The Dead Daisies – Holy Ground

Dat was een aangename verrassing toen vorig jaar bekend werd dat niemand minder dan Glenn Hughes de dode madeliefjes ging versterken. En dat versterken kun je vrij letterlijk nemen, want de Daisies zijn van een middelmatige partyrockband veranderd in een opwindende heavy rock band die met afstand zijn sterkste plaat uitbrengt. Hughes vervangt niet alleen zanger John Corabi (voorheen Mötley Crüe), ook bassist Marco Mendoza (Whitesnake) is gevlogen. En dat op zijn 68ste, met een stem die nog altijd klinkt als in zijn beste Deep Purple-jaren. Wat zal ex-collega David Coverdale jaloers zijn, maar dat terzijde.

Voor wie deze Amerikaans-Australische band niet kent: hij is opgericht in 2013 in Sydney door David Lowy. Vervolgens zijn er 4 studioalbums gemaakt met een enorm wisselend personeelsbestand. Zo hebben onder andere Richard Fortus (Guns N’ Roses), Tommy Clufetos (Black Sabbath), Jon Stevens (INXS), Dizzy Reed (Guns N’ Roses), John Tempesta (The Cult), Alex Carapetis (Nine Inch Nails), Jackie Barnes (Jimmy Barnes), Brian Tichy (Whitesnake, Foreigner) korter of langer deel uitgemaakt van de band. Maar deze cd is ingeblikt met de redelijk vaste krachten Doug Aldrich (Whitesnake, Revolution Saints) op gitaar en drummer Deen Castronovo (Journey, Revolution Saints), naast de eerder genoemde nieuwkomer Hughes en natuurlijk oprichter Lowy. Op plaat was het gebodene altijd redelijke middelmatige doorsnee hard rock, al werd dat gelukkig middels vele opwindende liveshows ruimschoots gecompenseerd. Het vele toeren was dan ook de reden dat Corabi de band verliet.

En na maanden uitstel vanwege Corona ligt dan eind januari eindelijk de nieuwe plaat in de (virtuele) winkels. En het lange wachten wordt beloond want het is een erg vette plaat geworden, waar de hand van Hughes duidelijk aanwezig is, ook al worden er nauwelijks nieuwe paden bewandeld. Denk aan een hardere en meer rechttoe rechtaan versie van Black Country Communion, het bandje dat Hughes samen met Bonamassa bestiert. En dan met een sterke, moderne productie van Ben Grosse (Disturbed, Dream Theater, Filter etc.).

Opener, titelsong en eerste single staat al enige tijd op YouTube en blijkt een prima visitekaartje van wat komen gaat: gedreven en gestroomlijnde heavy rock vol hooks waar zowel Glenn’s zang als de gitaar van Aldrich centraal staan. Het refrein blijft dankzij de achtergrondzang meteen hangen. Het prima baswerk vormt samen met Castronovo’s altijd erg strakke drumwerk een heerlijke basis. En gelukkig is er volop ruimte voor vette gitaarsolo’s. Zo staan er wel meer nummers in deze stijl op. Misschien iets teveel, want qua afwisseling hadden enkele langzamere nummers niet misstaan. Pas de laatste track, het lange ‘Far Away’ is een semi-ballad, maar wat voor één. Heel rustig bouwt het nummer op tot epische proporties, vol soul gezongen en orkestraal ondersteund, totdat een heavy riff halverwege een mooie gitaarsolo inluidt en het nummer uiteindelijk uptempo laat eindigen. Met afstand het beste Dead Daisies nummer. Lest best dus!

Maar voor we daar zijn, komen er nog 8 stevige rockers en het nogal dood-gecoverde en daardoor niet al te boeiende ’30 Days in a Hole’ (Humble Pie) voorbij. Het midtempo en heavy ‘Like No Other (Bassline)’ leunt op een zware maar funky baspartij (inclusief solo!). Er is volop ruimte voor enkele vette uithalen van Hughes en dito solo’s van Aldrich. ‘Come Alive’ is iets eenvormiger, maar bevat een lekker zware gitaarriff. Tweede single ‘Bustle And Flow’ is wat vergelijkbaar, met opvallend strak drumwerk. Zo heeft Hughes wel meer nummers geschreven in zijn lange carrière.

In de tweede albumhelft vallen nog op: het afwisselende, wat tragere ‘My Fate’ met zijn laidback coupletten en het Soundgarden-achtige stevige refrein. Het heerlijke ‘Chosen and Justified’ swingt de pan uit en het groovende ‘Saving Grace’ heeft misschien wel het lekkerste refrein en een erg vette solo. Het relaxte ‘Unspoken’ is wat lichter van toon gelukkig na al het voorgaande gitaargeweld. Prima track, met halverwege een mooie brug die de solo inleidt. Blijft alleen het zeer aanstekelijke ‘Righteous Days’ nog over. Het eerste nummer met Hughes dat eind 2019 al naar buiten kwam en dus al min of meer bekend. 

Conclusie? Met Glenn Hughes als zanger is The Dead Daisies drie, vier klassen beter geworden. Minder party, maar met een veel meer volwassen en verrassend heavy sound. Alle muzikanten presteren op hoog niveau, alleen had halverwege een echte ballad de boel nog net wat afwisselender gemaakt. ‘Holy Ground’ is dus een aanrader voor zowel de classic rock-, Dead Daisies-, als ook alle Glenn Hughes fans. De eerste fijne muzikale verrassing in dit nieuwe jaar!
(88/100)(SPV)

Tracklist

01. Holy Ground (Shake The Memory) 4:49
02. Like No Other (Bassline) 3:39
03. Come Alive 3:50
04. Bustle And Flow 3:40
05. My Fate 4:28
06. Chosen And Justified 3:43
07. Saving Grace 4:08
08. Unspoken 4:47
09. 30 Days In The Hole 3:40
10. Righteous Days 4:11
11. Far Away 7:03

Line up

Glenn Hughes – bass, vocals
Doug Aldrich – guitars
Deen Castronovo – drums
David Lowy – guitars