Een dag om te herinneren in 013

Ze spelen op festivals als Rock Am Ring, Download en Graspop, maar ze hebben in hun drukke tourschema de tijd gevonden om ook ons land niet over te slaan. Op donderdag 16 juni speelt A Day to Remember in de MainStage van de 013 in Tilburg. Daarnaast nemen ze ook nog eens twee keiharde supportacts mee. De show wordt namelijk geopend door Our Hollow Our Home en Oceans Ate Alaska.

Our Hollow Our Home

Het is de beurt aan Our Hollow Our Home om de show te openen. De band komt vol energie het podium op. Helaas is het te zien dat vandaag ook Graspop begonnen is, want de zaal is nog niet heel vol. Het publiek staat erg verspreid en achterin de zaal. Na het verzoek van zanger Connor om allemaal een stap dichterbij te komen, lijkt de zaal wel wat gevulder. De show die de heren neerzetten is goed. De band zit vol energie, is erg bewegelijk en de setlist bestaat uit een goede combinatie van nieuwe en oude nummers. Bij de vraag of er mensen in de zaal zijn die de band kennen, gaan er ook een aantal handen omhoog. Achteraf heeft de band het vrij druk bij de merchtafel en worden er veel platen verkocht. Zo te zien viel de muziek goed in de smaak bij het publiek.

Oceans Ate Alaska

Vervolgens is het de beurt aan Oceans Ate Alaska. Deze band is net een tandje harder dan hun voorganger. Ook zijn er weer een aantal fans bij wie de band bekend is en wordt er meebewogen. De zaal is nog steeds niet helemaal gevuld, maar de mensen blijven langzaam binnenstromen. Er wordt gevraagd om een moshpit en een circlepit en deze worden dan ook gevormd. Ze zijn niet heel heftig, maar het publiek doet wat van ze gevraagd wordt en is aan het genieten. Na het optreden van Oceans Ate Alaska wordt het publiek nogmaals goed opgewarmd wanneer het nummer ‘Chop Suey!’ wordt gedraaid van System of a Down. De hele zaal zingt het nummer uit volle borst mee.

A Day to Remember

Dan is het eindelijk de beurt aan A Day to Remember. De zaal is nu wel goed gevuld en je kunt zien dat de meeste mensen hiervoor gekomen zijn. Ook de beveiligers lopen massaal de barrier voorbij om voor het podium te gaan staan. Iedereen die wel eens een show van ADTR gezien heeft weet dat het er nogal heftig aan toe kan gaan wat betreft crowdsurfers.

De band betreedt het podium en er worden direct serpentine slierten de zaal in geschoten. Er is een goede interactie met het publiek waarbij vocalist Jeremy regelmatig een fan aanwijst, samen met ze zingt of zelfs even zwaait. Het optreden van de band zit goed In elkaar en er worden zowel oude als nieuwe nummers gespeeld. Halverwege de show worden er strandballen het publiek in geschopt en later vliegen de wc rollen je om de oren.

Ondanks dat de show goed in elkaar zit mist er wel één belangrijk element van een ADTR show, namelijk de crowdsurfers. De zaal is hier goed op voorbereid met het aantal beveiligers die geregeld zijn, maar het blijft een beetje uit vanavond. Natuurlijk zijn ze er af en toe wel, maar een groot gedeelte haalt het niet tot over de barrier. Het is daarom ook een verstandige keuze van Jeremy om niet te vragen om de welbekende ‘crowdsurfers op een andere crowdsurfer.’ Dit is het enige kleine minpuntje, iedereen schijnt verder volop te genieten.

Nadat de band het podium verlaten heeft, komen ze terug om niet één, niet twee, maar zelfs drie nummers tijdens hun encore te spelen. Ze beginnen met een akoestisch nummer ‘If It Means a Lot to You’ en eindigen met ‘The Plot to Bomb the Panhandle’ en de zaal gaat voor de laatste keer vol uit zijn dak.