The MoRR – Now’s As Good A Time As Any
Jan Hoving, zanger van het door Adje Vandenberg in de ijskast gezette Moonkings, bracht onlangs redelijk geruisloos zijn eerste soloplaat uit. En wel onder de naam The MoRR, wat blijkt te staan voor The Ministry of Rock n’ Roll. Beetje ingewikkeld, ik denk dat zijn eigen naam vanwege zijn Moonkings-reputatie meer bellen doet rinkelen bij de doorsnee rocker. Maar goed, Jan Hoving is niet echt een naam die ook in het buitenland zou werken, dus we doen het met The MoRR. En what’s in a name, het gaat tenslotte om de muziek. En daarmee zitten we wel goed.
Een tandje lichter dan de Moonkings en een wat grotere injectie soul en R n’B, maar verder redelijk in hetzelfde rocksegment opererend. Het is een plaat geworden vol catchy nummers, waar het plezier vanaf spat en met volop variatie. Van redelijk stevige rockers tot akoestische ballads, van blues tot southern rock invloeden. Het komt allemaal voorbij, met de stem van Hoving als gemene deler. En met de ondersteuning van zijn voormalige ritmesectie Sem Christoffel (bas) en Mart Nijen (drums) en een zekere Carlo Gentenaar op gitaar zit het instrumentaal ook wel goed.
Bij de rockende opener ‘Marbles’ is het wel weer even wennen aan de ietwat bekakt Engels zingende Jan, de reden dat ik destijds wat twijfels had bij het debuut van Moonkings. Maar net als dat ik die plaat uiteindelijk op waarde wist te schatten, went ook hier zijn opvallende stemgeluid gelukkig snel. Het lekkere nummer rockt prima en beklijft. Het navolgende swingende ‘Ain’t Feelin’ It’ is wat lichter van toon, maar nog catchiër zelfs, met een aanstekelijk achtergrondkoortje. De productie is niet al te zwaar en biedt volop ruimte, wat het tot een aangename, doch niet al te hard rockende luisterervaring maakt.
In ‘Heartstrings’ komt de eerste ballad al voorbij. Sfeervol ingekleurd door volgens mij een hobo, is dit een heel gevoelig, klein liedje geworden, met een hoog zingende Jan. Later komen we in het akoestische ‘Scars’ en het bluesy ‘Hanging On To You’ nog twee van zulke melancholische pareltjes tegen. Nummers die verraden dat Hoving ook zonder Adje echt prachtige songs kan schrijven.
Terug naar de gitaren. In het aardige ‘Jane’ horen we wat southern rock invloeden. ‘Maybe In The Morning’ gaat meer richting Black Crowes en swingt weer fijn. Ook ‘Nickels And Dimes’ valt in die categorie. Iets steviger gaat het er aan toe in het Aerosmith-achtige ‘Turn Every Stone’. Bluesy geluiden horen we in het fijne ‘Kick Like A Mule’, met een lekkere Hammond-orgel in de begeleiding en subtiele gitaarsolo van Carlo. Laatste twee nummers ‘I Know Better’ en ‘It’s All Over’ zijn lichte, melodieuze rocksongs vol prima hooks, al is de eerste net wat pakkender.
Al met al een prima debuut van Jan Hoving’s nieuwe band The MoRR. De plaat had voor mij hier en daar misschien net wat steviger mogen uitpakken, want het blijft nu wat aan de veilige kant. Maar het is een album geworden vol songs die blijven hangen en boordevol afwisseling door de lekkere mix van verschillende stijlen. Nu tussen het boerderijwerk nog een tour weten te plannen Jan, want dit is muziek die prima gedijt in een live-setting natuurlijk. (83/100)(eigen Beheer)
Tracklist
01. Marbles
02. Ain’t Feelin’ It
03. Heartstrings
04. Jane
05. Maybe In The Morning
06. Scars
07. Nickels And Dimes
08. Turn Every Stone
09. Kick Like A Mule
10. Hanging On To You
11. I Know Better
12. It’s All Over
Line up
Jan Hovink – zang
Carlo Gentenaar – gitaar
Sem Christoffel – bas
Mart Nijen Es – drums
