Misty Fields Zondag uitverkocht voor het eerst in hun geschiedenis!

De zondag kon niet stralender beginnen. De zonnestralen drongen door de bladeren door op het festivalterrein. De zondag staat bekend als familiedag op Misty Fields. Voor de kinderen waren er dan ook extra activiteiten georganiseerd waaraan ze konden deelnemen. Wat ook opviel was dat er dit jaar nog extra aandacht besteed was aan kunst op Misty Fields.

Vandaag weer een dag vol bands op het programma, maar ook een site-act in de vorm van ‘The Feliciano’s’. Zij trekken het festivalterrein vandaag over tussen de optredens van de podium-bands. ‘The Feliciano’s’ zijn een bont gezelschap waar humor, vrolijkheid, onbeschaamd en vrijpostig zingen hoog in het vaandel staat. Gewapend met gitaar, banjo, mandoline, contrabas, mondharp en percussie brachten ze een kleurrijke mix van bluegrass, country, comedy en folk akoestisch ten gehore.

Wat niet in de line-up was opgenomen was het optreden van het jeugdorkest van Harmonie St. Antonius uit Heusden. Daar waren ook leden bij die hun eerste optreden hadden.

De eerste band op het podium was wederom één van de winnaars van ‘De Weg Naar Misty Fields’. Het vijftal van ‘Papajahkur’ maakt dansbare reggae gecombineerd met een flinke dosis funky grooves, rock en zomerse ska-klanken. De festival gasten werden bij binnenkomst dan ook direct naar het podium getrokken door deze zomerse muziek.

Marco Verberne (de programmeur van het festival) heeft met de volgende band even over zijn hart gestreken omdat normaal gesproken geen bands het podium betreden die een tribute geven aan een bestaande band. Bij deze tribute band kon hij echter geen nee zeggen, vooral niet omdat de zanger van deze Canadese band afgelopen oktober overleed na een lange strijd. ‘Hip Trip’ gaf dan ook een eerbetoon aan ‘The Tragically Hip’. Dat deze band tot het laatst toe in thuisland Canada immens populair was, blijkt wel uit het feit dat bijna 12 miljoen mensen keken naar de live-uitzending van het laatste optreden van The Hip. Zelfs prime-minister Trudeau was aanwezig bij dit optreden. Geert Leenders, Joris van den Brekel, Maarten van der Zanden, Gijs van de Burgt en Joost Swinckels gaven deze dag een fenomenaal eenmalig eerbetoon aan hun muzikale helden van ‘The Tragically Hip’. Chapeau heren!

Op het bos-podium stond ‘Nicole Atkins’ al klaar met ‘The Pollies’, dezelfde band waar later op de dag ‘ Dylan LeBlanc’ mee zou spelen. De in New Jersey geboren zangeres met een stem waarmee je menig harten raakt, laat je een melancholische reis maken langs pop, country, soul en blues.

‘Nordmann’ uit Gent, België, speelt naar eigen zeggen een mengeling van eigenzinnige rock & roll, broeierige jazz, expressionistische grooves en nachtelijk minimalisme. De muziek van ‘Nordmann’ is instrumentaal, vaak heftig, maar melodieus, spannend, experimenteel met geluiden en soundscapes. Er is niet echt een noemer aan te geven, dat zou ze tekort doen. Het is muziek met improvisaties en invloeden uit verschillende stijlen, waaronder jazz en rock ‘n’ roll.

‘Dylan LeBlanc’ heeft bij velen een grote indruk achter gelaten en kan het hoogtepunt van de dag genoemd worden van de Misty Fields zondag. Met zijn band ‘The Pollies’ liet de uit Lousiana singer-songwriter zijn soulvolle stem en seventies folkpop horen. Het had wel iets van ‘DeWolff’ maar dan net wat harder, wat ruiger. Een naam die je mag onthouden als je mijn mening vraagt. Tijdens het optreden van “Dylan LeBlanc’ werd het bordje uitverkocht opgehangen bij de ingang van het festival. Voor het eerst in 13 jaar is het Misty Fields festival uitverkocht. De organisatie was dan ook super trots dat dit gebeurde.

Op het eerste gezicht doet ‘Dirty Deep’ je denken aan blues-hippie band denken zoals zanger Victor Sbrovazzo op het podium zit op zijn kist, met hoed en zware baard. Wat ze lieten horen was net wat rauwer, heerlijk opzwepend en nietsontziende garageblues. De Franse band begon als one-man band, maar groeide snel uit tot een drie mans formatie. Huilende mondharps, rauwe, fuzzy gitaarpartijen en snoeiharde drums klonken door de tent en stak jong en oud aan.

De laatste band van deze dag en tevens van het hele festival was ‘The Streetbeat Empire’. Wat je kunt noemen een feestelijke afsluiting van het festival. Bewapend met exotische instrumenten als de sousafoon, melodica en voodoo vocals maken ze unieke straatmuziek gemixt met door voodoo doordrenkte grooves, 30’s swing, hot jazz en Afrobeat waarop je niet kan stilzitten. Zoals ze zelf zeggen, beroven ze je van je angst om te gaan dansen, en gelijk hadden ze! Het aanwezige publiek stond op een of andere manier wel te bewegen. Na enkele toegaven was het toch echt tijd Misty Fields 2018 vaarwel te zeggen. Een festival wat intiem, gemoedelijk, ontdekkend en geweldig is.

Foto’s (C) Josanne van der Heijden