FemMe 2019 biedt het allemaal
Voor de eerste keer vindt het befaamde niche festival FemMe eens niet plaats in het Eindhovense maar in Hilvarenbeek. Voor deze 6e editie is als locatie The Box gevonden en dat blijkt een alleraardigst zaaltje te zijn compleet met balkon, makkelijk toegankelijk en voorzien van een lekker ruim podium. Met collega Armelle dus deze keer maar eens luisteren, kijken en proeven wat ons het Hilvarenbeekse kan brengen en wat organisator Ton Dekkers ons dit jaar heeft voorgeschoteld. Als om 14.30 uur op de vrijdagmiddag de eerste band aanvangt is The Box toch al redelijk gevuld en ook zijn de bekende gezichten uit het buitenland weer te zien die elk jaar trouw van de partij zijn. Dit maakt zulke festivals toch ook altijd weer de moeite waard.
Pandora’s Key
Pandora’s Key mag de 2019 editie aftrappen door als een van de winnaars uit de bus te komen van de FemMe Battles. Al vanaf het begin wordt duidelijk dat dat bepaald niet onterecht zal zijn geweest. De symfonische en melodieus getinte stevige metal wordt opzwepend gebracht, mede door de in alle nummers aanwezige vioolpartijen van Rowan. Bij viool denk je al gauw dat het richting Folk gaat maar daar is hier geen sprake van. De ritmesectie Regine/Bass en Dimmy/ Drums staat als een huis, de gitaarpartijen van Bram scheuren lekker en met zijn grunts biedt hij met afwisseling tegenwicht aan de heldere vocalen van Kelly. Deze Kelly blijkt later ook nog moeiteloos zelf te switchen tussen deze 2 uiterste zangstijlen en dat mag best knap genoemd worden. Van hun ep Prometheus’ Promise, komen alle nummers voorbij waarvan vooral ‘Shattered’ de nodige indruk en bijval vindt. Als toetje beklimt brulboei Nick van Terradown het podium om op imposante wijze af te sluiten met de knaller ‘Ariadne’. Pff, wat een begin.
Equisa
Het eveneens Nederlandse Equisa maakt na een korte ombouwpauze hun opwachting en verrast met een heel leuk optreden. Hun stevige rock met proggy invloeden zwingt als een tiet en de fraaie, helder vocalen van Petra Honing worden regelmatig ondersteund door goede achtergrondzang. Deze meerstemmige partijen zijn zeker een meerwaarde en liggen goed in het gehoor. De band heeft er zichtbaar zin in en Petra huppelt van links naar rechts op het podium. Ook gitarist Sebas laat zich niet onbetuigd en het publiek geniet zichtbaar van dit energieke optreden waarin o.a. ‘I Fear You’ op een luid applaus kan rekenen.
Flowerleaf
Na een tweetal Nederlandse bands mogen we nu achtereenvolgens twee acts uit Brazilië verwelkomen. Flowerleaf mag dan Braziliaanse roots hebben maar zangeres Vivs Takahashi heeft Japans bloed en haar partner Marcelo Kaczorowsky Pools en beiden wonen nu in Duitsland dus, tsja hoezo internationaal. Met het in 2018 uitgebrachte debuut ‘Stronger’ op zak pakt de band het professioneel aan met backdrops aan beide zijden van het podium. De volledig in een strakke zwarte outfit gestoken Vivs betreed zelfverzekerd het podium en beschikt over een aardig stel longen. Gedurende de show blijkt ze echter voornamelijk in de hoogste regionen te imponeren en toonvast te blijven, in de lagere stukken laat ze nogal eens wat steekjes vallen. Ondertussen is het al behoorlijk druk geworden en kan er genoten worden van het fel hakkende ‘Rise Against’ en blijkt Vivs ook lekker te kunnen schakelen tussen grunts en heldere zang tijdens het heerlijke ‘Not My Fault’. Kelly van Pandora’s Key mag dan het duet aangaan met Vivs tijdens ‘We Will stand’ en doet dat verdienstelijk. Met het afsluitende, stevig galopperende ‘Firesoul’ wordt dankbaar de publieksreactie in ontvangst genomen.
Antidemon
Volgens organisator Ton Dekkers is Antidemon een testcase of The Box het betonvermorzelende geluid van dit Braziliaanse Death Metal trio kan doorstaan. Inderdaad, afwisseling troef op FemMe en daar is helemaal niets mis mee. Deze keer ook eens geen lady in the front maar lady in the back want de deelneemster van het vrouwelijk geslacht bevindt zich achter de drumkit. En deze Juliana weet van wanten hoor, wat een voortreffelijk drumwerk wordt hier afgeleverd. De Christelijke Extreme Death Metal wordt superenthousiast gebracht mede door het aanstekelijk frontwerk van bassist Antônio. Deze raast over het podium en beukt er genadeloos op los. Tekstueel valt er door zijn bulderstem geen touw aan vast te knopen, evenals van zijn tussentijdse praatjes wat best hilarisch overkomt met stukjes Nederlands en Engels er tussendoor, zodat we niet echt mee krijgen welke nummers er gespeeld worden. Dat maakt dan ook geen ene moer uit wat het concert is een grote orgie van hakkend geweld voorzien van de nodige groove en tempowisselingen. Supervet in ieder geval en er wordt in zal heftig meegebeukt. Ook The Box komt dit concert zonder enige vorm van betonrot of scheuringen door dus met de locatie zit het wel snor, dit tot tevredenheid van Ton uiteraard.
Vetrar Draugurinn
Terug naar de Nederlandse inbreng en weer een geheel ander genre. Vetrar Draugurinn, opgericht door Eric Hazebroek, zoekt het meer in de melancholische richting. Met een topzangeres als Marjan Welman (ex Autumn) in de gelederen hoef je je geen zorgen te maken of het vocaal wel of niet in orde is. Dat staat als een huis, evenals de muzikale uitvoering. Muzikaal neigt het naar The Gathering ten tijde van de latere, meer melancholische Anneke periode. Persoonlijk vind ik de nummers gaandeweg teveel van dezelfde loomheid bieden maar dat is uiteraard een kwestie van smaak. Gelukkig wordt het gaandeweg wat steviger en mogen vooral nummers als ‘Vigil’, ‘Bleak Earth’ en The Perfect Circle cover ‘The Noose’ op veel respons rekenen. Ook het enthousiasme van Marjan werkt zeer aanstekelijk.
Ancient Bards
Het Italiaanse Ancient Bards staat te boek als headliner van deze editie en mag deze avond afsluiten. Voor het merendeel van de aanwezigen zeker geen onbekende want zij hebben zich de afgelopen jaren zowel op plaat als live zeker bewezen. De als altijd betoverende vocalen van de immer goed zingende en sympathieke Sara Squadrani zijn als altijd de belangrijkste troef maar ook de uitvoeringen van de epische heavy/power metal met symfonische invloeden staan als een huis. Energiek als altijd worden de epische fantasy verhalen vertolkt waarbij naast onder andere ‘Impious Dystopie’, ‘Fantasy’s Wings’ en het heftige ‘Oscurita’ van hun laatste werkstuk ‘Origine’ gelukkig ook ouder werk voorbijkomt zoals ‘Across The Life’, en ‘The Birth Of Evil’. Bij het dubbele slotstuk is het genieten geblazen tijdens de kippenvel uitvoering van ‘In My Arms’ en het knallende ‘Through My Veins’ dat een waardig slotakkoord betekend van deze eerste dag.
Ancient Bards bewijst dat zij een head liner status zonder meer aankunnen en het programma was weer heerlijk afwisselend met de nodige ontdekkingen. The Box blijkt de heftigste Brazilaanse storm te hebben doorstaan dus kunnen we morgen weer met een gerust hart op naar dag twee.
Foto’s: Armelle van Helden
