NYCTOPHILIA – AD MORTEM ET TENEBRAE

Afgelopen najaar bracht het Poolse Black Metal Project Nyctophillia zijn vierde studio album ‘Ad Mortem Et Tenebrae’ uit in eigen beheer. Geen band dus, maar een eenmansformatieproject gevormd door muzikant Christophe “Volvox” Szpajdel.
Hij begon dit project in december 2014 met als doel om de depressieve, atmosferische Black Metal sound wat meer op de voorgrond te laten treden. Met lyric onderwerpen over natuur, spirituele connecties met de bovenwereld en de dood, en emotionele verbintenissen, wil Nyctophillia de luisteraar meenemen op een muzikale reis.

Voor Black Metal acts wordt het steeds moeilijker om echt origineel te klinken wat sound en lyric thematiek betreft, en moeten nieuwe acts het vooral hebben van een goede, organische productie en uitstekend gespeelde, tevens een beetje een melodieuze sound.

Van Nyctophillia weet ik zo gauw nog niet of je dit direct van hem kan verwachten.
Op opener ‘Untill Death…’ begint Christophe “Volvox” Szpajdel nog met een atmosferische intro. Maar als de grunts en heavy gitaren losbarsten klinkt het duidelijk dat dit een eenmansproject is, opgenomen op een zolderkamertje driehoog achter bij moeders misschien. De gruntvocalen van Szpajdel zijn een hoop gebrul onder een erg rechtlijnige gitaarsound gedurende deze gehele track.

En ook de andere tracks ‘With Hate Freezing My Vains’, titeltrack ‘Ad Mortem Et Tenebrae’, en ‘When Stars Shine No More’ bieden weinig interessants voor de doorgewinterde Black Metal fan.
De muziek klinkt erg dof en bovenal rommelig, maar vooral als een bak herrie. Zonder melodie, zonder afwisseling.
Ja, af en toe gooit Nyctophillia er een atmosferisch soundeffect erdoor heen als bridge of outro.
Maar dat is weinig spectaculair, afwisselend en harmonieus te noemen met de rest van de sound. Tel daarbij op dat de gruntvocalstijl van Szpajdel weinig plezierig is om naar te luisteren en je hebt het uitstekende recept voor een ‘disasterrecord’.

Qua melodie intro begint ‘When Stars Shine No More’ nog rustig, melodieus, en atmosferisch, maar dat weet Szpajdel erg te verpesten met zijn matige vocalsound. Jammer, want qua sound is ‘When Stars Shine No More’ de beste track van dit album. Dit geldt eveneens voor de afsluiter ‘Through Fullmoon Forest’, welke zich opent met een opvoerende drumspel en een gitaarriff. Maar zodra de heavy gitaren weer losbarsten en de grunts is de pret alweer voorbij.

Doorgewinterde Black Metal fans zullen zich kapotlachen om de amateuristische productie van ‘Ad Mortem Et Tenebrae’ en dit album links laten liggen. En echt een aanrader kan ik het album ook niet bepaald noemen.
‘Ad Mortem Et Tenebrae’ is makkelijk in een woord samen te vatten en dat is zeer matig op alle fronten.
Dit album is alweer Nyctophilia zijn vierde album, welke hij ook nog eens in eigen beheer uitbrengt, en voor dat laatste zal vast een reden zijn. Want kijkend naar zijn discografie heeft hij al zijn albums tot nu toe in eigen beheer uitgebracht, dus het wil duidelijk maar niet lukken om bij een label een deal in de wacht te slepen. Misschien tijd om de muziek te laten voor wat het is en iets anders te gaan doen?
(30/100) (selfreleased)

TRACKLIST AD MORTEM ET TENEBRAE

1. Untill Death…
2. With Hate Freezing My Vains
3. When Stars Shine No More
4. Ad Mortem Et Tenebrae
5. Through Fullmoon Forest