Lonely Robot – A Model Life
John Mitchell is naast frontman van de progressieve rockband ‘It Bites’ ook die eenzame hardwerkende muzikant, die al jaren in zijn eentje aan de weg timmert onder de veelzeggende naam ‘Lonely Robot’ . Als ‘Lonely Robot’ maakte hij hij een drieluik dat bekend staat als ‘The Robot Trilogy’, zijn laatste wapenfeit als Lonely Robot is het album ‘Feelings are Good’ uit 2020. De tour die hem daarna ter promotie hiervan ook naar Nederland zou brengen is helaas nooit doorgegaan. Jammer , het zou zeker interessant zijn geweest om te horen hoe Lonely Robot live klinkt.
De albums van Lonely Robot, en dus ook het nieuwe ‘ A Model Life’ klinken allemaal goed qua productie en mix. Professioneel. Licht gedateerd ook wel. Ook ‘ A model Life’ klinkt net zo goed als bijvoorbeeld ‘ Worlds Apart’ van Saga uit 1981. Dus ook zo gedateerd. Dat kan je als stijlfiguur zien, feit blijft dat het gedateerd klinkt.
John Mitchell heeft ook op het nieuwe album wel naast een paar missers toch ook weer goed song materiaal bij elkaar weten te brengen. Een track als ‘ Starlit Stardust’ is echt wel goed in opbouw, en de gitaarsolo is lekker, maar ook hier ga je als liefhebber nog niet van in geniet modus.
Een misser is in mijn opinie ‘Digital God Machine’ . Goeie titel, dat zeker wel, maar een wel heel voorspelbare track, ook in dit genre. Als ik wil meezingen met een lichtvoetig en voorspelbaar deuntje, zet ik Kylie Minogue wel op en ga de woonkamer stofzuigen met ‘ Can’t get you out of my head’ op mijn koptelefoon.
‘Mandalay’ , een kort en mooi nummer is het mooiste van dit album .Mandalay is een stad in Myanmar waar in de oorlog flink is huisgehouden door Japanners maar ook door Engelsen. Eerder nog in de 19de eeuw werd het geannexeerd door de Britten en leeggeroofd. De gestolen kunst is nu nog te zien in Engelse musea. Mitchell raakt in een paar zinnen de essentie. Mooi.
Met het epische ‘ Rain Kings’ trekt John Mitchell dit nieuwe album definitief over de streep. Prachtig. Old School, maar mooi .
‘A Model life’ is weer een album zoals we dat van Lonely Robot mogen verwachten. Degelijk, professioneel, ouderwets, degelijk, zonder grote verrassingen. What you see is what you get. (70/100) (InsideOut Music)
