Hexx – Entangled in sin

Ronald van Bruggen | 2 September 2020 | CD | No Comments

Midden jaren ’80 tot eind jaren ‘80 is de hoogtijperiode voor US heavy-en thrashmetalbands. Een schier eindeloze golf aan kwaliteitsmetal overspoelt onder andere Europa. Veel erg goede heavy metalbands met hele goede gitaristen worden door Mike Varney onder zijn label Shrapnel records gebracht, zoals Fifth Angel, Chastain, Culprit, Racer X en Hexx.

1 Van die bands is dus Hexx, afkomstig uit California, de befaamde Bay Area-hoek. Hexx brengt met name in 1986 hun onder kenners befaamde en weergaloze album ‘Under the spell’ uit, een album met alleen maar geweldige nummers, veelal speedmetal met fabelachtig gitaarwerk. Ondanks die hoge kwaliteit, blijft brede erkenning uit, ook al is dit album in Europa gemakkelijk te verkrijgen, omdat Roadrunner hier de distributie doet. De band gooit het over een andere boeg en brengt in 1991 een album uit meer gebaseerd op thrash met death metal-invloeden, maar ook dit album doet niets en Hexx verdwijnt in het niets.

In 2013 doemt Hexx weer op onder aanvoering van dan nog enige originele bandlid Dan Watson, om in 2017 het vierde full-album uit te brengen. Ook al doet dit album geen stof opwaaien, Watson gaat stug door om dan in 2020 het vijfde album ‘Entangled in sin’ uit te brengen. Ook live wil Watson niet stil zitten, getuige onder andere het fantastische optreden de zomer van 2018 op het Duitse ‘Bang Your Head’-festival, waar schrijver dezes het geluk had getuige van te mogen zijn.

En dan nu ‘Entangled in sin’. Het lijkt net of de tijd bijna 35 jaar heeft stil gestaan, want dit album sluit naadloos aan op ‘Under the spell’, dus veelal oldschool speedmetal-nummers, lichtelijk neigend naar thrash met een enkel midtempo-nummer en ook nu weer veel geweldige gitaarsolo’s. Net als het vorige album is Eddy Vega de zanger, hij is een redelijk goede zanger met een lekkere rauwe strot al tilt hij de band niet naar een hoger niveau. Productioneel klinkt het album als terug naar de tijd van ‘Under the spell’ en klinkt ietwat aan de doffe kant, een wat modernere productie had het album goed gedaan, al kan ik er zelf prima mee uit de voeten. Mede hierdoor zal ook dit album geen potten breken vrees ik en dat is wel jammer, want qua nummers is het een uitstekend album. (82/100)(High Roller Records)