Wheel – Charismatic Leaders

Waar ik hun vorige twee albums (‘Moving Backwards’ uit 2019 en ‘Resident Human’ uit 2021) wellicht iets te gemakkelijk opzij schoof als Tool-klones, heb ik me in deze een stuk langer vastgebeten. Dat is nu eenmaal het lot van de recensent; een kritisch oordeel moet zorgvuldig gevormd worden tenslotte. En zowaar, het bekende kwartje viel uiteindelijk, al kostte dat wel enig doorzettingsvermogen. Want makkelijk maakt het Finse progressieve metal kwartet Wheel het de luisteraar niet. De muziek is wederom avontuurlijk, ondoorgrondelijk, hoekig, uitdagend en wars van catchy refreinen of hooks die de argeloze luisteraar wat houvast bieden. En naast wederom veel Tool horen we nu ook invloeden van een Karnivool, Soen en Gojira.

Met name de vier langere songs vergen nogal een lange adem in de zoektocht naar sonische herkenningspuntjes. Maar laten we eens beginnen met de kortere, meer hapklare songs. Opener en single ‘Empire’ heeft een heerlijk doorbeukend intro, alvorens de Tool-achtige drumritmes je om en in de oren vliegen. James Lascelles’ stem lijkt nog steeds op die van Maynard James Keenan; echter is de muziek nu een stuk steviger dan wat de tegenvallende laatste Tool te bieden had. Ook ‘Disciple’ is compact/ kort, maar wat minder hard. De baslijn is rolt lekker je huiskamer binnen en het sfeervolle, doch progressieve nummer zit vol fijne percussie. Het akoestische en duistere instrumentaaltje ‘Caught in the Afterglow’ is niet meer dan een intro voor afsluiter ‘The Freeze’.

Dan de songs van meer epische proporties. Het trage ‘Porcelain’ lijkt nog het meest op de meer psychedelische stijl van het laatste album van hun voorbeelden. Het is zo’n bezwerend nummer waar (gitaar)laag op laag wordt gestapeld en die je door de herhalende riffs bijna ongewild hun muzikale moeras inzuigt. Prachtig. Het bijna 11 minuten durende ‘Submission’ is een tikkie heaviër, wederom boordevol hakkende Gojira-achtige gitaarpartijen, maar ook wat fragmentarischer van opbouw. Het rustpunt halverwege komt als geroepen, waarna de song in zware schoonheid eindigt. Het maar iets kortere ‘Saboteur’ is melodieuzer en ligt daarom wat makkelijker in het gehoor. Het wat hoger gezongen refrein is zelfs herkenbaar als zodanig. Het dromerige middenstuk heeft zowaar wel wat Porcupine Tree raakvlakken. Tot slot epos ‘The Freeze’. Het minimalistische bezwerende intro trekt je langzaam de song in. Het bloedmooie navolgende, bijna ballad-achtige deel wint steeds meer aan kracht om precies halverwege de song open te laten barsten middels wervelende gitaarpartijen en  heerlijk drumwerk. Zowaar komt er een gitaarsolo (die zijn heel sporadisch bij Wheel) voorbij, voordat het nummer naar zijn einde rifft.

Wheel heeft een prima album gemaakt waar menig progressieve en ruimdenkende metal-liefhebber vele uurtjes zoet mee zal zijn alvorens hij de songs heeft doorgrond. Maar, cliché, dat zijn vaak wel de albums die het langste meegaan en die je over een paar jaar nog eens uit de kast trekt. Een echt eigen stijl hebben de Finnen nog niet ontwikkeld, maar als opvulling tussen de sporadische Tool-uitspattingen, doet Wheel prima dienst! Nu nog een iets catchiëre aanpak en ik ben helemaal om.
(82/100 – InsideOutMusic/ Sony Music)

LINE-UP

James Lascelles – vocals, guitar
Jussi Turunen – lead guitar
Mikko Määttä – bass
Santeri Saksala – drums

TRACKLIST

1    Empire
2    Porcelain
3    Submission
4    Saboteur
5    Disciple
6    Caught in the Afterglow
7    The Freeze