Apogee- Conspiracy of Fools

Apogee is het prog-project van Arne Schäfer. Hij is de zanger, gitarist en componist van Versus X. Arne is multi-instrumentalist. Apogee bestaat al meer dan 20 jaar. En heeft al heel wat albums uitgebracht. ‘Conspiracy of Fools’ is het tweede album dat via Progressive Promotion Records gereleased is. Eberhard Graef nam plaats achter het drumstel en deed aanvullende percussie. De rest is van de muziek is gespeeld door Arne. Hij heeft ook alles gezongen.

Het album heeft een instrumentale, licht rockende start. Als Arne begint te zingen, gaat het volume van de muziek omlaag. Er zijn mooie klanken van akoestisch gitaar en orgelspel door elkaar geweven. Binnen twee minuten wordt mijn belangstelling verder aangewakkerd. De meerdere laagjes in de zang zijn prima. Ondanks de vrij gecompliceerde opbouw blijft de melodie aangenaam in je hoofd kleven. De titeltrack betekent: de samenzwering van de zotten/gekken. Dit nodigt niet direct uit tot meezingen, maar dat hoeft ook niet. De toetsen, met name het orgel is vaak te horen. De piano is even solo. Dit luidt een gaaf, klein gespeeld stuk in. De veranderingen in dit instrumentale stuk blijven komen. Als de zang erbij komt wordt een deel van de tekst nogmaals gezongen. Dit alles maakt dit tot een gave epic.

‘Incomprehensible Intention’ start minimalistisch op piano. Geleidelijk worden er meer instrumenten aan toegevoegd. Op de achtergrond klinkt het geluid van snelle, hoge tonen van de ‘strijkers’. Bijna ongemerkt vloeit dit uit in een rockender stuk. Er is volop variatie, waaronder hoge elektronische klanken en meeslepend gitaarspel.

Ook de tweede track is gebleven toegankelijk, terwijl de structuur boeiend is. Delen van de muziek komen terug. Zo nu en dan hoor je ‘blazers’ op de achtergrond. Dit is mooi tussen al die laagjes verwerkt. Het drumwerk sluit naadloos aan bij de muziek. Op laatst is er weer prachtig minimalistisch pianospel.

Tussen de epics is er het akoestische ‘Losing Gentle Control’ Het gitaarspel is in meerdere laagjes, het tempo is lazy. Met minder dan vijf minuten een vrij korte track. Klein, maar fijn.

Elektronische klanken aan de start van ‘The Whispering from Outside’. Het eerste deel is (door de soundscapes) anders dan de voorgaande tracks. Na een wending hoor je de eerdere elementen weer. Even later is er een lieflijke gespeeld stuk. De ‘strijkers’ komen erbij. Bijna ongemerkt gaat het over in rock. Dit instrumentale stuk is zeer goed. Het einde is vrij onverwacht, maar prima gekozen.

Deze zes nummers zijn goed doordacht gecomponeerd. In ieder nummer zitten mooie details. Zoals het geluid van een pauk in ‘Override our Instincts’. Doordat min of meer dezelfde (vrij rustige) sound in verschillende nummers terugkomt, staat het verrassingseffect een beetje onder druk. Maar het zorgt tegelijkertijd wel dat het album duidelijk één geheel vormt. Het thema spreekt misschien niet iedereen aan. In een paar woorden samengevat gaan de teksten over het (dis)functioneren van de hedendaagse maatschappij. En de gevolgen daarvan. Zoals het verliezen van grip/controle over ons eigen leven en de onverschilligheid voor de problemen van een ander. Maar ook over de stortvloed aan onnodige informatie die op ons afkomt. De teksten zijn niet overheersend, zodat ze nergens storend zijn. Vocaal gezien is ‘Conspiracy of Fools’ anders dan de voorgaande albums. Er zijn veel meer laagjes in de zang. Dit is een prima aanvulling. De vocale laagjes zijn soms een beetje zoet. Maar zang en muziek vormen altijd een eenheid. De maatschappij is misschien in disbalans. ‘Conspiracy of Fools’ is echter keurig in balans. Maar ik had ook van Apogee ook niet anders verwacht. (77/100) (Progressive Promotion Records)

Setlist Conspiracy of Fools:

1. Conspiracy of Fools (13:08)
2. Incomprehensible Intention (14:15)
3. Override our Instincts (12:56)
4. Losing Gentle Control (4:58)
5. Colors and Shades (11:46)
6. The Whispering from Outside (12:52)