Enuff Z’Nuff – Brainwashed Generation

Enuff Z’Nuff is een Amerikaanse band opgericht in 1984 onder de naam Enough Z’Nuff. Als ze in 1989 tekenen bij Major label Atco/Atlantic Records wordt de bandnaam veranderd in Enuff Z’Nuff. Hun gelijknamige debuutalbum wordt een gigantisch succes en de nummers ‘New Thing’ en ‘Fly High Michelle’ worden gigantische hits mede door de AirPlay op MTV.

Hun tweede album ‘Strength’ (1991) wordt door de media en fans ook goed ontvangen maar de verkoopcijfers van het debuut worden bij lange na niet gehaald. Ze stappen (noodgedwongen) op bij Atco/Atlantic en tekenen een deal bij Arista Records voor wie ze in 1993 hun derde schijf ‘Animals With Human Intelligence’ opnemen.

Hierna begint het flink te rommelen in de band. Drugsproblemen en ziektes zorgen voor talloze bezettingswisselingen en mede hierdoor gecombineerd met de opkomst van de Grunge in de jaren 90 zorgt ervoor dat Enuff Z’Nuff een beetje in de vergetelheid geraakt. Ook het gebash in MTV’s Beavis and Butthead waarin vooral Enuff Z’Nuff en Winger het moeten ontgelden werkt niet mee aan de populariteit van de band. Desondanks blijft Enuff Z’Nuff wel trouw albums afleveren onder eigen beheer maar op de echte fans na worden deze niet opgepikt.

Nu is er dan het 15e album ‘Brainwashed Generation’. Wat mogen we verwachten op dit album? Een hele hoop moois. Er spelen ook een batterij aan gastmuzikanten mee op dit album en niet de minsten. Het album opent met ‘The Gospel’ een piano-introotje ingespeeld door gastmuzikant nummer één Joel Norman. Track nummer twee ‘Fatal Distraction’ laat meteen horen waar Enuff Z’Nuff al vijftien albums lang goed in is namelijk het spelen van (zoals ze het zelf omschrijven) Power Pop met (Hard)Rock invloeden. Vaak worden ze gelabeld als Glam-Rock maar de band verafschuwt deze term.

Gastmuzikant nummer twee is gitarist Tony Fennell, bekend van Ultravox. Hij speelt mee op het derde nummer ‘I Got My Money Where My Mouth Is’. Een wat steviger nummer met een geniale songtekst. Het duistere ‘Help I’m In Hell’ is van hetzelfde laken een pak. Mike Portnoy mag op het Beatles-achtige ‘It’s All In Vain’ wat opent met een gitaarriffje wat verdacht veel lijkt op dat van ‘God Gave Rock ‘N’ Roll To You’ van Kiss zijn opwachting maken.

Hierna volgt het beste nummer van het album ‘Strangers In My Head’ met oud-zanger Donnie Vie als gastmuzikant nummer vier. Zijn stem bevalt me toch een stuk beter dan die van Chip Z’Nuff die op ‘Brainwashed Generation’ debuteert als leadzanger. Het doet me een beetje denken aan Tin Machine, het Rock uitstapje van David Bowie.

‘Drugland Weekend’ presenteert Ace Frehley op ‘inaudible’ guitar. Dit behoeft enige uitleg. Ace zou wat solo’s spelen op enkele nummers maar op de teruggestuurde stukken was de gitaar niet te horen. Het is dus niet Ace Frehley die je hoort soleren maar de solo klinkt als Ace Frehley. ‘Broken Love is weer wat poppier met mooie meerstemmige harmonieën. ‘Go…’ en ‘Winding Road’ sluiten het album af.

Verder nog mijn complimenten voor de mooie hoes en de heldere productie die bewust een beetje jaren 80 is gehouden. Ik word aangenaam verrast door dit album. Slechte nummers staan er niet op dit album. Wel 1 absolute positieve uitschieter, namelijk het door Donnie Vie gezongen ‘Stranger In My Head’. Iedereen die houdt van goed gespeelde melodieuze liedjes met mooie meerstemmige zang, gecombineerd met Rock-elementen moet ‘Brainwashed Generation’ zeker een kans geven. (88/100) (Frontiers Music)

Track List

1 The Gospel (0:39)
2 Fatal Distraction (3:51)
3 I Got My Money Where My Mouth Is (4:21)
4 Help I’m In Hell (4:28)
5 It’s All In Vain (5:41)
6 Strangers In My Head (4:23)
7 Drugland Weekend (4:39)
8 Broken Love (5:18)
9 Go… (5:24)
10 Winding Road (4:50)

Line Up

Chip Z’Nuff (echte naam Gregory Rybarski) – Bass/Vocals
Tory Stoffregen – Guitars
Alex Kane – Guitars
Dan Hill – Drums

Special Guests

Mike Portnoy – Drums (Track 5)
Joel Norman – Piano (Track 1)
Steve Ramone – Guitars (Track 2/8)
DAXX ‘Cheap Trick’ Nielsen – Drums (Track 2/4/7/9)
Donnie Vie – Lead Vocals (Track 6)
Tony Fennell – Guitars (Track 3)
Brian Ray – Guitars (Track 8)
Ace Frehley – inaudible Guitar on track 7