DeWolff – Thrust

Nog maar jochies waren ze, de broertjes Pablo en Luka van der Poel en drummer Rob Piso, toen ze in 2007 DeWolff oprichten. Al snel stonden ze in Paradiso, kregen ze een platen contract en binnen een jaar stonden ze voor 10000 man publiek op Pinkpop. Inmiddels zijn we ruim 10 jaar verder en zijn de jongens echte mannen geworden. In die 10 jaar is DeWolff uitgegroeid tot een van de toonaangevende rockbands in Nederland. In hun eigen “Electrosaurus Southern Sound Studio” neemt de band haar eigen platen op, maar worden ook albums van nieuwe jonge bands als the Dawn Brothers geproduceerd.

‘Thrust’ is het zesde studio album van de band. Op ‘Thrust’ lijkt alles ineens helemaal op zijn plaats te vallen. Was op eerdere albums sprake van specifieke invloeden, zoals psychedelica op ‘Orchards/Lupine’ uit 2011 of the Southern rock op ‘Grand Southern Electric’ uit 2014, op ‘Thrust’ vallen al deze invloeden én meer samen in een uniek DeWolff geluid.

‘Thrust’ opent gelijk met een hoogtepunt: ‘Big Talk’. Met een galmend Hammondorgel, een donderend ritme, maar vooral met gierende gitaren vormt ‘Big Talk’ een krachtig antwoord op de holle woorden van types als Geert Wilders. Op ‘Once In a Blue Moon’ gaat het tempo een flink aantal tandjes lager. Er klinken country invloeden door en de geëmotioneerde zang van Pablo gaat door merg en been in een fraai contrast met de energieke refreinen. ‘Tombstone Child’ is een van de hoogtepunten van ‘Thrust’, een onweerstaanbare groove, moddervette riffs gecombineerd met een refrein dat je bijna niet meer je kop uit krijgt. Je ziet de zalen al bijna plat gaan. ‘Deceit & Woo’ kennen we al even. Het nummer is geschreven, en bijna direct gepost na de inauguratie van Donald Trump. ‘Deceit & Woo’ klinkt kwaad, rauw en alsof Pablo bijna niet kan geloven dat dit echt gebeurt. “Een president moet een voorbeeld vormen voor het land, het kan toch niet zo zijn dat je tegen je kind zegt dat hij iets niet mag zeggen of doen, dat het kind kan antwoorden: “Waarom niet, de president doet het ook”.

Stond DeWolff eerder bekend om haar eindeloze jams, op ‘Thrust’ staat maar een nummer dat langer is dan 6 minuten, maar dat is dan wel meteen een van de hoogtepunten. ‘Freeway Flight’ is episch, slepend en soulvol en mondt uit in een heerlijke jam. Met ‘Sometimes’ krijgen we zelfs een authentiek stukje Reggae. Op de heerlijke groove waan je je even in Kingston Jamaica. ‘Thrust’ eindigt met het soulvolle maar tragische ‘Outta Step & Ill At Ease’.

Was ‘Roux Ga Roux’ uit 2016 al een van de beste Nederlandse rock albums van de afgelopen tijd, met ‘Thrust’ heeft DeWolff zichzelf overtroffen. Bovenop de geweldige liedjes en de muzikaliteit van Pablo, Luka en Robin, was de band in staat om de energie en passie van de liveoptredens van de band op plaat te vangen. (90 / 100) (Electrosaurus records / Mascot)

Trackist:

1. Big Talk
2. California Burning
3. Once In A Blue Moon
4. Double Crossing Man
5. Tombstone Child
6. Deceit & Woo
7. Freeway Flight
8. Tragedy Not Today
9. Sometimes
10. Swain
11. Outta Step & Ill At Ease