Destructor – Blood, Bone and Fire

Ronald van Bruggen | 14 December 2023 | CD | No Comments

In de recensie van het laatste Destructor-album werd al verwezen naar het in 1985 uitgekomen legendarische debuutalbum ‘Maximum destruction’, de geschiedenis herhalen heeft dus geen zin, maar, feit is nog altijd dat de moord op bassist Dave Holocaust de band enorm opgebroken is. Pas ruim 30 jaar later komt dus hun tweede album uit en na weer een flinke pauze komen in 2016 en 2017 nummer drie en vier uit. Dan wordt het voor de derde keer een tijd stil, het duurt 6 jaar voordat het lustrum-album ‘Blood, bone and fire’ op de markt komt.

Het album start met het titelnummer, een lekkere gitaarriff, flink uptempo, goede break en fraaie gitaarsolo. Je hoort gelijk weer het vertrouwde Destructor-geluid, de band is in al die jaren nauwelijks een duimbreed van hun stijl afgeweken, dat kan voor de 1 prima zijn, een ander kan dit saai gaan vinden. Ondergetekende heeft er in ieder geval geen problemen mee en kan prima uit de voeten met dit album. Hoogtepunt vindt je onder andere in ‘Never surrender’ wat op thrashsnelheid van start gaat met heerlijk gitaarwerk in riffing en solering, alsmede tegendraads drumwerk en weer een geweldige tempoversnelling naar het einde toe. ‘The calling’ is een uitstekend kort instrumentaal thrashnummer. Maar ook de andere nummers klinken stuk voor stuk heerlijk, veelal thrash, maar met voldoende afwisseling.

Na iets meer dan een half uur is de koek helaas alweer op, maar ook nu weer laat Destructor een uitstekende indruk achter met prima nummers en een goede productie. Het blijft eeuwig jammer, dat Destructor door de genoemde moord de boot qua populariteit gemist heeft, want in potentie heeft de band nog altijd meer dan voldoende kwaliteit om zich met de subtop van de thrash te kunnen meten.