Kisaragi Station – First Flame 

Volgens eigen zeggen combineert Kisaragi Station klassiek pianospel met thrash-metal riffs. En mixen ze pakkende ritmes met elementen uit de ambient rock. ‘First Flame’ is het debuutalbum van deze Duitse prog metalband. De hoofdpersoon uit het verhaal (track 1 t/m4 ) wil voort bouwen op de successen van zijn kloon in een futuristische, dystopische wereld. Maar hij raakt in een diepe identiteitscrisis.

‘E2E4E7E5F2F4’ start met gesampelde geluiden van een treinstation en Japanse woorden. Dit is verwijst naar ‘Kisaragi Station’ (het fictieve treinstation van het Japanse horror verhaal). De langzame muziek is intrigerend. Als het tempo omhoog gaat, grunt gitarist Steffen Dangmann de tekst van ‘Victim’. Aansluitend grunt hij ook de tekst van ‘Protagonist’. Hierdoor merk je het verschil van personages niet op, waardoor het verhaal wat verwarrend is. In het mooie instrumentale stuk hoor je een mix, dan wel afwisseling van de elektronische klank van de toetsen en orgelklanken. Bovendien is er prima gitaarspel, dit wordt goed aangevuld door de ritmesectie. De gesproken woorden hebben een sobere klank. Na nog een gevarieerd instrumentaal stuk dooft de openingstrack langzaam uit.

Het geluid is wat kil tijdens de kalme start van ‘King’s Gambit’. In de delen waar vrij weinig wendingen zitten, zingt Steffen (de tekst van ‘Protagonist’) clean en rustig. De afwisseling tussen cleane zang en grunts is zeer goed.  De “koorzang” is een mooi detail, maar had beter tot zijn recht gekomen als dit meer body had gehad. Na een heerlijk instrumentaal stuk volgt een bijzondere opbouw naar een klein gespeeld eind. Dit loopt vrijwel nonstop door naar het rustige intro van ‘Fool’s Mate’. Langzaam wordt het ritme pakkend, zang en muziek klinken nog vriendelijk. Ook de stem van Mike (Micheal) Mills klinkt gemoedelijk. Bijna ongemerkt neemt Steffen de zang weer over, hij zingt het grootste deel van dit nummer. Op een gegeven moment is het weer verwarrend, want een deel van de tekst van ‘Boss’ wordt gedaan door Steffen, en een ander deel door Mike. Je merkt dat er een verhaal achter zit, maar je hebt het tekstboekje nodig om dit echt te begrijpen. Met meerdere vocalisten was het verhaal meer tot leven gekomen. In ‘Armageddon Game’ had de cleane zang soms iets meer accenten mogen hebben. Tijdens een rustig instrumentaal deel zijn de cimbalen mooi zacht bespeeld. De zang is hier passend kalm. Later heeft de zang heeft een grimmige klank, je voelt frustratie en/of boosheid. Na een wegstervend einde, zijn we aanbeland in “de tweede helft” van het album. 

Dit heeft een breder thematisch en muzikaal spectrum. ‘Deserter’ heeft een mooie rustige start. Als de metal erbij komt, is het volumeverschil te klein. Dat geldt voor meerdere twist en turns, toch is het zeker een nummer om van te genieten. Net als ‘Firekeeper’, met zijn aangename flow en verrassende wendingen. Een voorbeeld hiervan is verandering naar bijzonder en gevarieerd  pianospel. Dit zorgt mede voor een mysterieuze sfeer. Steffen wisselt grunten, praten en fluisteren snel af. Deze fantastisch opgebouwde track heeft een mooi klein gespeeld einde. Ook ‘A Hero’s Archetype’ heeft onverwachte wendingen en wisselingen in stijlen. Het meest verrassende element is de uitgebreide rust. Hierna volgt een klein “hidden-part”. Als je wachtte op een gave opbouw naar het einde, dan is de fade-out een beetje teleurstellend. 

De beide “delen” van het album sluiten prima bij elkaar aan. Door hun eigen vermelding dat ze klassiek pianospel combineren met thrash-metal riffs, hebben ze hoge verwachtingen geschept. Deze worden niet helemaal waargemaakt. Dit komt doordat er te weinig contrasten zijn in toonhoogte en volume. Meer dynamiek had de luister beleving vergroot. Toch heb ik zeker genoten van ‘First Flame’, en ik ben reuze benieuwd hoe Kisaragi Station zich verder gaat ontwikkelen. Dit debuut is absoluut een goede start. (77/100) (Moburec)

1. E2E4E7E5F2F4 (5:00) 
2. King’s Gambit (7:10) 
3. Fool’s Mate (feat. Micheal Mills) (7:53) 
4. Armageddon Game (9:36) 
5. Deserter (7:51) 
6. Firekeeper (9:01)
7. A Hero’s Archetype (9:04) 

Line up:

Steffen Dangmann (guitars, vocals) 
Zacharias Kraus (keyboards) 
Alex Zeier (bass) 
Sebastian Gombert (drums)