Ethernity – The Human Race Extinction

De progressieve melodic metalband ‘Ethernity’ werd zo’n 18 jaar geleden opgericht in het Belgische Namen. In 2015 kwam ‘Obscure Illusions’ uit. Hier werkten drie gastzangers aan mee. Inmiddels is Francesco Mattei de nieuwe lead gitarist. ‘Obscure Illusions’ was best veelbelovend. Dus heb ik best hoge verwachtingen van ‘The Human Race Extinction’.

‘Initialization’ start heel zacht. De opbouw naar de wending voel je aankomen maar duurt wat langer dan verwacht. De wending loopt over in het tweede nummer. In ‘The Human Race Extinction’ gaan de metal registers open, dit vooral qua tempo. Dit ligt echt hoog. Even later komt de melodie erbij. De stem van Julie Colin past bij de muziek. Ze is niet heel gemakkelijk te verstaan. Toch is de eerste indruk van het geheel best goed. De twist in ongeveer het midden van het nummer is tof. Er is een rustig stukje ingelast. De verandering terug naar het zwaardere werk is vrij voorspelbaar. Nicolas Spreutels drumt snel en strak. Hij heeft niet zo veel dynamiek in zijn manier van drummen. Door de klank lijken de vellen vrij strakgespannen. Het geluid zal niet bij iedereen in de smaak vallen. De toetsen en de sferische geluidseffecten zijn best belangrijk en duwen de metal op het einde weg.

De snaren zijn lekker zwaar in ‘Mechanical Life’. In de zachter gespeelde stukken is er iets meer dynamiek in het drummen, en de klank is hier voller. Ook in het langzamer gezongen stukje is Julie vrij lastig te verstaan. Ze heeft een behoorlijke power op haar stem, haar stem klinkt iets ruw op de momenten dat ze luider zingt. Het snelle gitaarspel is prima. Wel klinkt het geheel door het mixen en/of de toegevoegde geluiden soms een beetje groezelig. De ‘koorzang’ is ingezet als instrument. Dit komt best goed uit in het zachter gespeelde deel, maar het had zeker meer mogen zijn. De overgang naar ‘Grey Skies’ is non stop. Toch hoor je een klein hopje in het geluid. Ook dit is best een aardig nummer. Het tempo ligt met vlagen goed hoog. Doordat er vrij veel voorspelbare dingen in zitten, blijven echte verrassingen uit. Het klein gespeelde deel op het laatst bevat het geluid van wat lijkt op ‘strijkers’. Het klinkt wat te iel om echt indruk te maken.

Eerlijk gezegd maken ook de volgende nummers ook geen diepe indruk. Dat wil niet zeggen dat er niet goed gespeeld wordt. Maar een aantal wendingen zijn wat voorspelbaar of verlopen niet helemaal soepel. Ook de kwaliteit van het geluid is niet perfect. Bijvoorbeeld in ‘Beyond Dread’: het intro is verassend klein gespeeld en bevat wat klassieke elementen. Maar het geluid hiervan is net niet helder genoeg. Het geluid van het drumwerk in ‘Artificial Souls’ is te kil. Hierdoor overheerst het de rest. Op het einde van ‘Redefined’ zijn de meerdere stemmen mooi gestapeld, maar de track wordt fantasieloos weggedraaid.

Ik krijg hierdoor het gevoel dat het meeste op zich goed is ingespeeld maar dat de productie/de mix beter had gekund. Dit valt op als je echt serieus luistert. Bovendien hadden er in de opbouw meer verrassingen mogen zitten. Ethernity heeft zich niet verbeterd. Maar als de tijdens je dagelijkse dingen naar ‘The Human Race Extinction’ luistert is het best een aardige cd. (65/100) (AFM Records)

Tracklist The Human Race Extinction:

01 – Initialization
02 – The Human Race Extinction
03 – Mechanical Life
04 – Grey Skies
05 – Beyond Dread
06 -Artificial Souls
07 – Redefined
08 – Rise Of Droids
09 – Mark Of The Enemy |
10 – The Prototype |
11 – Not The End
12 -Warmth Of Hope
13 – Chaos Architect
14 – Indestructible

Ethernity:

Julie Colin – zang
Julien Spreutels – keyboards
Nicolas Spreutels – drum
Francesco Mattei – lead gitaar
François Spreutels – bas
Thomas Henry – gitaar