijn aandacht. De minimalistische geluiden zijn goed verdeel over de koptelefoon. Ook deze track kabbelt een tijdje rustig voort. Heerlijk gitaarwerk zorgt ervoor dat het niet te rustig blijft. Doordat de details zo miniem zijn, hoor je helemaal op de achtergrond steeds weer nieuwe dingen. Wellicht dat deze details aan sommige voorbijgaan.

‘Silver’ gaat weer iets meer de pop/pop rock kant op. Prog-lovers zullen hier misschien iets missen qua opbouw. Ook het intro van ‘Close to vapour’, trekt mijn aandacht. Even is er een licht poppy ritme toegevoegd. De veranderingen in tempo en volume maken ‘Close to vapour’ interessant. Tijdens een boeiend instrumentaal stuk waarbij de prog elementen op de voorgrond komen, is ook fluitspel te horen. Er is een behoorlijk verschil in volume binnen deze track maar het alleen maar interessanter. Deze goed opgebouwde track loopt over naar ‘Snow’. ‘Hey you’ heeft poppy klanken, passend bij de vrolijk bezongen liefde voor een vrouw. De woorden zijn een beetje zoet, en bevatte enkele clichés. Het klein gespeelde deel is teder en zorgt voor een leuke wending.

Het klein gespeel intro van ‘Tabula Rasa’ weet mij te boeien. Dat weet Fractal Mirror niet geheel vast te houden. Het ritme is wat meer op de voorgrond, de melodie klinkt op sommige stukken wat zachter. Gaandeweg ga ik mee in de flow. Het einde is mooi fragiel.

Het laidback ritme van ‘The Ever Rain’ blijft een tijd grotendeels hetzelfde qua tempo en volume. De melodie dwarrelt er doorheen. Soms wat meer op de achtergrond, soms wat meer aanwezig. De melodie is vriendelijk, en bevat best een aantal laagjes. De wending naar akoestisch gitaarspel en zang vlak voor het einde is goed gekozen. Even lijkt dit nummer dan afgelopen te zijn, maar het gaat verder. Ik verwacht nog een flink vervolg. Maar het blijkt een kort stukje zijn. Daarmee eindigt dit album een beetje merkwaardig.

De geluidkwaliteit is zoals we gewend zijn van deze mannen, dus goed. De Fractal Mirror sound is goed te horen. Toch zit dit minder ingenieus in elkaar dan ‘Slow Burn 1’. Dit nieuwe album heeft wat meer poppy elementen en wat minder prog. Wel zitten er talloze details in verwerkt, al zijn ze soms slechts ‘in de verte’ te horen. ‘Close To Vapour’ is een aangenaam en toegankelijk album geworden. (78/100 Bad Elephant Music)

1. Mind The Gap
2. Book
3. Beyond The Pale
4. White Sounds
5. Silver
6. Close To Vapour
7. Snow
8. Hey You
9. Tabula Rasa
10. The Ever Rain

Leo Koperdraat – zang. gitaar, keyboards
Frank Urbaniak – drums, percussie
Brett Kull – keyboards, bas, percussie, zang
Ed van Haagen – keyboards tijdens ‘Beyond the Pale’ en’ The Ever Rain’
Tom Doncourt – ‘Snow’ intro