Waltari – Global Rock

‘De gekke Finnen zijn terug, dus laat ze je entertainen!’. Aldus de bij de promo geleverde info. Nou, kom maar op dan. Deze in 1986(!) in Helsinki opgerichte band is alweer toe aan album nummer vijftien, das een mooi gemiddelde van één per twee jaar. Altijd werd rock gecombineerd met een punky attitude, maar ook, volgens eigen zeggen, met invloeden van heavy-, alternative-, progressive- en death metal, hard rock, hip hop, industrial, pop,  symphonic metal, techno en thrash metal. Kortom, veelzijdiger kan haast niet. Een veelzijdig geluid, waarin de humor nooit ver weg is in de overwegend catchy melodieën. Een vergelijking met een Faith No More ligt dan voor de hand. 

Voor deze nogal duf getitelde ‘Global Rock’ is het recept dan ook ongewijzigd: frisse en moderne rock die alle kanten op vliegt en ook regelmatig uit de bocht. Afwisseling is hun credo. Beide openingssongs ‘Postrock’ (tevens eerste single) en ‘Metal Soul’ zijn stevig, poppy, uptempo en zeer aanstekelijk. Beide refreintjes nestelen zich ergens diep in je hersenpan en het flitsende sologitaarwerk van de vier(?!) gitaristen houdt de aandacht er lekker bij. Lekker begin derhalve. De plaat heeft ook een mooie volle productie van een zekere Aleksanteri Kuosa, die de sound lekker transparant houdt. 

Het gerap (door Raymond Ebanks van Bomfunk MC’s, die je nog wel kent van hun enorme hit ‘Freestyler’) in ‘Skyline’ is niet echt mijn ding en het refrein is wat zeurderig, als een afgekeurd Linkin’ Park nummer. Dan rockt het navolgende ‘The Way’ een stukker beter! Lekker nummer. Hardste song ‘No Sacrifice’ doet zijn titel eer aan, zeker met die shred solo’s en die vette riffs en extreme zang. 

Maar zoals gezegd, dit is een afwisselend plaatje, dus de rocksfeer wordt doorbroken door het akoestische en sfeervolle ‘Sick n’ Tired’, die alleen nèt iets te lang door drentelt en waarin zanger Kartsy Hatakka een beetje klinkt als een toonvaste Ozzy. Ook ‘Boots’ start rustig met een gillende Johanna Forsti, bekend in Finland van vele tv-programma’s en gaat dan over in een soort van matige metal ode aan ‘These Boots are Made for Walking’ van Nancy Sinatra. 

Afijn, u heeft een beeld van de uiteenlopende stijlen van de verschillende nummers. Luchtigheid en humor gemixt met een meezingbaar rap-refreintje in ‘Going up the country’ (een nogal vrije remake van Canned Heat’s hit), zware metal mét banjo in ‘Orleans’ en een nachtclub piano-ballad-rocker in ‘Had it All’. De keiharde speedmetal met een flinke dosis Faith No More in het vreemd getitelde ‘And the’ is dan weer totaal het tegenovergestelde. Afsluiter ‘Sand Witch’ raakt wel een beetje aan het werk van landgenoten Von Hertzen Brothers: manische uptempo progressieve rock. 

Je vervelen zul je je in ieder geval niet met deze ‘Global Rock’, dat is één ding dat zeker is. Van stijlvastheid of voorspelbaarheid kun je deze Scandinaviërs niet betichten. Ieder nummer is origineel, aanstekelijk, heeft sowieso prachtig gitaarwerk en klinkt als klok door de mooie productie. Maar lang niet iedere song is een voltreffer of maakt iets van emotie los. Dat de hoeveelheid aan stijlen het geheel ook wat als los zand laten klinken, nemen we graag op de koop toe. Ik heb me ieder geval over het algemeen prima vermaakt met dit plaatje. Oftewel, die gekke Finnen hebben me geëntertaind en daar gaat het toch maar om.  
(80/100)( Metalville Records)

LINE-UP:

Kartsy Hatakka – Vocals, bass, programming and synth
Antti Kolehmainen – Guitar, backing vocals and cello
Kimmo Korhonen – Guitar and growling
Sami Yli-Sirnio – Guitar
Jani Holli – Synth and programming
Jariot Lehtinen – Guitar
Ville Vehvilainen – Drums

TRACKLIST: 

1. Postrock
2. Metal Soul
3. Skyline
4. The Way
5. No Sacrifice
6. Sick ‘n’ tired
7. Boots
8. Going up the country
9. Orleans
10. Had it all
11. And the
12. Send Witch