Dynamische show Nickelback in Ziggo Dome
Na het uitkomen van het nieuwste album, ‘Feed the Machine’, tourde Nickelback vorig jaar al het grootste gedeelte van Amerika rond – Europese fans moesten nog even wachten, maar waren dit voorjaar aan de beurt. Op 25 juni speelde de Canadese rockband voor een enthousiast publiek in de Amsterdamse Ziggo Dome.
Om stipt zeven uur komt het Zuid-Afrikaanse Seether het podium opgelopen om het voorprogramma te verzorgen. De band verspilt geen tijd aan praatjes en maakt volop gebruik van de te besteden tijd. De band speelt ruige en kenmerkende nummers als ‘Stoke The Fire’ en ‘Let You Down’, maar kiest ook voor een intieme uitvoering van het nummer ‘Broken’, waar slechts zanger Shaun Morgan en bassist Dale Stewart (nu met een akoestische gitaar) voor op het podium blijven. Aan het einde van de set komt Chad Kroeger even het podium op om te proosten met Shaun Morgan – na een knuffel verdwijnt hij weer snel en Shaun kan nog net op tijd de zangpartij inzetten. Het is bijna kwart voor acht als de band afscheid neemt van het Nederlandse publiek, onder begeleiding van een daverend applaus.
Om tien voor acht, ongeveer een halfuur voor de geplande begintijd, wordt er een filmpje afgespeeld op het enorme scherm achter het podium – het blijkt een teaser te zijn waarin de band aankondigt over twintig minuten iets speciaals te laten zien. Er verschijnt een timer van twintig minuten die afloopt, en als de laatste tien seconden ingaan telt het publiek schreeuwend mee. Het filmpje laat de bandleden zien die over de geschiedenis van de band en het optreden in Nederland vertellen – het laat het publiek extra enthousiast achter en niet veel later wordt dat enthousiasme omgezet in geschreeuw en applaus als de bandleden een voor een het podium opkomen.
Nickelback opent met ‘Feed the Machine’, het nummer dat gelijknamig is aan het nieuwe album en de tour, en dat een krachtige introductie vormt. Chad Kroeger heet, als charmante frontman, het publiek welkom en roept vrolijk dat het goed voelt om weer in Amsterdam te zijn.
Na de klassieker ‘Photograph’, die door de hele zaal woord voor woord wordt meegezongen, zoomen de camera’s in op een groep voorin het publiek: iedereen houdt daar bordjes omhoog met ‘Happy birthday Mike!’. Na de hele zaal ‘Happy birthday’ te laten zingen en zelfs tussen de powerballad ‘Far Away’ nog een keer ‘Gil allemaal voor Mike!’ te roepen haalt Chad nog meer alcohol naar het podium en roept herhaaldelijk een Nederlands ‘Proost!’.
Voor het nummer ‘Rockstar’ worden twee fans uit het publiek gehaald; beiden zingen het hele nummer op het podium mee. Na alle vrolijke verrassingen en flauwe grapjes komt er echter ook een verdrietig moment; Chad vertelt over Vinnie Paul, de Pantera-drummer en een goede vriend van Chad, die laatst overleed. ‘If Today Was Your Last Day’ zingt hij voor Vinnie terwijl hij zijn tranen moet bedwingen, en het nummer is een bijzondere en emotionele toon in een verder zo luchtige avond.
Na Nickelbacks misschien wel bekendste nummer, ‘How You Remind Me’, loopt de band het podium af – het publiek hoeft echter nog geen twee minuten te schreeuwen voor de bandleden terug zijn om een uitgebreide toegift te geven. Tussendoor neemt Chad nog even de tijd om voorin het publiek wat handtekeningen uit de delen, en als echte afsluiter van de avond speelt Nickelback ‘Burn It To The Ground’ voor een uitbundig springend en schreeuwend publiek.
Na afloop worden de laatste plectra en drumstokken het publiek ingegooid en neemt Nickelback afscheid van het Amsterdamse publiek met een ‘Good rocking with you, Amsterdam!’. Door het vele gepraat, de grappen, de drinkpauzes tussendoor en de ‘gastoptredens’ van fans duurde de show bijna twee uur – dat maakte de show lang, maar tegelijkertijd onafgebroken dynamisch en verrassend. Nickelback toonde zich in de Ziggo Dome een allround entertainer met een concert waar elke Nickelbackliefhebber zijn hart helemaal kon ophalen.
