Dave Brons – Not all Those Who Wander are Lost

Met zijn debuutalbum ‘Based on a true Story’ (2015) heeft gitarist Dave Brons de lat voor zichzelf erg hoog gelegd. Want dit is voor mij nog steeds één van de beste instrumentale albums ooit. ‘Not all Those Who Wander are Lost’ is een Keltische prog rock album geïnspireerd op de boeken Lord of the Rings (door Tolkien).

‘The Song of Illuvatar’ vertelt over het ontstaan van ‘Middle Earth’. De gesproken woorden van Sally Minnear als Lady Galadriel gaan samen met de dromerige muziek. Deze neemt langzaam in volume en intensiteit toe. Het meeslepende gitaarspel en de Keltische elementen kruipen onder mijn huid.

De eerste paar seconden van ‘EÄ” zijn rustig, dan volgt er wat zwaardere rock. De veranderingen in tempo, volume en wisselingen in instrumenten volgen elkaar in hoog tempo op. De geluidskwaliteit en de verdeling over de koptelefoon zijn zeer goed. Daardoor komen de vele laagjes in de muziek prima tot zijn recht. De zang wordt regelmatig ingezet als instrument en vormt op de achtergrond een prachtige aanvulling.

De grotendeels instrumentale tracks zijn regelmatig mysterieus, op andere momenten rockend. In beide delen zijn er volop details. Het aantal laagjes varieert nogal, net als tempo en vooral het volume. Dit is ear-candy van ongeveer de allerhoogste graad. Soms is de folk iets meer op de voorgrond, op andere momenten komt de rock meer naar voren. Dan weer is er een mix van deze twee, wat je ook hoort, alles is constant in harmonie.

 In ‘The Shire: A long expected party’ spreekt ‘Red’ Rich Davenport als Gandalf enkele zinnen. Tussen de Keltische elementen hoor je zacht rinkelende geluidjes. ‘The Pass of Caradhras’ sluit duidelijk aan bij het voorgaande nummer. Ook als je niet bekend bent met ‘Lord of the Rings’, word je als vanzelf meegevoerd met de muziek. Voor alle duidelijkheid: dit album wordt niet ondersteund door het Tolkienlandgoed, maar is de pure interpretatie van Dave Brons, en dat doet hij subliem!

Jaiden Vai, een zoon van Dave zingt onder andere in ‘The Ring Bearers’ je hoort dat zijn jonge stem nog niet zo krachtig is. De muziek heeft hier iets te veel power ten op zichte van zijn vocale volume.

De minimalistische start van ‘The Houses of Healing’ heeft een betoverend effect. Langzaam wordt het aantal laagjes in de muziek opgebouwd, het volume neemt ook geleidelijk toe.  Na een rockend stuk wordt er naar het einde toe weer klein gespeeld. De opbouw hiervan had voor ultieme impact wat langer mogen duren.

In ‘All The End of All Things’ is het Kai Rohan, de andere zoon van Dave, die de enkele woorden namens ‘Frodo’spreekt.

Door de fantastische opbouw blijft ook ‘White Shores and a Swift Sunrise’ onder mijn huid genesteld. Het fluitspel, de koorzang en de solozang zijn prachtig toegevoegd, het vervolg is mysterieus. Dat blijft zo, totdat deze laatste track heel langzaam uitdooft.

Het is niet nodig om een kenner van Lord of the Rings te zijn om te kunnen genieten van deze fenomenaal opgebouwde tracks. De complexe structuur bestaat uit ontelbare details, soms vele laagjes, en veel verschillende instrumenten. ‘Not all Those Who Wander are Lost’ moet hierdoor misschien even groeien. Want je krijgt lang niet alles mee na één keer luisteren. Wat keer op keer opvalt is het geweldige gitaarspel. De balans tussen rock, symfonie en Keltische muziek is perfect. Dit album is in de eerste week van het nieuwe jaar gelanceerd, wat een gave start van 2020! Zo vroeg in het jaar, en dan al een topper mogen recenseren. (96/100) (Eigen Productie)

Track list:

1. The Song of Illuvatar- 04:56 
2. EÄ – 06:09    
3. Into the Perilous Realm -05:10
4. Awakened by Starlight – 06:19
5. Under the Same Sun – 05:02   
6. The Shire: A long expected party – 04:46 
7. The Pass of Caradhras – 03:36
8. A Prayer for the Fallen – 02:11
9. The Riders of Rohan – 04:18    
10. Minas Morgul – 04:30    
11. The Ring Bearers- 06:56
12. The Houses of Healing- 03:50
13. All The End of All Things – 03:35    
14. White Shores and a Swift Sunrise – 06:03       

Line up:

De Urukai

Dave Brons: Elektrische gitaar, orkestratie, arrangementen en eenvoudige piano (7,8,9)
John Biglands: Drums en bekkens, akoestische gitaar (11)
Daniel Day: Bas, laag fluitje, en klassieke gitaar (5)
Mark Swift: Piano en orgel

De Tovenaar

Dave Bainbridge: extra keyboards, elektrische gitaar en percussie

De Eldar

Sally Minnear: Lady Galadriel vertelling, lead zang
Catherine Ashcroft: Ierse doedelzak en fluiten (4)
Maria Mullen en het Great Yorkshire Chorus: Koorzang
Jane Bryan: Fluit, altfluit en piccolo.

De mannen van Numenor

Ian Brons: Cello
Stephen Bradnum: Trombone, Franse hoorn, Bastrombone, Euphonium (tenor tuba), Tuba
John Dey: Trompet
John Clay: Cornet
David Hogan: Klarinet en sopraansaxofoon
Frank Van Essen: Viool, altviolen en de vioolsolo (5)
Rode’ Rijke Davenport: Gandalf verhaal.

De Hobbits

Jaiden Vai Brons: Zang  (9 en 11)
Kai Rohan Brons: Frodo’s verhaal (12)