Bleeding Eyes – Golgotha

Bekend in het genre, onbekend bij het grote publiek: de Italiaanse psychedelische sludge band Bleeding Eyes, opgericht in 2002.
Psychedelische sludge, een mengeling van doommetal, hardcore punk, stoner en grunge, die in de jaren 90 is ontstaan in de zuidelijke staten van Amerika en het is dus ook niet vreemd dat er wat southern rock songstructuren in de muziek verweven zijn.  Eyehategod uit New Orleans is een van de eerste bands die psychedelische sludge als toen nieuwe stroming bekend maakte. Sleep uit Californie mag ook tot het genre gerekend worden, vorig jaar nog te zien op het Roadburn festival in Tilburg.

Maar terug naar Italië, terug naar Bleeding Eyes, die 31 juli hun inmiddels zesde album ‘Golgotha’ presenteren, een EP en een demo meegerekend. Op ‘Golgotha’ wordt het roer t.o.v. voorgaande platen enigszins omgegooid: lange, geïmproviseerde  jams vormen de intro’s van de zeven, merendeels heavy nummers op de plaat die bij elkaar zo’n  50 minuten klokken.  En BAM!!, meteen aan het begin van opener ‘In Principio’ is de invloed van de vroege Black Sabbath overduidelijk aanwezig en dat trekt zich over de hele plaat door. Wat heeft riffmaster Tony Iommi toch een enorme impact op talloze rockbands in de breedste zin van het woord.

De teksten worden afwisselend in het Italiaans en Engels gezongen, oftewel eruit gegooid door zanger Simone Tesser, want ook dát is een kenmerk van het genre: schreeuwerige, vervormde zang. Bij Bleeding Eyes totaal niet storend omdat het uitstekend past bij de logge, trage ritmes, volledig in Black Sabbath stijl, echter wel met een dikke laag psychedelische saus erover. Ze gaan over ongelovigen die constant in conflict zijn met het leven en de dood, mooi weergegeven in het artwork van fotokunstenaar Lorenzo Ferraro. Na de verwoestende storm  Vaia (2018) in noordoost Italië nam hij foto’s van het toegetakelde landschap en geeft hiermee de donkere sfeer van het album precies weer. De band wil laten zien dat ondanks het gedrag van de mens niets of niemand de krachten van de natuur kan dwingen. Zelfs de beslissing over leven en dood niet!

Behalve de heavy stukken kent het album ook rustpunten. Neem als voorbeelden de mooi opgebouwde tracks  ‘Confesso’ en ‘La verita’, waar de zware gitaren pas na enige tijd toeslaan. Ook is er genoeg ruimte voor de achtergrondsolo’s van gitarist Jason Nealy, die ook het opnameproces voor z’n rekening nam.

De beide genoemde stukken duren ongeveer negen minuten en ‘Confesso’ is trouwens tot eerste single van de plaat gebombardeerd en laten we hopen dat het geen gestripte versie wordt. Niet waarschijnlijk bij dit soort muziek omdat toch geen hoge verkoopcijfers gescoord worden met dit soort singles. En ze krijgen buiten de rockradiozenders toch geen (wel verdiende) airplay…..

Tijdens ‘Golgotha’s’ afsluiter ‘Inferno’ worden alle registers open getrokken en als met een mokerslag beland je tegen de rugleuning van je luisterstoel. De afloop van het nummer is zo mogelijk nog trager en logger als de 50 minuten ervoor. Een perfecte beëindiging van dit Italiaanse “sludge” rockavontuur. Want sludge is tenslotte traag bewegende smurrie. Denk er het jouwe van en oordeel zelf! (85/100) (Go Down Records)

Tracklist:

1 In Principio
2 Le Chiavi Del Pozzo
3 1418
4 Del Pozzo dell’Abisso
5 Confesso
6 La Verita
7 Inferno

Bleeding Eyes are:

Lorenzo Conte – drums, backing vocals
Marco Dussin – bass
Jason Nealy – guitars, backing vocals
Nicola Anselmi – guitars
Simone Tesser – vocals