Goed gekozen package met Vola als headliner verzorgt een fijn avondje Prog Pop/Rock in een volgepakte Next Stage
Het Amerikaanse trio Four Stroke Baron mag de avond aftrappen in de uitverkochte kleine zaal van de 013. Four Stroke Baron oogt niet als de gemiddelde Progband. Drummer Matt Valentino lijkt met zijn omgedraaide petje en band-shirt op een drummer die de kruk bezet bij een Punk-Pop band a la Green Day. Zanger/gitarist Kirk Witt lijkt op Blaudzun in joggingpak en bassist Keegan Ferrari ziet er qua uiterlijk uit alsof ie in een Death Metal band speelt. De Amerikanen krijgen de zaal redelijk mee met hun muziek die het best omschreven kan worden als pop-achtige Prog Rock met een dekentje van Soundscapes er over heen. Weinig tot geen gitaarsolo’s en de zang van Kirk Witt begint me na 2 nummers behoorlijk op mijn zenuwen te werken. Typisch een gevalletje ‘love it or hate it’. Speciale vermelding voor bassist Keegan Ferrari. Zelden zo’n aparte doch vermakelijke podiumpresentatie gezien. Al met al een goede opener voor deze avond en bij het afscheid krijgen ze dan ook een welverdiend applaus van het toch al enthousiaste publiek.
Hierna is het de beurt aan de mannen (en vrouw) van ‘Down Under’ Voyager. Voyager speelt een mooie mengelmoes van Prog Metal, Djent en (jaren 80) Power Pop. De charismatische frontman Danny Estrin die in het dagelijkse leven zijn kost verdiend als advocaat, is een enorme fan van het Eurovisie Songfestival. Ook dit schemert door in de muziek van Voyager. Ze waren zelfs lange tijd kandidaat om hun vaderland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival van dit jaar. Hun single ‘Dreamer’ die ze ook vanavond ten gehore brengen bezorgde hen bijna een ticket naar Turijn. Ze wonnen wel de publieksprijs maar de vakjury besloot anders. Voyager maakt optimaal gebruik van de geboden speeltijd en maakt er een (helaas te kort) feestje van. Het 5-tal brengt hun muziek met een zichtbaar plezier en dat slaat over op het 700-koppige publiek. Een heel goed optreden en voor mij persoonlijk beste band van de avond. Ook mensen die ik sprak en Voyager niet of nauwelijks kenden waren aangenaam verrast. De Aussies hebben met dit optreden dus weer wat fans gewonnen.
Na een korte ombouwpauze en een ellenlang intro (wat is dat toch tegenwoordig met die compleet overbodige intro’s? In mijn ogen (en oren) volledig verspilde tijd waarin de betreffende bands gewoon een extra nummer kunnen spelen) betreedt het Scandinavische kwartet Vola het podium en vanaf het openingsnummer ’24 Light-Years’ ligt de 013 aan hun voeten. Links en rechts van me staan mensen woord voor woord alle teksten mee te zingen en ik heb zelden een Prog publiek meegemaakt wat zo fanatiek mee springt en klapt. Ook de lichtshow draagt bij aan de performance van Vola. Eenvoudig doch zeer effectief gebruik makend van kleuren en bij de intensere heavy stukken laserstralen die het allemaal nog heftiger maken.
Het geluidsvolume is wel erg hoog en had wel wat minder gemogen. Ik ben blij dat ik mijn gehoorbescherming in heb. De mix van electronische Progressieve Pop/Metal gecombineerd met een relaxte presentatie, rustig gesproken aankondigingen van zanger/gitarist Asger Mygind en een goed uitgebalanceerde setlist maken dat Vola qua publieksrespons ‘winnaar’ van de avond is. De nadruk ligt op het laatst verschenen album ‘Witness’ maar ook de oudjes zoals ‘Your Mind Is A Helpless Dreamer’ van het debuut, ‘Ruby Pool’ en ‘Ghosts’ passeren de revue. ‘Enter’ wat op de in 2021 in eigen beheer uitgebrachte EP ‘Monsters’ staat wordt akoestisch gebracht en je kunt tijdens dit nummer een speld horen vallen. Indrukwekkend.
Na dit strategisch goed geplande rustpunt krijgen we nog een 6-tal nummers te horen. ‘Inside Your Fur’ is de afsluiter van deze fijne Prog-avond. De volle Next Stage kan tevreden huiswaarts keren.
