Ghost Toast – Shade Without Color

Ghost Toast is een experimentele metal band uit Hongarije. In 2020 brachten ze ‘Shape Without Form’ uit. Toen waren ook de nummers ‘Shade Without Color’, het album dat 3 maart uitkomt, al geschreven. Beide albums zijn gebaseerd op het gedicht The Hollow Men, van S. Eliot. Kort gezegd gaat het over leegte, en de dingen die daartoe leiden. Hierbij komen persoonlijk lot, zwakheid, de onpersoonlijke technologie en dergelijke aan bod.

De eerste paar seconden van het album zijn een beetje merkwaardig, de geluiden zijn te kort om goed te horen wat het is. Maar dan start de metal met flink hoog tempo. De wendingen in tempo verlopen geleidelijk. Het ingetogen gespeelde stuk is mooi, ook hier binnen zijn er verschillende veranderingen.

Het bijzondere intro van ‘Leaders ‘is goed verdeeld over de koptelefoon. Heel langzaam neemt het volume toe, op de achtergrond klinkt af en toe woordeloze zang. Soms zijn er verschillende laagjes gesproken sampling door elkaar te horen. De muziek op de achtergrond is bijzonder. Langzaam wordt deze zwaarder en komt er wat metal bij. Sommige laagjes van de muziek smelten dusdanig samen, dat enkele details wel erg ver op de achtergrond zijn. Zelfs met koptelefoon hoor je ze amper. Als je oppervlakkig zou luisteren, gaat er veel langs je heen. Het eind is mooi plotseling.

‘Chasing Time’ heeft een langzaam gespeeld intro, deze mysterieuze sfeer blijft een poosje. De drums en cimbalen worden aangenaam zacht bespeeld, op de achtergrond hoor je het geluid van strijkinstrumenten. De verandering naar rock/metal is goed, er zijn regelmatig lichtere elementen in verweven. Het nummer lijkt te eindigen, maar het is een wending naar een ingetogen deel. Er is weer een goede opbouw naar meer power, met onder andere goed drumwerk. Er is gaaf gitaarspel en de basgitaar laat ook lekker van zich horen. Hier doorheen hoor je lichtere piano klanken, ongemerkt zijn ze verdwenen. Er zijn best veel laagjes in de muziek, en het tempo is vrij hoog. Even later worden er nogmaals enkele piano klanken doorheen gestrooid. Vlak voor het eind komen de warme klanken van de strijkinstrumenten nog een keer naar voren.

Het geluid van de strijkers in ‘Let Me Be No Nearer’ is mooi. De toegevoegde geluiden en de beat halen wat van de intensiteit weg. De elektronische geluiden hebben soms iets weg van een computerspelletje. Dit zorgt voor een aparte melange met de klassieke elementen en de metal. Ook de bijzondere zang (met galm) past prima in het geheel. Experimenteel zijn de nummers zeker. Je hoort regelmatig cello, akoestisch gitaarklanken, pianospel, metal en diverse details in één track. Ook gesproken sampling is een element dat in in diverse nummers (soms vrij uitgebreid) terug komt.

Toch verschillen de nummers genoeg van elkaar. Zo is de sfeer in ‘Acceptance’ soms zomers, in ‘Deliberate Disguises’ ligt het metal tempo overwegend vrij hoog. Terwijl er in ‘Reaper Man (Oosterse) folkinvloeden te horen zijn. De “koorzang” in ‘Whimper’ smelt mooi samen met de rock/metal. De kalme muziek van ‘Rejtekből, past bij de (woordeloze) zang. De percussie vormt een goede blend met de strijkinstrumenten. Deze laatste track dooft mooi uit.

Het contrast in volume en toonhoogte had groter mogen zijn. Er zijn mooie details, maar soms zijn ze best ver op de achtergrond. Af en toe zijn er vrij veel herhalingen, aan de andere kant zorgt dit voor toegankelijkheid. Want met vlagen is het geheel best experimenteel. Er zijn een aantal stukken met gesproken sampling, bijzondere geluiden en sferen. Hierdoor zal het album wel even moeten groeien. Je hoeft het gedicht niet te kennen om ‘Shade Without Color’ te kunnen waarderen. (78/100) (Inverse Records)

Track list:

1. Get Rid Of
2. Leaders
3. Chasing Time
4. Let Me Be No Nearer
5. Acceptance
6. Deliberate Disguises
7. Reaper Man
8. Whimper
9. Rejtekből

Line-up:
János Stefán (bass, sound fx, programming, acoustic guitar, keyboards)
Bence Rózsavölgyi (guitars)
Zoltán Cserős (drums, drum programming)
János Pusker (cello, keyboards)