Gaia Epicus – Seventh Rising
Gaia Epicus is een band die maar bij weinig mensen een lichtje zal laten branden. Toch viert deze band dit jaar alweer zijn 20-jarigbestaan en is dit zoals de titel al doet vermoeden hun zevende studio album. Voornamelijk in de anonimiteit zijn die jaren en albums gegaan. Weten ze nu met dit zevende album hun bekendheid uit te breiden?
De band is afkomstig uit Noorwegen, daar waar veel extreme bands vandaan komen hebben deze mannen gekozen voor de power metal. Wel met her en der elementen van prog en zelfs een vleugje thrash. Dat laatste is niet echt gek te noemen want de band heeft voor de naam Gaia Epicus vele namen en stijlen gespeeld voor ze zich volledig focuste op de melodische power metal. Zo begon de groep als een punkrockband onder de naam Raw Meat. Toen werd het thrash met Execution als band naam. Daarna volgde nog de bandnamen Millenium, Theater Of Pain en Eternal Flame waar melodic metal mee werd gespeeld. In 2003 werd het Gaia Epicus en power metal. Allen onder leiding van bandleider Thomas Hansen.
Deze man werd afgezet door het platenlabel waar Gaia Epicus toen bij zat en besloot daarop zijn eigen platenlabel op te richten en vanaf dat moment is ook al het werk van de groep op dat label uitgekomen. Ook de twee platen die zijn uitgebracht op het andere label zijn opnieuw uitgebracht op Epicus Records.
Als er een ding is waar de groep nooit mee teleurstelt zijn het wel de albumhoezen. Ook deze ‘Seventh Rising’ mag er zeker weer wezen. Op het album zit genoeg variatie. Zo is er genoeg power metal te vinden, maar ook heavy metal en hardrock zijn vertegenwoordigd. Al moet wel gezegd worden dat ik twijfel of power wel het juiste genre is voor zanger. Daarvoor is zijn stem wat te vlak en mist er de kracht en variatie. Als hij er echter een scheur op zet klinkt het overtuigender, maar nog niet dat waarvan je mond openvalt.
Vooral op eerste track mis ik de kracht in de muziek. Met een titel als ‘Like A Phoenix’ verwacht je toch dat je het idee krijgt dat het nummer zich opbouwt als een Phoenix, maar het blijft aan de vlakke kant. De emotie en het inlevingsvermogen mist.
Het album wordt wel ietsje sterker wat verderop. ‘Number One’ wat ironisch genoeg als nummer acht op de tracklijst staat heeft een duidelijke inspiratie bij Metallica’s ‘Wherever I May Roam’, maar zit prima in elkaar. Laatste track ‘Eye Of RA’ is een mix van power en snufje thrash. Dit is ook by far het beste nummer op de plaat.
Het is net allemaal te vlak en niet origineel genoeg om eruit te springen. Dat gebeurt alleen met de covers van hun platen. Niet iedere band kan doorbreken of is goed genoeg om dat te bereiken. Bij Gaia Epicus is er de muzikaliteit wel, maar om nou te zeggen dat de muziek ook echt wat met je doet is een tweede. En juist die tweede is o zo belangrijk zodat mensen zich in kunnen leven in wat je doet en maakt. (66/100)(Epicus Records)
Tracklist
- Like a Phoenix
- Rising
- Nothing to Lose
- From Ashes to Fire
- The Dream
- Invisible Enemy
- Dr.Madman
- Number One
- Gods of Metal
- We are the Ones
- Eye of RA
