Lind – The Justification Of Reality Part II – A 3rd Ear Conversation

Esther Kessel-Tamerus | 16 January 2024 | CD | No Comments

Andy Lind is een multi-instrumentalist uit Duitsland. Hij drumt in ‘The Ancestry Program’ en is de man achter de avant prog band LIND. ‘The Justification Of Reality Part II- A 3rd Ear Conversation’ is het tweede deel uit een trilogie. Hier werkten veel bekende (prog) gastmuzikanten aan mee, waaronder gitarist Kalle Wallner.

Het album heeft met ‘Wounded Knees’ een zachte opening. De combinatie van geluiden en muziek is bijzonder. De zang klinkt vervormd en is soms vrij zacht en rustig ten opzichte van de muziek. Als je met headset luistert is het door de contrasten in stijlen en volume even zoeken naar het juiste volume.

Ondanks dat er wat herhalingen in ‘Lost Words’ zijn, blijft het steeds een verrassing wat er komen gaat. Niet alle woorden zijn goed te verstaan, bovendien blijft de zang vervormd klinken. Hoewel dit mag bij deze muziek overheerst het een beetje. Hierdoor mist de zang wat emotie. Er zijn veel wendingen van onder andere orgel/pianoklanken, sopraan saxofoon, en gitaarspel, waaronder een mooi solo van Mike Voglmeier. En niet te vergeten de ritmesectie, want ook drum en bas hebben een belangrijk aandeel. Een ingetogen deel vormt de overgang naar ‘This Dream’. Ook hier is de opbouw experimenteel. Metal wordt afgewisseld met onder andere elektronische geluidjes/klanken. Het ene moment is er hectiek, even later vloeit dit over naar een vriendelijkere flow. De klank van de cimbalen is in de luider gespeelde stukken wat te schel. Het verrassende instrumentale jazz deel is complex en grotendeels snel gespeeld.

In ‘A 3rd Ear Conversation’ wordt de jazz experimenteler door de melange van stijlen en details. Hoewel het misschien minder toegankelijk is, is het wel interessant. Door de goede geluidskwaliteit is het contrast tussen hoge en lage tonen goed te horen. Deze goed opgebouwde titeltrack heeft een bijzonder einde.

Ook in de nummers die volgen hoor je onder andere elektronische geluidjes, lage tonen, ongewone ritmes en veel details. Het geluid loopt mooi heen en weer in de headset. De zang blijft over het algemeen vervormd klinken. Maar in een aantal nummers, waaronder in ‘Another Try’ hoor je dat er een andere (gast)zanger is.

Een wisseling van vocalist komt het best naar voren in ‘Move On Gently’ hier heeft Caro Roth de zang, soms zijn er meerdere laagjes in de zang. In het jazzdeel hoor je heldere klanken van snel maar licht bespeelde cimbalen. Er zijn veel bijzondere melanges en/of wisselingen van stijlen, ritmes, en van licht versus zwaardere muziek. Even komt er een punt dat rondom een overkill aan muziek zit.

Des te groter is het contrast met de vriendelijke start van ‘Trapped In Haze’. Deze aangename flow wordt afgewisseld met een grimmige/angstige sfeer. De sfeer is ook in de zang te horen. Het eindigt gaaf met een vleugje muziek. Als laatste de bonustrack ‘A New Day’, deze eindigt vrij onverwacht.

Doordat de (gestapelde) zang in de meeste nummers vervormd klinkt, valt het verschil tussen de verschillende vocalisten minder goed op. Delen van de zang zijn nauwelijks te verstaan, jammer als je wilt weten waar de teksten over gaan.

Vocale delen worden afgewisseld met (uitgebreide) instrumentale stukken. De melange/afwisseling van stijlen is groot, bovendien zijn er ongewone ritmes, talloze wendingen en details. De muziek gaat af en toe tegen elkaar in. Instrumentaal zit het bijzonder en complex in elkaar. Met vlagen is het op, of net over de grens van iets te veel. Maar dat mag bij avant-prog, het is fijn dat er bands zijn die albums uit (blijven) brengen in deze stijl. (75/100) (Progressive Promotion Records)