Project Alcazar – Lost in Centralia

Eric Schoolmeesters | 18 December 2020 | CD | No Comments

Een instrumentaal progrockalbum uitbrengen dat boeit van begin tot eind, ga er maar aan staan! Talloze muzikanten uit die stroming deden met wisselend succes pogingen om met name hun virtuositeit te tonen, virtuositeit die soms ook hun grote valkuil is.
Vooral albums van gitaristen lieten zich gelden met aan top van de indrukwekkende reeks de namen van Steve Vai, Joe Satriani, John Petrucci en Tony Macalpine, op de voet gevolgd door snarenplukkers uit de Mike Varney stal.

Heel wat onbekender is de uit Columbus, Ohio afkomstige topgitarist Chris Steberl. Onbekend wil overigens niet zeggen dat de man minder bekwaam is dan z’n collega’s. Integendeel: Steberl heeft sinds de jaren ’80 ervaring in talloze lokale projecten en speelde door de jaren heen als voorprogramma van Dream Theater, Greg Howe en Steve Vai.
In 1988 richtte Steberl Project Alcazar op waarmee hij een EP en twee cd’s uitbracht op het Finse Lion Music label. Alles instrumentale prog-rock-metal welteverstaan. Probeer je zo maar eens staande te houden in de huidige muziekwereld die vooral draait om vocale pop/rock en het grote geld. Dat kwaliteit toch gewaardeerd wordt bewees de gitarist door in 1989 als enig instrumentaal project ooit “The Battle Of The Bands” te winnen in Amerika.
Een nieuwe poging om Project Alcazar onder aandacht te brengen wordt gedaan met het album ‘Lost in Centralia’, sinds kort op de markt. Muziek voor liefhebbers en luisteraars die zich de tijd gunnen er eens goed voor te gaan zitten. Live shows van Project Alcazar zijn schaars, dus je bent vooral aangewezen op studioversies van hun nummers.
‘Lost in Centralia’, een instrumentaal conceptalbum over de brand in een kolenmijn onder het dorp Centralia, Pennsylvania, die de bewoners in 1962 dwong om hun huizen te verlaten. Momenteel is het een rokerig spookdorp en de onderaardse brand is nooit geblust. Een van de grootste milieurampen in de Amerikaanse geschiedenis….

Wat meteen opvalt is zijn de rake melodieën en riffs, die de basis vormen onder de gitaarsolo’s. Geen oeverloos gepiel dat verzandt in een notenbrei. Mooi opgebouwde nummers die je aandacht vasthouden. Geen egotripperij van projectleider Steberl, maar ook voldoende ruimte voor toetsenvirtuoos en mede-componist Caleb Hutslar om te exelleren. Kers op de taart is het drumwerk van Mark Zonder, die je kent van Fates Warning en Warlord.
Vanaf de bijna zes minuten durende openingstrack (het titelnummer) ben je gegrepen door deze drie topmuzikanten. Hun met energie, gevoel en emotie gespeelde stukken wekken een mooi beeld op van de situatie in Centralia. Steberl speelt moeiteloos in de categorie Vai/Gibert/Kotzen, maar gelukkig wél met een “eigen” stijl en benadering van z’n instrument. Shredder? Huilende gitaar? Virtuoos? Drie keer volmondig Ja! Een man die met het album ‘Lost in Centralia’ door een grotere schare gitaarliefhebbers aandacht verdient dan z’n fanbase in Ohio. Ondanks dat dit de derde cd is van Project Alcazar was ik niet bekend met bandleider Chris Steberl’s kwaliteiten en wist dus niet wat ik miste. Daar is op de valreep van 2020 gelukkig verandering in gekomen! (85/100)(Guitar One Records, USA)