The Bridge – Reunion

Zo’n acht jaar geleden richtte Jeff Michell in Chili de prog band ‘The Bridge’ op. Vorig jaar kwam het gelijknamige debuutalbum uit. Begin dit jaar was er de live-cd ‘Live and Mirrors’. Op 2 juni werd er weer een album gelanceerd: ‘Reunion’. Dit conceptalbum gaat over een man die donkere periodes in zijn leven heeft gehad. Hij zag het licht, dit leidde tot een reünie met zijn familie/gezin. ‘Reunion’ is opgebouwd in vier delen, waardoor het verhaal eigenlijk vier hoofdstukken bevat.

‘Ouverture 2’ heeft een ‘kerkorgel’ intro. Dan komt de rock erbij. Dit vraagt om harder gezet te worden. Zeker door het drumwerk met dynamiek. Ondertussen hoor heerlijk gillend gitaarwerk. Voor korte tijd overgaand in een rustiger stuk. Hoewel de drums met dynamiek bespeeld worden, hoor ik iets in het slagwerk wat niet super klinkt.
Het doet mij denken aan het geluid van tamboerijn (zonder belletjes), met een te strakgespannen vel. Als je er met een stok op slaat geeft het een kort, kil geluid. Het is met vlagen te overheersend. Jammer want als ze rocken, rockt ‘The Bridge’ goed.

Prachtige overgang naar het rustigere ‘Wasted Life’. Jeff heeft een aangename stem. Er zijn mooie rinkelende geluidjes in de muziek verwerkt, passend bij het akoestische gitaarspel. Hoewel de tracks bijna non stop in elkaar overgaan, hoor je wel de wending naar ‘Forgiveness’ waarin Jeff behoorlijk hoog zingt.

Deel twee klinkt direct anders, want ‘Remorse’ gaat rockend van start. Als het tempo omhooggaat, is het slagwerk (van die ene trommel) te eentonig en te vlak. Dat is jammer van deze goed opgebouwde track. De wending van ‘Days Gone’ naar ‘Your Memories’ is boeiend. Dit nummer heeft Jeff opgedragen aan zijn vrouw, ‘Ale’. Hij zingt hoog en teder en begeleidt zichzelf op akoestisch gitaar, later gevolgd door meeslepend gitaarspel. De achtergrondzang smelt samen met de muziek.

In ‘Selfish mind’ hoor je de woede in Jeff’s stem. Dit is in balans met de woorden die hij zingt, en met de muziek. Weer stoor ik me een beetje aan het eerder benoemde slagwerk. Maar ik geniet ook van het dynamische drumwerk dat mooi heen en weer loopt in de boxen. Goed gitaarwerk en diverse wendingen zorgen voor een prima opgebouwde track.

Het orgel heeft een mooi aandeel in ‘Freedom Calling’. De lange opbouw naar het einde is prachtig. De naadloze overgang naar ‘Psalm XV’ is super. Er zijn op de achtergrond mooie gesampelde stemmen in verwerkt. In de laatste nummers wordt de muziek vrolijker. Jeff heeft het licht gezien. Jezus wordt even bezongen. Maar het blijft voor de atheïsten toegankelijk. De melodie klinkt op het laatst euforisch. Dit loopt mooi over naar ‘Reunion (Together as One)’. Aanvankelijk hoor je vooral akoestisch gitaar en Jeff’s stem. Hij zingt dat hij weer samen is met zijn vrouw. Dit laatste nummer eindigt met een instrumentaal stuk.

Het ‘vlakke’ slagwerk blijft een struikelblok. Maar als de drums met dynamiek bespeeld worden, is dat wel goed. Dat geldt ook voor de details op de cimbalen. Verder is het instrumentaal in orde. Over het algemeen zijn de nummers goed opgebouwd. De diepere betekenis van de teksten wordt soms tussen de regels door geschreven. De teksten zijn niet zwaarmoedig. Voor wie dat wil en het nodig heeft, kan er vast steun en moed uit halen. ‘Reunion’ heeft een happy end. Dat kan zeker bijdragen aan een feel-good momentje. (78/100) (Reflextion Records)

Setlist Reunion:

Deel 1: When you’re broken -15.15
1. Overture 2
2. Wasted Life
3. Forgiveness
Deel 2: – 10.19
4. Remorse (ft. Bosco Aguilar)
5. Days Gone
6. Your Memories
Deel 3: Anger Divine – 11.41
7. Selfish Mind (ft. Carlos Hernandez)
8. Freedom Calling (ft. Bosco Aguilar)
Deel 4: My way back – 18.23
9. Shield for Me
10. Psalm XV
11. Prodigal Son / Reprise
12. Reunion (Together as One)

Line up The Bridge:

Jeff Michell: gitaar, bas, keyboard, zang
Alex Labraña : drums
Carlos Hernandez – gitaar solo, track 7
Bosco Aguilar- keyboard tracks, 4 en 8
Barbara Pendola – achtergrondzang, tracks: 2,5,6 en 11