High Spirits – Hard to Stop
Net als je denkt dat je de scene redelijk bijhoudt qua nieuwe bands, krijg je toch wat albums voor je snufferd van onbekende talenten die er al een aardige carrière op hebben zitten. Zo ook deze Amerikaanse High Spirits die met deze ‘Hard to Stop’ hun vierde plaat afleveren. Heb ik dan veel gemist met de afgelopen drie releases? Nou, afgaande op deze misschien wel, al lees ik wel dat dit veruit hun beste album is, dus voor nu een prima startpunt. Het klinkt lekker, energiek, aanstekelijk, maar ook wat eenvoudig en doorsnee af en toe.
Een korte geschiedenisles: de band begon in eigen land met toeren in 2010 en debuteerde in 2011 met ‘Another Night’. Vervolgens toerden ze door zowel USA als Europa en bracht de jaren erna nog twee albums uit: ‘You Are Here’ in 2014 en het autobiografische ‘Motivator’ in 2016. Waarna ze meer dan vijftig keer optraden. En nu dus album nummer vier, dat een solo-gebeuren van Chris Black blijkt te zijn, aangezien hij alle instrumenten én zang hier voor zijn rekening neemt. Bijzonder, zeker daar het klinkt als een echte band. Live wordt de goede man natuurlijk wel bijgestaan door musicerende collega’s. Hij maakt overigens ook nog deel uit van bands als Aktor, Dawnbringer, Pharaoh en Professor Black. Wie kent ze niet.
Waar deze High Spirits me enorm aan doet denken is Audrey Horne. Zowel de aanstekelijke rocksongs volop Thin Lizzy-invloeden (gitaarwerk), als de zang. Geen slechte referentie trouwens. Al sla ik de Noren iets hoger aan. Opener ‘Since You’ve Been Gone’ is geen Rainbow-cover, maar wel een lekker gedreven, uptempo nummer. Chris zingt okee, maar heeft een niet al te opvallende stem. Maar past prima bij de no-nonsens insteek van de meeste songs. Opzwepend drumwerk en prima gitaarwerk vallen op, die laatste ook vaak in twinsolo-vorm. En dat met één muzikant. Ook ‘Restless’, ‘Hearts Will Burn’, ‘Now I Know’ en ‘We Are Everywhere’ zijn lekkere, snelle, hapklare rockers die makkelijk in het gehoor liggen vanwege de prima hooks en meezingbare refreintjes.
Wat meer midtempo gaat het eraan toe in ‘Face To Face’, die start met een Dio-riff, maar daar verder weinig raakvlakken mee heeft. De zang is niet het sterkste punt tijdens de intro van ‘Voice In The Wind’, maar als nummer is het verder wel geslaagd. Beste song vind ik het melodieuze ‘All Night Long’. Wederom geen Rainbow-cover, maar het had wel een Audrey Horne song kunnen zijn, zoveel lijken beide bands op elkaar. Mooi gitaarwerk zit door het hele nummer vervlochten. Tot slot ‘Midnight Sun’, dat opent met een Accept-gitaarriff en dat ook weer voorzien is van zo’n fijn refrein en aansluit bij wat ik eerder heb gehoord.
De rockwereld zal met deze plaat zeker niet veranderen, daarvoor is het niet echt baanbrekend te noemen van deze High Spirits hier laten horen. Maar als je een lekker toegankelijk en catchy hardrock plaatje wil horen die de zinnen verzet, dan ben je bij deze ‘Hard to Stop’ aan het juiste adres. En hulde voor het feit dat Chris Black dit geheel zelf heeft ingespeeld!
(78/100) (High Roller Records)
TRACKLIST:
1. Since You’ve Been Gone
2. Restless
3. Face To Face
4. Hearts Will Burn
5. Voice In The Wind
6. All Night Long
7. Midnight Sun
8. Now I Know
9. We Are Everywhere
LINE-UP:
Chris Black – all instruments, zang
