CD van de Week: Dream Ocean- Lost Love Symphony

De symfonische metalband Dream Ocean, zag het levenslicht in Turkije. Dat was in 2009. De band nam een break. Frontvrouw/oprichtster Başak Ylva Ceber verhuisde naar Duitsland. Daar kwam de nieuwe versie van ‘Dream Ocean’ van de grond. En nu is er hun debuutalbum ‘Lost Love Symphony’.

De symfonische opening van ‘Inception’ heeft een filmisch karakter. Het geluid loopt mooi heen en weer in de boxen. Deze symfonische, instrumentale openingstrack loopt non-stop over naar ‘Beyond the Greed’. De metal invloeden van rockende snaren komen hier naar boven, samen met een pakkend ritme. De hoge, heldere stem van Başak zorgt voor een passend contrast. Het ritme is belangrijk, maar de melodie wordt niet vergeten. Er is een prima afwisseling tussen de vocale en de instrumentale delen, en een prima balans tussen de zwaardere en de lichtere elementen.

Ook de volgende nummers zijn opzwepend. De structuur van de nummers is ongeveer gelijk. Başak zingt in deze nummers met ongeveer hetzelfde volume. En ze zingt overwegend hoog. Dat doet deze mezzosopraan uitstekend. Toch zou meer afwisseling hierin meer impact gehad hebben. Kortom: alles is goed gezongen en gespeeld, maar de opbouw is vrij voorspelbaar.

‘Divine Light’ heeft een klein gespeeld intro met piano. Başak zingt nu zachter en langzamer. Haar heldere stem klinkt warmer, en ze raakt me. Het vleugje achtergrondzang is in perfecte harmonie. Mooie, langzame opbouw naar meer volume in zang en muziek. Weer is het gitaarspel fantastisch, ditmaal meeslepend gespeeld. Doordat het vervolg wat voorspelbaar is, wordt dit geen topnummer, terwijl ze daar best dichtbij zitten.

Ook ‘Never Enough’ heeft een opzwepend ritme. Het goede gruntwerk van Mark Jansen (Epica en MaYan) past prima in het geheel. De heldere stem van Başak is bijna solo, wat een geweldig contrast met de grunts van net! Maar nog voordat dit mij kippenvel kan bezorgen, is het pakkende ritme weer terug.

‘Songs of the Aurora’ is vrij klein gezongen en gespeeld. De klassieke zang en de symfonische muziek zijn bijna filmisch van opzet. Nu het pakkend ritme op zich laat wachten, wordt de spanningsboog opgebouwd. Komt er wel of geen wending maar de metal? Deze keer niet. Het loopt prachtig over naar ‘Islands of Dreams’. Het spanningsveld blijft nog even bestaan. Er is een gave afwisseling tussen metal en klassiek. Als het ritme omhooggaat, blijft deze wisselwerking grotendeels intact. Heel even lijkt het erop dat er heel verrassend een kleiner gespeeld deel komt. Maar schijn bedriegt. De filmische elementen en de wendingen zorgen dat het spanningsveld zo nu en dan terug keert. Dit laatste nummer is één van de sterkte nummers.

Grote delen zijn lekker hard gespeeld. Sommige zachter gespeelde delen duren vrij kort, waardoor ze een beetje in het niet vallen. Hier past het pakkende, strak gespeelde ritme goed bij. Liefhebbers van dynamiek in het drummen zullen dit waarschijnlijk missen. Als ‘Dream Ocean’ iets meer variatie had laten horen, waren ze zeker zeer verrassend geweest. Want alle ingrediënten zijn daarvoor aanwezig. ‘Strijkers’ en andere symfonische elementen, en het pakkend ritme gaan hand in hand met de metalkant. Dat weten ze prima te combineren. Als ze meer onverwachte aspecten en wendingen aanbrengen, kan het volgende album zomaar een topper zijn. Ze zijn al aan het schrijven voor een volgend album, dus houd Dream Ocean in de gaten. Ze hebben absoluut voldoende kwaliteit in huis! (78/100 Painted Bass Records)

Tracklist Dream Ocean- Lost Love Symphony:

Inception (1:56)
Beyond The Greed (6:10)
Hain (4:52)
Everstorm (4:12)
Forever (5:45)
Divine Light4:50)
The Last Dance (5:14)
Somewhere Untouched (6:18)
Wolfheart (5:56)
Never Enough (6:27)
Song To The Aurora (3:16)
Island Of Dreams (9:46)

Line up:
Başak Ylva – zang
Oz Khan – gitaar
Borna Matosic- gitaar
Sebastian Heuckmann- bas
Nils Kessen -drums
Sebastian Plück – toetsen

Gastmuzikanten:
Jake E: zang op Forever
Mark Jansen: grunts op ‘Never Enough’