Franck Carducci – The Answer

In 2010 opende zanger/multi -instrumentalist Franck Carducci een show voor Steve Hackett (Genesis). Dit was voor Franck de inspiratie om een band op te richten en een soloalbum uit te brengen. Dit album, ‘Oddity (2011)’ en de daaropvolgende tour werden een succes. Dat geldt ook voor de opvolger ‘Torn Apart’ (2014), waar Steve op meespeelde. Er waren meer successen: Vorig jaar won Franck Carducci met hun tour ‘On The Road to Nowhere’ de ‘The Classic Rock Society award’; voor de ‘Best Overseas Band’. Daarmee versloegen ze onder andere de Neal Morse Band, Nad Sylvan en andere grote namen in de prog wereld. Dat zegt heel wat over deze band, die op een theatrale manier fantastische prog rockshows neerzet.

 Op 28 november komt het album ‘The Answer’ uit. Op dit gevarieerde en gepassioneerde prog album is een mix te horen van melodic rock, blues, jaren 70 rock en een portie stevige rock.

‘(Love is) The Answer’ start rustig. De didgeridoo en wat toegevoegde geluiden zorgen voor een mysterieuze sfeer, je wordt meteen gegrepen door de muziek. Het gitaarspel is sprankelend. De zachtaardige, vriendelijke stem Franck, past bij de tekst. Franck speelt heerlijke bas grooves. Tempo en volume nemen iets toe, ondertussen zijn er heel wat laagjes in zang en muziek. Je hoort allerlei extra geluiden, zoals het geluid van barchimes, een fluit, en een zoemend geluid. Kortom er is veel om naar te luisteren, zonder dat het bombastisch is.

‘Slave to Rock ‘n’ Roll’ heeft een opzwepend ritme. De achtergrondzang vormt een mix van een vleugje zoet en vrolijkheid. Ondanks de meer toegankelijke opbouw is deze feel good song onvoorspelbaar door de vele wendingen. In het heerlijke instrumentale stuk hoor je rockend gitaarspel, het orgel scheurt hier lekker doorheen. Vlak voor het einde laat Franck mooie vocale uithalen horen.

‘Superstar’ is de eerste epic. Deze zit vol gave wendingen en verrassingen. Ieder nummer zit vol ear candy, wat dacht je van het speciale effect wat de Theremin in ‘The After Effect’ geeft? Het drumwerk is super, je hoort de verschillen in toonhoogte tussen de drums, bovendien worden de cimbalen regelmatig snel maar licht bespeeld. Alle nummers bevatten talloze details en veranderingen, zelfs de rusten zijn goed gespeeld. ‘The Game of Life’ is een rustige track, waarin je onder andere mooi ingetogen trompetspel hoort. Franck zingt de vredelievende woorden met overtuiging.

Wie Franck wel eens live heeft gezien, herkent ‘On the Road to Nowhere, een akoestische meerstemmige (bonus)track. De tweede bonus track is ‘Beautiful Night’ Tijdens het rustige deel is de zang helder. Even later klinkt dit korte tijd vervormd. Alles is door hemzelf ingespeeld en gezongen, petje af! Tot slot de radioversie van de eerste twee nummers, dit brengt de totale speelduur op ongeveer één uur.

Dit album is complex, met veel onverwachte twists and turns, en ontelbare details. Steeds hoor je weer nieuwe dingen, het duurt wel even voordat je de nummers leert kennen.  De geluidskwaliteit is goed, bovendien zijn de vele laagjes zeer goed verdeeld over de koptelefoon/speakers. Zang en muziek zijn constant in balans. Ieder intro trekt de aandacht en houdt deze vast tot en met het einde. Franck Carducci heeft een boeiend en divers album gemaakt, met maar liefst 3 epics. De feestmaand december staat voor de deur. Als je dit album niet meteen wilt of kunt kopen, zet het dan maar op je verlanglijstje. Want ‘The Answer’ is een fantastisch album! (92/100) (Eigen Productie)

Tracklist:

1 (Love is) The Answer
2 Slave to Rock ‘n’ Roll
3 Superstar
4 The After Effect
5 The Game of life
6 Asylum
7 On the Road to Nowhere (bonus)
8 Beautiful Night (bonus)
9 (Love is) The Answer (radio-cut)
10 Slave to Rock ‘n’ Roll (radio-cut)

Line up:

Franck Carducci: bas, 12 snarige gitaar, elektrische gitaren, synthesizer, mellotron, drums, zang
Christophe Obadia : elektrische gitaren, didgeridoo, bass-pedal
Olivier Castan : diverse keyboards
Mary Reynaud: Theremin, rainstick, tamboerijn, zang
Antonino Reina: drums

Gastmuzikanten:

Sandra Reina, Amelynn Vecchi, Nino Reina: achtergrondzang
Steve Marsala: gitaren, achtergrondzang
Richard Vecchi: piano
Thierry Seneau: trompet
Jimmy Pallagrosi: drums (6)
Fabrice Dutour: gitaar (6)
Derek Sherinian: Hammond, mellotron (6)