Astray Valley – Unneth

Er zijn bands, waarvan een verandering in sound een zeer positieve uitwerking heeft. Dit geldt zeker voor de Spaanse band Astray Valley. Begonnen in 2015 als een Melodic Deathcore band onder leiding van Stained Blood Gitarist Miquel Pedragosa brachten zij in eigen beheer de EP ‘Dystopia’ uit en speelden op enkele Spaanse festivals. Maar na het vertrek van Miguel Pedragosa, alsmede enkele andere bandleden, besloot de band het muzikaal over een andere boeg te gooien.

De band besloot meer te gaan experimenteren in de richting van een wat moderner, progressieve sound. Deze verandering leverde hun een plekje op als support acts van de bands The Agonist en Jinjer tijdens hun laatste tours in 2016, alsmede een worldwide deal bij Wormholedeath Records. Begin 2017 bracht de band hun zeer goed ontvangen single ‘Singularity’ uit en stonden zij in 2017 op het Rock Fest festival tussen legendarische Rockdinosaurussen als Aerosmith, Ensiferum, Deep Purple, Alice Cooper, en Alter Bridge. En of dat nog niet genoeg was ging de band ook nog daarna op tournee als support act van de band Infected Rain.

Na al het touren werd het tijd om hun eerste LP uit te brengen getiteld ‘Unneth’, opgenomen in de bekende Real Sound Studio te Italië. Aan de kwaliteit van het coverart work en de promotie foto’s van de bandleden, alsmede de videoclip van de tweede single ‘Northlights’, wordt er veel verwacht van dit album. Het album kent maar liefst vijftien tracks in het totaal. Behoorlijk aantal voor een Metalcore band. Meestal is de gemiddelde speelduur van een Metalcore album slechts 20 tot 30 minuten. Daarentegen duurt ‘Unneth’ ruim 42 minuten. Zou de band niet bang zijn dat zelfs de doorgewinterde die – hard Metalcore halverwege het album afhaakt?

‘Entity’ is een korte intro met piano en dromerige hoge vocalen voorafgaand aan de track ‘Hollow’.
‘Hollow’ kickt er meteen stevig in met screams afgewisseld met clean vocals en een melodieus gitaarspel. Wat direct opvalt is dat de productie veel weg heeft van bands als Parkway Drive en Heaven Shall Burn. ‘The Wilderness’ opent met een atmosferische sample en hoge vrouwelijke zang. Deze hoge zang zet zich nog even door wanneer het gitaarspel zich inzet, waarna de screams het weer overnemen. Hoge vrouwelijke zang, screams, en cleanvocals wisselen zich af op deze track, waardoor de band de interesse nu echt weet op te wekken.

‘Parallel Visions’ begint met een akoestische gitaar intro onder cleanvocals waardoor de band afwisseling weet in te brengen. Deze afwisseling in vocalen zet zich door als er screams worden gebruikt tijdens de bridge. Tijdens deze track komt de vocale diversiteit van zangeres Clau Violette erg goed naar voren. Clau Violette is zeer zeker uniek in haar stemgebruik en maakt duidelijk dankbaar gebruik van haar vocale veelzijdigheid binnen de band. Het enigste jammere aan deze track is dat het abrupt eindigt door er gelijk een atmosferische sample als afronding erin te stoppen.

‘Mera’ is een korte instrumentale intermezzo en kent een mooie doorloop naar de volgende track ‘Waters of Skylah’. Bij ‘Waters of Skylah’ begint de verveling toe te slaan doordat het gitaarspel te mechanisch en overgeproduceerd klinkt, maar gelukkig blijven de alreeds genoemde vocale kwaliteiten overeind staan. ‘Constellations’ is een prima track en kent een intro van vioolspel onder een opbouwende drum – en gitaarspel. Verder is het een atmosferische track, onder pianospel en cleanvocals met mid-tempo gitaarspel. Opnieuw wordt je daarna weer ingeleid via de instrumentale intermezzo ‘Lun’ naar de volgende track, de single ‘Singularity’.

Meteen is het duidelijk waarom de tracks ‘Singularity’en ‘Northlights’ zijn gekozen als single. Ze zouden ook zeer zeker passen op de playlist van vele Rock- en Metal Radio programma’s. Het refrein is aangenaam om te horen, alsmede de screams en de muziek liggen lekker in het gehoor. Niet op een melodieuze wijze, maar het gitaarspel overdondert je niet direct als luisteraar, waardoor het prima radiotracks zijn.

‘Ethereal’ is opnieuw weer een instrumentale track en dit keer begin ik mezelf af te vragen of de band niet teveel van dit soort instrumentale intermezzo’s heeft op dit album. Want deze track begint nu halverwege de playlist een beetje de irritatie en verveling op te wekken totdat de volgende track zich weer aandient.

Maar die verveling begint nu ook op te treden richting het einde van de plaat. De tracks ‘Pathways’ en ‘The Collapse’ brengen niets vernieuwends meer, zowel vocaal als muzikaal gezien. De band heeft voor hun muziekstijl echt teveel tracks op een LP gepropt. Althans, die indruk geeft het nu, zonde voor verder een goed album. Alleen ‘Oblivion’ is een rustige mid-tempo track met merendeels clean vocals en een atmosferische gitaarsound die echt nog iets toevoegen aan de plaat. Tevens een goede keuze vlak voor de instrumentale afsluiter ‘Polarity’, die de luisteraar op atmosferische wijze de plaat uitleidt.

Astray Valley is een band die veel in hun mars heeft om door te breken naar een groot publiek en om uiteindelijk terecht te komen op een headlining spot van een festival als bijvoorbeeld ons eigen Nederlandse Fortarock.
De vocale capaciteiten zijn hiervoor zeker in huis en zangeres Clau Violette maakt hier duidelijk ook veelvuldig gebruik van. Door het teveel gebruik van muzikale intermezzo’s op dit album dreigt er bij de luisteraar de angst te ontstaan dat dit weer het zoveelste Metalcore bandje is op deze aardbodem.

Jammer want, mede door de vocale diversiteit als door het zeer goede afwisselend gebruik van instrumenten en samples binnen de muziek, heeft de band wel degelijk een goed debuut afgeleverd. Alleen vijftien tracks zijn duidelijk echt teveel voor de muziekstijl die de band speelt.

Zelfs het geduld van de doorgewinterde die – hard Metalcore fan wordt met dit album flink op de proef gesteld. Hopelijk wordt het aantal tracks op een volgend album ingekort en die muzikale intermezzo’s achterwege gelaten. (80 /100) (Wormholedeath Records)

Tracklist Unneth:

1. Entity
2. Hollow
3. The Wilderness
4. Parallel Visions
5. Mera
6. Waters Of Skylah
7. Constellations
8. Lun
9. Singularity
10. Ethereal
11. Northlights
12. Pathways
13. The Collapse
14. Oblivion
15. Polarity

Line Up Astray Valley:

Clau Violette – Vocals
Joan Aneris – Guitar
Adriá Vargas – Drums
Jorge Romero – Bass Guitar